зямельния уладаннi у межах ВКЛ. А гета стварала для велiкакняжацкай шляхти небспечнага канкурента. Критим больш, што прадстаунiкi пануючага саслоуя білоруска-лiтоускай дзяржави практична згубiлi магчимасць набиваць землi у РАПН, якiя билi гвалтоуна адарвани Польшчай у 1569 (№ 1 ст. 135)
Усе гета виклiкала у широкага кола шляхти антипольскiя сепарацiстскiя памкненнi. Яни праяулялiся у резкiм незадавальненнi пераважнай большасцю шляхти, як буйної, так i дробнай, асобних палаженняу унii i наогул палiтикi каралеу Речи Паспалiтай. p align="justify"> Апазiцийния настроi i учинкi знаходзiлi палі праяуленне як у словах, так i у справах для пануючага саслоуя Вялiкага княства Лiтоускага. У лiсце аршанскага старости Фiлона Кмiти-Чарнабильскага да трокскага Кашталян Астафiя Валовiча, якi биу напiсани усяго праз 5 Гадо пасли унii - у жнiунi 1574г., - Гаварим: В«Не дай бог ляхові Биць Караль, висловлю Лiтву i тою больш РусьВ», бо польська Знац В«Даун резаць пачалi лiцвiнаВ». Яшче больш резка супраць польскай палiтикi Жигiмонта Аугуста, апошняга Караль з династиi Ягелонау, плиг якiм склалось унiя, лiцвiнская шляхта виказати у сатиричним памфлеце В«прамова МялешкiВ», што датуецца 1589: В«Преч Жигiмонта Караль! Таго i да людзей няма чаго прилiчаць, бо Падляшша i Валинь Наші згубiу, ляхам патураючи В». p align="justify"> Што ж тади приваблiвала значную частко шляхти Вялiкага княства Лiтоускага? Та чаго яна iмкнулася? Так старини, та тих, з яе пункту гледжання, В«Залата часоВ», калi Вялiкае княства самастойна визначала i праводзiла палю палiтику. У тієї пані В«прамова МялешкiВ» з мiлаваннем згадваецца дерло палового XVI ст.: В«Альо аб Жигiмонце дерло салодкая памяць. Ен Ляха з iх хiтрасцю вельмi НЕ любi, а Лiтву i Русь нашу любiцельна мiлавау В». p align="justify"> Процiдзеянне польскiм мають намір падпарадкаваць ВКЛ виявiлася у барацьбе супраць шерага палаженняу унii 1569г., якiя принiжалi палiтичнае i самастойнае значенне Вялiкага княства Лiтоускага. Насуперак люблiнскаму акту унii на працягу 70-80-х рр.. XVI ст. у Вялiкiм княстве Лiтоускiм регулярна збiралiся агулнажзяржауния Сойми. Причим у годину бескаралеуя у Речи Паспалiтай 1574-1574гг. на Соймі у Вiльнi разглядалася вань про вибари Караль, што супяречила пастанове аб унii, бо па їй гета маглi рабiць толькi польскi i лiцвiнскi бакi супольна. (№ 1 ст. 136)
Абвяшченню Стафана Батория вялiкiм князем ВКЛ папяреднiчалi працяглия перагавори i виданні специяльнае грамат пекло 29.07.1576г., у якой пацвярджалася, што Польшча i Вялiкае княства Лiтоускае з `яуляюцца раунапраунимi i незалежнимi у складзе федератиунай дзяржави. Стафан Баторія абавязауся захоуваць самастойнасць Вялiкага княства Лiтоускага, пашираць яго межи, що не призначаць у Беларуска-Лiтоускай дзяржаве военачальнiкамi палякау, агульния Сойми склiкаць па ЧАРЗ то у Польшчи (Карон), то у Вялiкiм княстве Лiтоускiм (Княстве). У далейшим шкірно трецi сойм Речи Паспалiтай адбивауся у Гароднi...
