арускай літаратури, на дерло палового 20-х гадоСћ яе развіцця припаСћ сами полоні перияд творчасці аднаго з найбуйнейших для свойого годині білоруських драматургаСћ Ф. Аляхновіча. Так пачатку 1920-х рр.. Ф. Аляхновіч напісаСћ сем п'єсою, пабудаваних пераважна на фальклорних сюжетах и материяле з жицця месцічаСћ. Ф. Аляхновіч у палею творчай приктици НЕ абмінуСћ вопиту ПшибишеСћскага и Ібсена. З 1921 па 1926, рік виїзду Аляхновіча Сћ СРСР, ім напісани п'єсою В«Птушка шчасцяВ», В«Заручини ПаСћлінкіВ», В«Шчасліви чоловікВ», В«Пан МіністарВ», В«ДригваВ» и В«Няскончаная драмаВ». У 1921 Аляхновічам створана адна з Лепша у ідейна-естетичним аспекце яго п'єсою В«Няскончаная драмаВ». У розчини па-Мастацкая типізуецца перажитае білоруський інтелігенцияй падчас сусветнай Вайни и ревалюциі, узнаСћляюцца падзеі, звязания са спробай демакратичнай інтелігенциі закласці падваліни білоруський дзяржаСћнасці. ГалоСћни герой В«Няскончанай драмиВ» Аляхновіча Васіль травні аСћтабіяграфічния Риси. У розчини праявіліся лепшия Сћласцівасці Талент драматурга, а менавіта динамізм дзеяння, каларитнасць характараСћ, виразнасць сценічнай мови. Толькі пасли васемнаццаці гадоСћ (з іх сем праведзени на СалаСћках и знайшлі адлюстраванне Сћ дакументальна-Мастацкай кнізе "У кіпцюрох ГПУ") Ф. Аляхновіч вярнуСћся да напісання сценічних твораСћ. У семантици Назв Нова п'єсою В«Круці НЕ круці - треба памярці В», як и Сћ НазвВ« Няскончанай драми В», праявіСћ бясспречную празарлівасць наконт уласнага лісі.
На праблєми льно-етичнага характар, на з'яву, што стаяць на перашкодзе весци да асвета, новаго жицця, засяродзіСћ уваг Сћ драмі В«Янка КанцавиВ» (1924) Пает Казімір Сваяк. Герой драми гіне пекло рук аднавяскоСћцаСћ праз іх цемнату, нежаданне адмовіцца ад Зага звичак, п'янства, на якія пісьменнік глядзіць як на Сацияльна злибяду.
2. Літаратура Заходняй Беларусі 1930-х гадоСћ
літаратура драматургія заходні беларусь
Самим прадуктиСћним Пает у заходнебеларускай літаратури Першай палового 30-х гадоСћ биСћ Міхась Машаро. У гети перияд хорашая раскриСћся лірични Талент Паета. Лепшия вершили М. Машаро 1930-х рр.. - "Начамі чорнимі", "Растуць питанні Сћночи "," На прадвесні "," На Сонечна бераг ", "З-пад стрех саламяних" і інш. У гетих и інших вершили М. Машаро ствариСћ реалістични, у нейкай заходи рамантизавани вобразе білоруський вескі, и Сћ гетим адна з заслуг яго Перад білоруський літаратурай. Максім Танк криху пазней вобразе гети Сацияльна паглибіСћ и СћзняСћ на Вишейш щабель естетичнага асваення. СпрабаваСћ палі сіли М. Машаро и Сћ жанри паеми, ствариСћши ліричную паемку-сімфонію В«ВалачобнаеВ» (1932). У їй чуецца годинах Прама пераклічка з Жилкавим хваласпевам абуджанаму духу народнаму. I разам з критим В«ВалачобнаеВ» М. Машаро - реч аригінальная, твор самабитни, можа, вяршиня мастацкіх дасягненняСћ Паета Сћ давераснеСћскую пару. АСћтар вилучати пераасенсоСћвае вобразе, узяти з білоруський етнакультурнай традициі - вобразе валачобніка як вестуна радасці. Традицийни вобразе-сімвал ен пераводзіць у кантекст білоруського визваленчага руху. Паема складаецца з тринаццаці невялікіх раздзельчикаСћ. У розчини Моцний лірични пачатак, у якім вияСћлена паетава признанне причини душеСћнай узрушанасці, праз суб'ектиСћнае пераживанне дадзени маляСћнічи вобразе Вясна-Адрадження. На сямідзесятия Сћгодкі пагібелі кіраСћніка паСћстання 1863 у Беларусі и Літве, К. КаліноСћскага М. Машаро адгукнуСћся напісаннем паеми В«Смерць Кастуся КаліноСћскага В»(1934). Для сцвярдження велічи подзвігу КаліноСћскага Пает узяСћ у Аснова твора драматичния часіни яго жицця - суд над героєм паСћстання и смерць яго на ешафоце. На шкода, що не маючий Мастацкай практикі Сћ гістаричним жанри, тривалай дакументальнай Аснова, плиг асваенні няпростай ТЕМи Машаро аказаСћся на шляху страти епічнай целаснасці форми, заміни яе месцев публіцистичнимі елементамі. Гета сказав на естетичних вартасцях твора. У паеме В«Мамчина гірка В»(1936) Машаро звяртаСћся да мінулага, феадальних часоСћ, аднако канфлікт, пакладзени Сћ Аснова сюжета гетага твора, меСћ яскрава висловлюємо Сацияльна характар ​​и критим самим биСћ псіхалагічна НЕ чужи речаіснасці Заходняй Беларусі, дзе сацияльния супяречнасці натуральна Сћзмацняліся каланіяльним статусам краю. p> ПрацягваСћ працаваць у 1930-я рр.. у галіне паезіі Хв. Ільяшевіч. Причим змянілася танальнасць яго твораСћ. Змена Сћзнеслага, наступальнага тону паезіі Хв. Ілляшевіча 20-х гадоСћ на елегічни лад 30-х була абумоСћлена НЕ евалюцияй светапогляду Паета. Хв. Ілляшевіч, як и іншия заходнебеларускія інтелектуали, здолеСћ реальна ацаніць знешнія и Сћнутрания причини кризісу білоруського визваленчага руху и застацца вірним ідеалам маладосці, а менавіта - ідеі нациянальнай и сацияльнай Свабода білоруського народу. Елегічную ж танальнасць лірици Хв. Ілляшевіча 30-х гадоСћ задавала саме жицце, беларуская речаіснасць, причим НЕ толькі самої Заходняй Беларусі. Лепш...
