оджвау уваг на принциповим для польскага боці питаннi: В«Статути i усьо якiя б то нi билi пастанови, ухваления у Лiтве супраць польскага народу па вань аб набиццi i валоданнi палякамi маенткау у Лiтве, Надаль НЕ павiнни дзейнiчаць. Дазваляецца набиваць маенткi i валодаць iмi Паляк у Лiтве, а лiтоуцу у Польшчи В». p align="justify"> Разам з критим Вялiкаму княству актам НЕ адводзiлася роля нейкай польскай каланiяльнай ускраiни. Тут поунасцю захоувалiся били адмiнiстрацийни апарат, асобнае пекло Польшчи заканадауства i судовия арганiзация, титул i пячатка, а таксамо війська. Рознимi у ВКЛ i Польшчи билi мови дзяржауних Актау: лацiна - у Польшчи, старабеларуская - у Княстве. (№ 1 ст. 135)
Такiм чинам, Нельга трактаваць Люблiнскую унiю як паглинанне Польшчай Вялiкага княства Лiтоускага. Реч Паспалiтая була федерацияй суседнiх дзяржау, у якой Княства iснавала да канца XVIII ст. - Годині розбору Речи Паспалiтай Расiйскай iмперияй, Аустрияй i Прусiяй. Iнша справа, што Польшча, якаючи на тій годину була у Лепша палiтичним i еканамiчним становiщчи i таму валодала унутрипалiтичнай iнiциятивай у Речи Паспалiтай, магла ажицяуляць вялiкадзяржауную палiтику у адносiнах да усходнеславянскага насельнiцтва Вялiкага княства Лiтоускага. br/>
месцев Вялiкага княства Лiтоускага у палiтичнай сiстеме Речи Паспалiтай
Падпiсваючи Люблiнскую унiю, феадали Польшчи виношвалi агресiуния мають намір у адносiнах да Вялiкага княства Лiтоускага. Першия уражаннi пекло винiкау люблiнскага акту для лiцвiнскага грамадства билi шокавимi. Причим як для магнацтва, так i для шляхти, якаючи у свою годину дамагалася злучення з Польшчай. Патребни билi сур `езния намаганнi дзеля забеспячення дзяржаунай годнасцi i суверенiтету княства. p align="justify"> Асаблiва шляхту Вялiкага княства Лiтоускага уражвалi падзеi, што папяреднiчалi лiпеньскаму пагадненню. А менавiта - Згуба Дістатися трецi дзяржаунай териториi. p align="justify"> Магнати ВКЛ у большасцi билi працiунiкамi дзяржаунага САЮЗ з Польшчай. Яни аказалiся на Гранi страти палiтичнай залагодить у Нова краiни. Велiкакняжацкi сойм юридична перастау iснаваць. У агульни ж сенат многа колишніх членау радних Пано просто не трапiла. Ди i тия нешматлiкiя Галаси сенатарау з ВКЛ заглушалiся больш мнагалюдним польскiм прадстаунiцтвам у сенаце Речи Паспалiтай. Падобнае назiралася таксамо на вальним (усеагульним) Соймі. Са 180 вибраних на соймiках па усей Речи Паспалiтай делегатау толькi 46 приходзiлася на Вялiкае княства (зарплатню iх 34 з беларускiх паветау). Такiм чинам, палiтичная вага велiкакняжацкай шляхти, асаблiва магнацтва, у Речи Паспалiтай була ужо не тая, як у палею незалежнай дзяржаве. Поза лiцвiнскiм кiраунiкам треба було дзялiць залагодити, i НЕ зауседи суразмерна, з польскiмi ураднiкамi. p align="justify"> Палiтичная дискримiнация дапаунялася еканамiчнай. Паводле люблiнскага акта польська шляхта крейди права атримлiваць ...
