У іншої палового 20-х гадоСћ Ст. Гринкевіч актиСћна спрабаваСћ палі сіли Сћ літаратурнай творчасці: асобним видатного вийшла яго апавяданне В«АрлянеВ», п'єси В«Жанімства па радиеВ» и кніжка прози В«Царква. Помста. Вязніца В», пазней нарисиВ« У братоСћ-украінцаСћ В». Палі развагі, теаретичния росшукі Сћ праблєми нациянальнага менталітету, відпливаючи різни релігійних канфесій на свядомасць народу ен імкнуСћся Сћвасобіць у мастацкіх формах. Принамсі, сами значний літаратурни твор Ст. Гринкевіча В«Царква. Помста. Вязніца В»наочна сведчиць аб гетим. У сюжеце, що не пазбаСћленим драматизму, аСћтар прасочвае духоСћнае Сћзиходжанне вясковага хлопця, нечапанай цаліни, та білоруський ідеі. У кнізе праглядваюць такія реаліі заходнебеларускай речаіснасці, як вяртанне з бежанства жихароСћ мястечка, дзе адбиваецца дзеянне твора, агресіСћни наступ прадстаСћнікоСћ каталіцкага кліра, мясцовай польскай адміністрацьіі и настаСћніка-паланізатара на права інших канфесій, у приватнасці уніяцкага приходу, деструктиСћни льно СћплиСћ іх учинку (раскіданне будинку царкви) на мясцовае білоруський жихарства. У асобі Бабиля, з якім у Турм ліс сутикае галоСћнага героя кнігі Фельку Ятвяцкага, пазнаецца прататип самогу аСћтара, яго жиццеви досвед, ідеалагічная пазіция. Характерна тое, што розчини Ст. Гринкевіча маюць виразнае регіянальнае адценне. Регіяналізм іх вияСћляецца Сћ мове, геаграфічнай лакалізациі дзеяння (мястечка або вагомих на польска-беларускім етнічним памежжи) i Надав у прозвішчах герояСћ, літаратурних персанажаСћ (Наприклад, Фелікс Ятвяскі). p> Паспяховаму развіццю драматургіі Сћ літаратури Заходняй Беларусі пасприяла некалькі акалічнасцей. Па-Першай, сусветная вайну, затим віхор грамадзянскіх резрухаСћ Самі па сабе давалі пісьменнікам-драматургам унікальни материял. Ліс народу, ліс Чалавек Сћ екстремальних умів Вайни, трагедия падзелу етнасу межамі чужих дзяржаСћ, - гета билі актуаліі білоруського бицця, што Самі прасіліся виліцца Сћ формах драматургічнага віду Мастацтва. Па-другое, на ніве заходнебеларускай літаратури, на шчасце, аказалася адразу некалькі глибокіх самабитних драматургічних талентаСћ. Акрам М. Гарецкага, Які на працягу некалькіх гадоСћ жицця Сћ Вільні даСћ цели радий видатних драматичних абразкоСћ (сами лепшия сярод іх - гета "ЖартаСћліви Пісаревіч", Мутерка "," Свецкі Чалавек "," Не адной віри "," Жалобная камедия ", "Салдат и яго Жонка"), драматургічная творчасць у Заходняй Беларусі була прадстаСћлена п'есамі Францішка Аляхновіча (1883-1944) и Леапольда Родзевіча (1895-1938), пісьменнікаСћ-драматургаСћ па призванню. Трецяя причина паспяховага развіцця сценічних твораСћ у заходнебеларускай літаратури - Сацияльна замовлення. Абуджани ревалюцияй, грамадскімі зрухамі пекло летаргіі, народ пацягнуСћся да асвета, шукаСћ дарогі да свядомага жицця. Стан абуджанасці стимуляваСћ самадзейнасць ва Сћсіх яе формах, у критим ліку и Мастацкая. Сценічния віди Мастацтва, сценічния жанри з іх непасредним відпливаючи на свядомасць масавага гледача и слухача адекватной адказвалі на запатрабаванні годині. Ужо Сћ 1922 була заснавана Сћ Вільні Беларуская драматичная майстроСћня з Мета паширення білоруський театральнай культури. Заснавальнікамі и асноСћнимі працаСћнікамі Сћ їй билі Л. Родзевіч, М. Гарецкі, М. Красінскі, А. КанчеСћскі, А. Міхалевіч. ДзейнічаСћ таксамо Беларускі Музична-драматични гурток, заснавани яшче Сћ нашаніСћскія годинник. Беларускія прадстаСћленні, причим НЕ толькі Сћ Горадзе, альо и на весци, Сталі значним фактарам паширення демакратичних ідей, нациянальнага Сћсведамлення.
У ТВОРЧА активе Л. Родзевіча до пачатку 1920-х рр.. було та дзесятка маленькіх Камеді (В«Збянтежани СаСћкаВ», В«ПасланецВ», В«Конскі партретВ» и інш.), Даречи, вельмі папулярних у заходнебеларускага гледача, а таксамо дзве поСћнафарматния аригінальния драми ("Блуднікі" і "ПакриСћджания"). Наогул драматургія (а таксамо паезія и проза) Л. Родзевіча цікавая сваімі пошукамі як у галіне зместу, так и форми. Надрукавания Сћ В«Беларускім дзвоніВ», а затим асобним видатного драматичния сцени пад назвав В«ДосвіткіВ» (1922) Л. Родзевіча - візерунок філасофска-естетичнага асенсавання Сћ формах драматургічнага Мастацтва питанняСћ актуальних, праблем вялікага гуманістичнага Сенсит. На материяле драматичних Падзу у лісі целага народу пісьменнік стварае сімвалічную карціну: паказвае, як на пажаришчи Вайни, разбуренняСћ прабуджаецца народна свядомасць, пачинаецца поиск на дарогі, сябе Сћ кантексце годині, грамадства. Архінадзенная на пераломе 10-20-х гадоСћ для беларусаСћ тема абарони свойого дому, годнасці, бацькаСћшчини ляжиць у Аснова фацециі Л. Родзевіча, назва якой "П. С. X ". (1923) дешифруецца як притчавая - Пільнуй палею хати. Яскравай сценічнай МОВА, адметним вобразним каларитам твора характаризуецца аднаактоСћка Л. Родзевіча, жанрава акресленая драматургам як феерия пад назвав В«На КалядиВ» (Родзевіч Л. На Каляди// Наша будучина. 1922. № 3.). p> Практична на храналагічния рамкі заходнебел...
