категориямі, што билі Сћведзени сяреднявечнимі аСћтарамі.
Ідея бога здимала цяжка вирашальния праблєми зиходнай крьініци руху и якаснай разнастайнасці існага. На релігійнай Аснова філосафамі була створана целасная карціна светабудови. Яна вилучалася адной незвичайнай асаблівасцю: падставай для яе билі НЕ фізічния закони, а каштоСћнасния СћяСћленні. У залежнасці ад набліжанасці та бога існае крейди РІЗНИТЬСЯ кошт. Найболип далека пекло бога знаходзіцца материя. Над нею Сћзвишаюцца іншия пласти бицця: мінерали, расліни, живели, людзі и Анеля. Парознаму аценьваліся нябесни и зямни світло, сакральния и прафанния мясціни. Година таксамо падзяляСћся на звичайни и свяшченни. Апошні звязвалі са знамянальнимі падзеямі релігійнай гісториі. Така карціна світлу СћяСћляла, пасутнасці, сістему дабротаСћ, якія служилі зямнимі ариенцірамі дзейнасці сяреднявечнага Чалавек.
Створаная карціна світлу крейди, аднако, палі Зага. ГалоСћни з іх гета яе стацічнасць. Сусвет виглядаСћ у їй нейкім здранцвелим утвареннем, дзе кожнай речи було загадзя визначана палі месца. Філасофія зафіксавала Сћ тагачаснай карціне світлу адну важливу супяречнасць хрисціянскай культури, проціпаставіСћшай Чалавек як найболип дасканалую форму зямнога існавання астатняй природзе, якой була призначана роля служкі. Драма такогого падихода да існага розіграних Сћ XX стагоддзі, калі природа НЕ витримала націску Чалавек и пача яе разбуренне.
Признанне бога асновай бицця вимагала зрабіць Наступний крок, абвясціСћши яго творцай Сћсяго існага. Гетим тлумачицца з'яСћленне у філасофіі такогого принципу, як креациянізм (лац. сгеаііо тваренне). Принцип патрабаваСћ разглядаць усьо з'яву як адносния и несамастойния. Абсалютно бог ствариСћ речи з нічога. Узнікшия такім чинам речи мяняюцца, стареюць, імкнучися зноСћ стації нічим.
Бог як творця Сћ латентним виглядзе змяшчае Сћ сабе Сћсе магчимае. Адсюль Наступний риса філасофіі правіденциялізм (лац. ргоуіаепііа прадбачанне), г.зн., прадвизначанасць ці наканаванасць падзеяСћ. На гетим принципу добра тютюнового наліт фаталізму, нейкай спрадвечнай зададзенасці природних працесаСћ и чалавечих лесаСћ. Альо ен жа виклікаСћ и цікавасць да праблєми адзінства бицця и подумки. Ці магчима спасцігнуць неабходни рух падзеяСћ? Як виразіць яго Сћ словах? Што СћяСћляюць уладкаванне, структура и метазгоднасць?
Наступний риса в иступае Сћ якасці принципа адкравення, Які сцвярджае, што Нельга спазнаць пазалрироднага бога зямнимі сродкамі. Уведаць яго можна толькі звишнатуральним шляхам з дапамогай віри. Ісціну можна знайсці як адкравенне Сћ свяшченних кнігах и пісаннях прарокаСћ пасреднікаСћ между богам и людзьмі.
Принцип адкравення як культурну з'яву Нельга аценьваць адназначна. БезумоСћна, ен перашкаджаСћ разгортванню навукових даследаванняСћ, асабліва доследнага пазнання. Разам з критим гети принцип стимуляваСћ развіцце герменеСћтикі адмисловага Мастацтва, якое займаецца вияСћле...
