pewno sie zmylicieto nie do rozwiqzania [3, c. 290]. Ніколі ви ви не рвіцеся
Даследаваць гетую загадку,
Бо напеўна памиліцеся,
Бо гета НЕ да вирашення [3, с. 403].
У польскамоўнай творчасці Я. Купали абазначаецца тенденция, якая ў далейшим таборі адной з вядучих у яго паезіі, а менавіта: імкненне да Мастацкай самарефлексіі, асенсавання месца и роли мастацтва ў жицці грамадства. Характерни ў гетих адносінах верш Lec, piosenko ... (Ляці, песенька ...), у якім викаристоўваецца прием персаніфікациі, репрезентациі творчага пачатку ў адасобленим пекло яго суб єкта виглядзе. Вобразе песні як канцептуальнага ўвасаблення слоўнага мастацтва Широкий распаўсюджани ў білоруський паезіі. Гета жанравае абазначенне адной з ліричних разнавіднасцей з даўняга годині атаясамлівалася ў білоруський Мастацкай свядомасці з усім ліричним пологах літаратури, з самої магчимасцю паетичнага самавираження творці. Викаристоўваецца яно и ў сучаснай паезіі. Гета традиция караніцца ў фальклорнай паетици.
Разам з критим варта падкресліць, што ў паетичним светапоглядзе Я. Купали канцепт песні-творчасці звязана НЕ толькі з фальклорнай традицияй, альо и з ТВОРЧА вопитам папяреднікаў? білоруських и білоруска-польскіх паетаў XIX ст.
Паезія Я. Купали з явілася працягам и класічним увасабленнем у дасканалай Мастацкай формі многіх естетичних и гуманістичних ідей, якія ў свою годину зарадзіліся ў асяроддзі білоруска-польскіх пісьменнікаў папяредняга стагоддзя, на сумежжи дзвюх славянскіх культур. Аднако у некатора аспектах мастацкага светабачання Класік Нова білоруський літаратури ўносіў пеўния карективи плиг визначенні агульнай Мастацкай стратегіі,? указвают Я. Гарадніцкі [4, с. 9].
У вершить Lec, piosenko ... Пает, як и яго папяреднікі, нібита звяртаецца палею творчасцю да ўсіх Сацияльна станаў. Ен скіроўвае палю крилату пісню и да магнацкіх палацаў, и do chatek nedzarzy (та Хатаке убогіх). Альо ў Дані відсутні випадкі ідилічная сітуация, якая абмалеўваецца ў вершить (калі mozni, biedni, kalecy / rece sobie podadza) [3, c. 290] (заможния, бедния, калекі / пададуць адзін аднаму рукі) [3, с. 403], насамреч з'яўляецца аб ектам аўтарскай іроніі над Маран пра ЗАЛАТА еру ў грамадстве, пабудаваним на Сацияльна уціску и приніженні бяздольних.
У польскамоўних вершить Я. Купали традицийния мативи и вобразе папяреднікаў спалучаюцца з уласна аўтарскімі стилістичнимі сродкамі мастацкага ўвасаблення. У гетих творах, у якіх яшче захоўваецца ў палею Аснова агульная Мастацкая сістема, характерная для регіянальнага літаратурнага развіцця, между критим виразна вияўляюцца ўжо прикмети аўтарскай стилістикі и паетикі. Паўтаральнасць лексічних и сінтаксічних елементаў, живая непасреднасць и маўленчая раскаванасць паетичнага маналогу, ритміка-інтанацийная виразнасць ліричнага виказвання? гета ўсе тое, што таборі ў далейшим визначальнай характернасцю купалаўскага Стила,? у пеўнай Ступені присутнічае и ў яго польскамоўних Верше. У вершить W noc majowa (У маєві ноч) прикмети аўтарскай стилістикі накладваюцца на традицийную для рамантикаў XIX ст. вобразнасць: cudna majowa ta noc bez chmur ciemnych i mglypatrzy wesolo na pole i box; czarodziejskie zaswiaty mknie туй, dziwne rojq sie sny, szczescia na duszy ozywa sie chor [3, c. 291].
якаючи ж цудоўная гет...
