і виганяють кіраСћніка дзяржави. Віча вирашала питанні Вайни и міру, пекло яго імя заключаліся мірния и гандлевия пагадненні, ажиццяСћляСћся Вишейш суд (віча - апошняя апеляцийная інстанция). Альо и княжаская Сћлада заставали значнай. Князь кіраваСћ дружинай и гарадскім апалченнем, забяспечваСћ абароназдольнасць дзяржави. Князь узначальваСћ адміністратиСћна-упраСћленчи апарат дзяржави а таксамо ажиццяСћляСћ суд. Полацкі князь міг раздаваць воласці іншим князям-васалам. Резіденция князеСћ була винесена за межи Полацка - Сћ Бельчици, дзе так сама биСћ заснавани Барисаглебскі монастир, пабудавани вялікія княжаскія палати.
ДвоеСћладдзе (князь-віча) було винікам гаспадарчага и сацияльнага развіцця Полацкай зямлі. Феадальни Сћклад перамагаСћ родаплемянния адносіни. На дерло план Сћ грамадстве виходзілі Баяра и дружиннікі, што Сћжо станавіліся феадаламі, уладальнікамі вотчин и перелогових сялян. Сярод князів з'яСћляюцца "старейшия" і "малодшия" - васали старейших. У Гарад засноСћваліся першия "Братчини" - арганізациі купцоСћ и рамеснікаСћ, на чале якіх стаялі Найбільший упливовия гараджане. Так інтареси нових класаСћ усьо часцей НЕ супадалі з інтаресамі княжацка-партиярхальнай вярхушкі.
У 1151 адбилося Першай виступах полацкага віча супраць князя. Рагвалод Барисавіч вигнані, на трон запрошани мінскі князь РасціслаСћ Глебавіч, альо НЕ надоСћга. Ужо Сћ 1158 у Полацак вярнуСћся Рагвалод. А Сћ 1162 віча запрасіла на княженне РЋсяслава Васількавіча з Віцебска, Які правіСћ да 1186 У гети годину адбиваецца хуткае драбленне Полацкай зямлі на Сћдзели І, суадносна, распачинаюцца міжусобния сутичкі паміж Рагвалодавічамі. Усе гета значний паслабляла минулу Магутни дзяржаву кривічоСћ. Ужо Сћ хуткім годині з'явяцца нямецкія лицарями, ваяСћнічасць якіх паставіць існаванне Сћдзельних княстваСћ Полацкай зямлі пад вань.
У 1201 з дазволу полацкага князя РЋладзіміра біскупам Альберто була пабудавана крепасць Рига. У Наступний Годзе (1202) біскуп разам з Абате Теадорикам заснавалі ваенна-манашаскі орден мечаносцаСћ, асноСћнай Мета яго існавання було абвешчана распаСћсюджанне хрисціянства сярод латишоСћ, естаСћ и куршаСћ и абарона лацінскага касцела Сћ Прибалтици. Альо больш увагі мечаносци Сћдзялялі захопу нових територий, што Сћжо належилі ці знаходзіліся Сћ залежнасці ад Полацка. Полацкі князь Уладзімір позна зразумеСћ палю памилку. З 1203 па 1210 м. вялася барацьба Полацка и Ригі, пад годину якой Полацк страціСћ Кукейнос (1208) и Герцик (1209), кантроль над Ніжнім Падзвіннем и перастаСћ атримліваць даніну пекло ліваСћ и латгалаСћ (дагавори 1210 и 1212 гг. з крижакамі). Тою не менше, Уладзімір арганізаваСћ вялікі сумесни паходу палачан, літоСћцаСћ и естаСћ супраць ордена, альо Сћ дзень адпраСћлення вялікага війська князь нечакана памер, верагодна, биСћ атручани крижацкімі шпіенамі. Паходу праваліСћся, а настання крижакоСћ працягвалася. У 1224 м. вигнані з Кукейнаса князь Вячко загінуСћ плиг абароне естонскага горада Юр'еСћ (поза Тарту), яшче ранєй, у 1214, пасли смерці князя Усевалада, Цалко пад Уладу Ригі перайшоСћ Герціке. Полацк страчваСћ палі пазіциі, и паскориСћся гети працес са з'яСћленнем у Прибалтици яшче аднаго ордена - ТеСћтонскага. ТеСћтонци билі вигнані з Палесціни сарацинамі, и іх запрасіСћ да сябе адзін з польскіх князеСћ - Конрад Мазавецкі. ТеСћтонци аселі на землях балцкага племені прусаСћ (1230 р.). Хутка яни знішчилі прусаСћ и пачалі рабаваць польскія, літоСћскія и Беларускія земли.
Барацьба з мечаносцамі и теСћтонцамі вялася з пераменним Поспеха. У 1236 літоСћци перамаглі мечаносцаСћ пад ШаСћляем, у 1237 - Даніла Галіцкі перамог крижакоСћ пад Драгічинам. Як винік - У критим жа Годзе (1237) адбилося аб'яднанне ТеСћтонскага ордена и ордена мечаносцаСћ, апошні стаСћ називацца Лівонскім орденам. Аб'яднания сіли крижакоСћ билі Сћшчент разбітия Аляксандр НеСћскім у 1242 у бітве на Чудскім Возер каля Пскова. Криху ранєй Малади наСћгародскі князь Аляксандр перамог шведскіх рицараСћ на раце Няве (1240), дзе Сћ бітве прималі Сћдзел полацкія дружини, асабліва визначиСћся ЯкаСћ Палачанін. Гетия перамогі припинілі актиСћния наступальния мераприемстви крижакоСћ, альо НЕ адвялі пагрозу регулярних наездаСћ крижакоСћ на славянскія и балцкія земли з рабаСћніцкімі метамі.
З 60-х рр.. XIII ст. узмацніліся сувязі Полацка з Наваградкам, на полацкае княженне Сталі запрашаць літоСћскіх князеСћ, наладжваліся сумесния паходу літоСћскіх, наваградскіх и полацкіх дружин супраць крижакоСћ (бітва каля Возера Дурбе 1260). Цесния сувязі з Вялікім княствам ЛітоСћскім садзейнічалі СћстанаСћленню саюзних адносін и паступоваму Сћваходжанню Полацкай зямлі Сћ склад князівства Литовського, альо з пеСћнимі правамі на аСћтаномію. p> Калі на поСћначи сучаснай Беларусі месцілася Полацкае княства, те паСћдневия земли Займаюсь інше дзяржаСћнае Сћтваренне на Беларусі - княства ТураСћскае. Гета княства месцілася на землях дригавічоСћ, у басейне ракі Припяць. ...
