хараство, розгін и велічВ» адрадження. Сам жа нациянальна-визваленчи рух - В«найважнейшае Сћ гісториі нашага краю здареннеВ». Сакрет широкага, усенароднага признання Купали, на мнение рецензента, у критим, што Пает стаСћ В«душею и мовою прабудзіСћшагася да новаго жицця народуВ» 4. p align="justify"> Адзначаючи Народния витокі светаСћспримання аСћтара В«Ад-вечнай песніВ», критик палічиСћ патребним сказаць и пра індивідуальна-непаСћторнае Сћ купалаСћскім бачанні речаіснасці: яно - у глибокім спалученні нациянальнага и агульначалавечага, у адзінстве суб'ектиСћнага и аб 'екгиСћнага. Паводле У. Самойлов, Я. Купала - гета мастак-гуманіст, Які СћсвядоміСћ палі чалавечае призначенне, а таму паставіСћ сабе за Мету праз Мастацкай слова Сћзняць народ нехай такогого пачуцця, якое адкривае Перад ім якасна Нови, невядомия ранєй грамадскія далягляди. В«Убачиць у сабе Чалавек, - сцвярджае критик, - значиць ужо зрабіцца чалаве-кам, а зрабіць так, каб тое Самана пачулі и другія, каб пачуСћ цели народ, Моцний заціснени бяздольним жиццем, гета Сћсе роСћна, як би таму народу Сћлажиць живую чалавечую душу. Геткае В«ачалавечваннеВ» есць завдання паезіі Малад наций, што яшче толькі прилучаюцца да сям'і культурних народаСћ, у ім и Сћся цікавасць творчасці Купали. Яго паезія - гета паезія праСћди, па-езія праСћдзівага - без усякіх ПРИКРАСИ - жицця білоруса-хлебароба, твариць яе можа толькі Чалавек з моцнай душею, и таку Моцний душу, як відаць, травні Янка Купала В». p align="justify"> Виразная СћстаноСћка У. Самойлов на аналітични падиход да мастацкага твора, неприманне декларатиСћнай агульнай аценкі яс-крава праявіліся и Сћ інших нашаніСћскіх материялах, наприклад у рецензіі Альгерд Бульби на зборнікі Я. Купали В«ГуслярВ» и Я. Коласа В«Песні жальбиВ». Як и У. Самрйла, А. Бульба витокі Купала-вай паезіі таксамо бачиСћ у тагачаснай речаіснасці, у Вострих Сацияльна супяречнасцях паміж несправядлівим грамадскім ладам и бяспраСћним працаСћніком, а моц яго паетичнага слова Тлумача-ся зродненасцю мастаки з В«духам, жаданнямі и псіхікай нашага народу - маСћчлівага, перанесшага многа-многа гора В».
Заслугу ж Я. Коласа як аСћтара В«ПесняСћ жальбиВ» критик бачиСћ у критим, што сваімі творамі Пает абуджаСћ віру Сћ будучиню, Надав калі яго вершили и билі прасякнути сумнай мелодияй. А народжана жалобная танальнасць абставінамі, у якіх знаходзіСћся пригаечани селянін. p align="justify"> Асабліва каштоСћним у плані асваення принципаСћ літаратурна-критичнага аналізу з'яСћлялася імкненне рецензента акресліць індивідуальнае аблічча Паета: В«Верша Коласа адзначаецца пра-статті, думка палю виказвае ен коратка, ясна. У вершили відаць мужицкая гордасць, у творах усюд чуваць любоСћ да роднаВ зямлі В». Критик звярнуСћ уваг и на високі Сћзровень майстерства Коласа-пластика, на яго здольнасць ствараць целасни вобразе, праз Які раскриваецца нациянальная адметнасць білоруський природи, характерния Риси сумнай вясковай речаіснасці. Побачим з ма...
