рську бронь. I пачаўся кригаход. У гетим вірлівим руху, набита кригі, пливуць фрагменти ямбаў, дактилі, хареі, анапести [34, с. 209]. I далей: »Калі свабодни верш будуецца на догмах, асабліва на такіх, якія НЕ дапускаюць ні ў якім випадкі елементаў метричнасці, ЄП не можа Биць ніякім свабодним Верше. Тут пераемнасць - зусім натуральна и диялектичная. Нельга шукаць строгу мяжу паміж свабодним и класічним вершамі" [34, с. 209].
У паезіі Макама Танка гетую мяжу правесці амаль немагчиама яшче па тій причине, што сення ў їй адначасова суіснуюць сами розния вершавалия форми - верш класічни, вольні, раскавани, свабодни. I калі ми ўсе ж адважимся размежаваць іх, то каб больш Яскрава ўбачиць адметнасць кожнай форми, агульную ритмічную евалюцию.
А факти гета евалюциі сведчаць пра тое, што Надав у межах верша ритмічна разняволенага ў апошнія гади адбиваюцца пеўния змена. Так, винікае цікавая заканамернасць: чим бліжей да нашага годині, критим штораз Меней шансаў адшукаць у свабодним вершить МАКСІМА Танка хаця б ціную нейкага традицийнага Памер. Калі, наприклад, Бадай у шкірним вершить, што склалі кнігу «Глиток вади (1964), можна було бачиць пеўния метричния абриси, то іх амаль Нельга ўжо ўгледзець у свабодних вершить, надрукаваних у зборніку» Перапіска з Зямля (1967). Безудмоўна, що не можна праракаваць, як пойдзе ў будучи евалюция верша МАКСІМА Танка. Альо, думаецца, што и далей межи ритмічнай Свабода будуць увесь годину паширацца. Критим больш, што побачим з такім, паширеннем адбиваецца ўзмацненне інших арганізуючих пачаткаў верша - вобразнасці, інтанациі, паетичнага сінтаксісу и р. д.
Як и треба було чакаць, абсалютно большасць аригінальних вершаў, што склалі зборнік, напісани традицийнай для білоруський паезіі XX ст. сілаба-тонікай - 63 з усіх 96, або 65,6%. Альо якаючи разнастайная гета сілаба-тоніка! Пает, як и калісьці ў маладосці, звяртаецца да «адмераних, строгіх радкоў - ямбаў и хареяў. »Адних двухскладових памераў у яго амаль дзесятак: Я4 (3 вершить), Я4 (5), Я5 (16), Я6 (2), ХЗ (1), Х4 (4), Х5 (6), Х6 (3) . Так гетага, паўдзесятка памераў трохскладових: Д4 (1), АМ2 (4), АМЗ (3), АМ4 (3), Ан2 (2). Шераг твораў НЕ маюць дакладних памераў, хоць таксамо адносяцца да сілаба-тонікі. Гета - трохскладовік и двухскладовік з пераменнай анакрузай (ПАЗ и Па2), у якіх виразна праглядваюцца тия ЦІ іншия стопи. Так, Па2 (Я) напісани вки вершить, ПАЗ (Д) i ПАЗ (Ан) - па адним и ПАЗ (Ам) - ажно шесць. А якаючи разнастайнасць страфічнай арганізациі верша Паета! Тут розчини страфічния и астрафічния (16), шматстрофния (пераважная колькасць) i аднастрофния, напісания аднолькавимі строфамі и рознимі або Надав страфоідамі. У аднастрофних вершить годинах вилучаюцца страфічния комплекси (часцей двухрадковия або чатирохрадковия), годинах - ні. Амаль заўседи ў сілаба-тоніци Паета радкі спалучани рифмамі. Альо сярод такіх вершаў присутнічаюць и сем білих - без рифмаў.
Колькасць бязрифменних вершаў значний павялічваюць верлібри МАКСІМА Танка. Іх у кнізе 33, або 34,4%. Амаль столькі, колькі іх усталявалася яшче ў «Перапісци з Зямля. Як и ранєй, яни ўзнікаюць там, дзе з яўляецца развага, роздум, дзе треба виявіць »прозу жицця. Дзве треці и адна трець - відавочна, гета Найбільший аптимальния для Паета суадносіни паміж вершить класічним (сілаба-танічним, танічним) i свабодним, або верлібрам." , - Абагульняе В. Рагойша [31, с.22].
...
