хадзілі са сваімі дружинамі ЯраслаСћ Мудрого І БрачислаСћ. p> Яшче Сћ 1029 у Брачислава нарадзіСћся син - УСЯСЛАРЋ, пазней празвани Чарадзеем. З 1044 па 1101 рр.. ен кіраваСћ Полацкім княствам. У літературна спадщина РЋсяславу Дастан Моцний дзяржава и вялікія грашовия сродкі, а так сама палітични аСћтаритет кіраСћніка магутнага княства.
У 1054 памірае Вялікі кіеСћскі князь ЯраслаСћ Мудрі. Ен пакідае 7 нашчадкаСћ, а каб старейшия з іх НЕ прицяснялі малодшие, завяшчае полацкаму князю Биць гарантів виконвання СћмоСћ свойого тестаменту. Амаль 10 рік працягвалася мірнае суіснаванне дзвюх старажитнарускіх династий - РагвалодавічаСћ и ЯраславічаСћ. Альо Сћ 1065 пачинаецца барацьба РЋсяслава з Кіевам и НоСћгарадам, якімі валодалі старейшия Яраславави сини. УсяслаСћ спрабаваСћ захапіць ПскоСћ, альо няСћдала. У Наступний Годзе (1066) УсяслаСћ захапіСћ и разрабаваСћ НоСћгарад, вивіз з наСћгародскага Сафійскага Сабору царкоСћния речи для пабудаванага ранєй Сћ Полацку трецяга ва Сћсходніх слов'ян Сафійскага сабора.
Зімой наступнага 1067 кааліция ЯраславічаСћ арганізавала паходу на Полацкае княства. БиСћ спалені Мінск, каля яго на р.Нямізе адбилася галоСћная бітва паміж Яраславічамі и Усяславам, дзе апошні биСћ разбіти. Каб перадухіліць разрабаванне палею зямлі, УсяслаСћ згадзіСћся на перамови. Альо пад годину іх ен биСћ узяти Сћ Палон и вивезені з двума синамі Сћ КіеСћ. НеСћзабаве Сћ Кіеве адбилося паСћстанне Гараджаєв, кіеСћскі князь биСћ вигнані, а УсяслаСћ визвалени и пастаСћлени на кіеСћскі прастол. Толькі сем месяцаСћ ен биСћ кіеСћскім князем. Так горада падступіСћ вигнані ІзяслаСћ Яраславіч з військам свойого цесця, польскага Караль Баляслава. УсяслаСћ вимушани биСћ адисці да Полацка, альо ІзяслаСћ вигнаСћ яго и адтуль. З 1069 па 1071 рр.. у Полацку сядзелі сини Ізяслава Яраславіча - МсціслаСћ и Святаполк. УсяслаСћ збіраСћ сіли на териториі прибалтийскага племені водь. Толькі Сћ 1071 ен аднавіСћ свій кантроль над Полацкай дзяржавай. Скоріше так самай смерці УсяслаСћ Чарадзей НЕ прадпримаСћ ваенних апераций супраць ЯраславічаСћ, и нашчадкі Яраслава таксамо НЕ турбавалі палачан. Гетия 30 рік міру Сталі периядам упарадкавання дзяржаСћнага ладу княства, периядам гаспадарчага росквіту, зростанню гарадоСћ. На териториі княства було 35 гарадоСћ, а сами вялікі - Полацк налічваСћ да 10 тисяч жихароСћ. Сами вялікія Гарад Сталі центрамі Сћдзельних княстваСћ.
На приканци XI ст. адбилося некалькі з'ездаСћ усходнеславянскіх князеСћ (у Любечі, Увецічах, каля ДолабаСћскага Возера), на якіх яни вирашилі - "Шкіряний тримае вотчину палю". Гета стала пачаткам феадальнага драблення КіеСћскай Русі. Полацкія Князі НЕ прималі Сћдзелу Сћ з'ездах, бо яшче плиг жицці УсяслаСћ сам падзяліСћ палі княства на Сћдзели паміж шасцю синамі. ГалоСћни Сћдзел - Полацкі - дастаСћся Рагвалоду (у хришченні Барис), Мінскі - Глібу. Апошні атримаСћ пекло бацькі НЕ толькі Мінск, альо и турботни характар. Гліб стаСћ праводзіць актиСћную палітику. У 1116 ен здзейсніСћ паходу на Слуцьк, што биСћ пад кантролем Кіева (уваходзіСћ у ТураСћскае княства), адбіСћ паходу паСћдневарускіх князеСћ на Мінск, Оршу и Копись. У Наступний Годзе (1117) Гліб ваяваСћ са Смаленскам и НоСћгарадам. Як и Сћ випадкі з Усяславам, гетая актиСћнасць мінскага князя виклікала вялікі паходу рускіх князеСћ на Мінск. У 1119 Мінск биСћ асаджани, Гліб узяти Сћ Палон, вивезені Сћ КіеСћ и пасаджани Сћ поруб, дзе и памер плиг загадкавих абставінах. Нягледячи на гетую паказальную розправу, нашчадкі Усяслава (полацкая династия) шкірно раз падкреслівалі палю незалежнасць, у приватнасці, адказваліся Сћдзельнічаць у аб'яднаних паходу на полаСћцаСћ, якія дапякалі паСћдневарускім княствам. Вялікі кіеСћскі князь МсціслаСћ у 1129 арганізаваСћ паходу 7 рускіх князеСћ на Полаччину. Пад годину паходу билі схоплени Сћсе Сћдзельния полацкія Князі разам з сем'ямі и Сћ тієї жа рік адпраСћлени Сћ вигнанне Сћ Візантию пад нагляд імператара Івана II, зяця Мсціслава. Усяславічи прималі актиСћни Сћдзел у війнах супраць сарацин чим заваявалі пашану імператара. Пасли смерці Сћ Кіеве Мсціслава (1139), у живих з полацкай династиі засталіся Васіль и Іван, якія вярнуліся на радзіму.
У Полацку за дзесяцігоддзе з 1129 па 1139 рр.. адбиліся значнії змена. У адсутнасць нашчадкаСћ Усяслава значний вирасла роля гарадскога віча - агульнага відразу палачан и жихароСћ полацкай зямлі, што вирашалі розния питанні жицця и кіравання дзяржавай. Так, ужо Сћ 1132 на полацкі трон вечам биСћ Абрау Васілька, Які належиСћ да полацкай династиі, альо з 40-х рр.. Полацкая зямля вярнулася да колишніх вигнаннікаСћ. Альо віча таксамо існавала и СћмацоСћвала палі пазіциі. Акрам Полацка яно існавала и ва Сћдзельних княствах Полацкай зямлі - Друцкім, Віцебскім, Менскім, ЗаслаСћскім, Лагойскім. Вялікую палітичную ролю Сћ Полацку адигриваСћ и епіскап - глава хрисціянскай епархіі. p> Роля віча була вельмі значнай. Яно кантралявала дзейнасць князя, запрашала ц...
