ходніх народаСћ з еСћрапейцамі праз вузлавия пункти Візантиі, Італіі и Іспаніі адбивалася перамяшченне сюжетаСћ індийскіх козак и апавяданняСћ з літаратури Сћ народ, з народнаго асяроддзя Сћ трансфармаваним виглядзе зноСћ у літаратуру. Теория запазичання нямецкага вучонага атримала назви "Сћсходняй" альбо "індийскай", бо Сћ їй вельмі вялікае значенне надавайте індийскай літаратури.
Канчаткова принципи параСћнальна-гістаричнага літаратуразнаСћства аформіліся Сћ ПРАЦІ англійскага філолага Хатчисана Познета "ПараСћнальнае літаратуразнаСћства" (1886). Гетая кніга атримала сами широкі розгалас у різни краінах и садзейнічала развіццю параСћнальна-гістаричнага Метад як агульнаеСћрапейскай з'яв. Познетам устанаСћліваліся літаратурния аналогіі, рабіліся СПРОБА вияСћлення законаСћ узнікнення літаратурних жанраСћ у блізкіх ці поСћнасцю падобних умів. Вучони НЕ абмяжоСћваСћся даследаваннем грека-лацінскай цивілізациі, а ішоСћ далей, за межи ЕСћропи, звяртаючися да літаратур Індиі, Мексікі, Кітая. p> Немалия заслугі Сћ развіцці и прапагандзе параСћнальна-гістаричнага Метад належаць рускім вучоним.
Першимі папуляризатарамі ідей кампаритивістикі Сћ Расіі виступілі В. СтасаСћ и Ф. БуслаеСћ. Іх естафету падхапіСћ А-др ВесялоСћскі, Які стаСћ адним з самих вядомих и признаних у Свеце вучоних, што ариентаваліся на принципи параСћнальна-гістаричнага Метад. Причим, ВесялоСћскі НЕ биСћ, так би мовіць, стопрацентним кампаративістам. Аддаючи параСћнальна-гістаричнай метадалогіі перавагу, ен у палею навуковай дзейнасці сінтезаваСћ елементи різни тагачасних вученняСћ: культурна-гістаричнай, міфалагічнай, псіхалагічнай, біяграфічнай шкіл. ЗасвоіСћши асноСћния палаженні культурна-гістаричнай школи, ВесялоСћскі НЕ падзяляСћ захапленні Тена метадамі природазнаСћчих навука. Успримаючи Найбільший рациянальния палаженні Теора Я. Гримов и Т. Бянфея, рускі вучони НЕ зрабіСћ самаметай вивученне "упливаСћ, павеваСћ и скрижоСћванняСћ", а викаристаСћ іх як сродак спасціження "свойого" і "чужога" Сћ паетичнай творчасці народаСћ. Сама вядомая Працюю ВесялоСћскага - "Гістаричная паетика" (1870-1906). У принципе - гета своеасаблівае падагульненне зробленага вучоним на працягу дзесяцігоддзяСћ, падвядзенне винікаСћ усей яго літаратуразнаСћчай дзейнасці.
Папуляризатарам ідей кампаративістикі Сћ Расіі стаСћ таксамо малодшие брат славутага вучонага Аляксєй ВесялоСћскі (1843-1918). Найбільший значная Працюю А. ВесялоСћскага - манаграфія "Заходні СћплиСћ у Нова рускай літаратури" (1883), якаючи витримала Сћ свою годину пяць виданняСћ. p> Сярод інших рускіх вучоних ХІХ ст., якія займаліся распрацоСћкай параСћнальна-гістаричнай метадалогіі, неабходна назваць А. КатляреСћскага, А. Кірпічнікава, Н. Дашкевіча, Н. Стараженку. p> У сваім развіцці параСћнальна-гістарични Метад прайшоСћ шераг етапаСћ. Калі кампаративісти ХІХ ст. займаліся, як правіла, даследаваннем старажитних и сяредневякових літаратур, то іх калегі Сћ ХХ ст. пачалі звяртацца таксамо и да вивучення твораСћ сучаснага ім пригожага пісьменства. На сенняшні дзень кампаративістика з'яСћляецца адной з самих упливових літаратуразнаСћчих шкіл у Свеце. Дзякуючи намаганням такіх вядомих вучоних, як Ф. Бальданспарже, П. Азар, П. ван Цігем и некат. інш., з 1921 у Франциі пачаСћ виходзіць специяльни кампаративісцкі часопіс "Revue de litterature comparee ", а плиг ім - сірки специяльних манаграфій. Пасли 2-й сусветнай Вайни навуковия центри параСћнальна-гістаричнага літаратуразнаСћства з'явіліся таксамо Сћ ЗША, ФРН, Канадзе, АСћстраліі и інших краінах. Аднако самай буйної и агульнапризнанай у Свеце з'яСћляецца Сћсе-Такі французька кампаративісцкая школа. Як адно з пацверджанняСћ гетаму - виданні Сћ 1996 у перакладзе на білоруську мову кнігі французскіх вучоних П. Брунеля, К. Пішуа ​​и А. - М. Русо "Што таке параСћнальнае літаратуразнаСћства?". У 1955 заснавана Міжнародная асацияция параСћнальнага літаратуразнаСћства (AILC) з центрам у Парижи (друкавани орган - часопіс "Neohelicon", Будапешт). Пад егідай AILC збіраюцца міжнародния кампаративісцкія кангреси, пасли пасядженняСћ якіх видаюцца специяльния зборнікі-справаздачи (Праця "International comparative Literature assotiation. Proceedings of the Congress "). p> Савецкае літаратуразнаСћства, гістаричния традициі якога Сћ гета галіне, звязания з дзейнасцю Ф. Буслаєва, А. ВесялоСћскага и інш., билі даволі моцнимі, практична на працягу Сћсяго годині свойого развіцця абапіралася на дасягненні параСћнальна-гістаричнага Метад, амаль што НЕ признаючи плиг гетим (Вядома, з-за ідеалагічних причин) замежную кампаративістику. І толькі з сяредзіни 1960-х рр.. у гетих адносінах наступіла пеСћнае "пацяпленне": такія буйния савецкія вучония, як М. Конрад, В. Жирмунскі, І.. НеСћпакоева, М. АляксееСћ, І. АнісімаСћ, Р. Самарин и інш., Пачалі Сћдзельнічаць у міжнародних нарадах и кангресах кампаративістаСћ, друкаваць на радзіме своеасаблівия нариси-справаз вис аб іх рабоце, прапагандаваць лепшае з арсеналу за...
