аСћ у замежжа. Паседжанні гетих сеймаСћ мелі б адбивацца пачаргова: у ВКЛ и КП. Паралельна з агульним сеймам прапаноСћвалася захаваць асобния сейми Сћ абедзвюх краінах дзеля вирашення іх унутраних праблемаСћ. ЗахоСћваліся б у Княстве и найвишейшия дзяржаСћния Пасадена: маршалак, канцлер, падскарбі и гетьман. Дазвалялася Паляк у ВКЛ атримліваць зямельния надзели, альо Сћсялякія Пасадена (духоСћния, свецкія, земскія, дворния и судовия) маглі займаць толькі Сћрадженци Княства. Манет павінна Биць аднолькавай па вазі, аднако Манет, якаючи чаканілася б у ВКЛ, павінна мець І асобни надпіс. Екзікуция НЕ павінна була распаСћсюджвацца на Княства, бо Сћ адваротним випадкі літвіни пагражалі розривів уніі. ПрадстаСћнікі ВКЛ яшче раз адмовіліся весці перамови на Аснова ранєй-ших привілеяСћ. Так, яни НЕ признавалі дзейсним акт Мельніцкай уніі 1501, бо той не биСћ ратифікавани станамі Княства, як НЕ признавалі літвіни І Правил-моцнасць Рецеса І Декларациі аб уніі, принятих на ВаршаСћскім сеймі 13 сака-віка 1564 І зацверджаних толькі польскай пячаткай, а делегация ВКЛ Надав НЕ крейди паСћнамоцтваСћ заключаць тади унію.
Такім чинам, адразу виявілася принциповае разиходжанне Сћ Подивившись на сутнасць уніі Сћ делегаций Княства и КаралеСћства. Літвіни виступалі за Сћтва-ренне дзяржави, звязанай толькі вайсковим САЮЗ, сумеснай знешняй палі-тикай и агульним уладаром, а палякі прапаноСћвалі фактичную інкарпарацию ВКЛ у склад КП. p align="justify"> БезумоСћна, польскі Бік не пагадзіСћся на Сћмови Княства. ПрадстаСћнікі Карон спрабавалі примусіць літвінаСћ пайсці на заключенне уніі праз уживанне Сћладних паСћнамоцтваСћ Жигімонтам АСћгустам. 24 лютаго польскія пасли звярнуліся да Караль з просьбай, каб тієї давеСћ Справу уніі да заканчення палею уладай. Жигімонт АСћгуст так и зрабіСћ, загадаСћши 28 лютаго пасли и сенатарам ВКЛ прийсці на сумеснае з палякамі пасядженне. Гета, даречи, було парушеннем тих гарантій, якія даСћ гаспадар літвінам на з'ездзе Сћ Воіне. Чи не примаючи польскіх умоСћ І такіх метадаСћ перамоСћ, делегация ВКЛ наважилася на скрайні Сћчинак - каб разладзіць працу сейму І калі НЕ сарваць заключенне уніі, дик хоць неяк паСћпливаць на пазіцию палякаСћ І Жигімонта АСћгуста - раніцай 1 сакавіка, що не папяредзіСћши ні гаспадара, ні польскі бік , панирада и пасла Княства пакінулі Люблін. Рашенне прималася вельмі Хутка (падобна, на падставе емоціями, а не з халодним палітичним разлікам), бо яшче раніцай 28 лютаго М. Радзівіл Руди заклікаСћ хутчей приехаць на сейм свойого пляменніка Мікалая Криштофа Радзівіла Сіротку. Магчима дапусціць, што такое рашенне було принята салідарна Сћсімі галоСћнимі асобамі Сћ делегациі ВКЛ, найперш М. Радзівілам и Я. Хадкевічам, бо з'ехалі з Любліна Сћсе літвіни, як панирада, так и пасли. Засталіся толькі А. Валовіч и пісар Міхал Гарабурда, каб інфармаваць Вільню аб далейших падзеях. p align="justify"> аднако Такі крок зрабіСћ пазіцию Жигімонта АСћгуста и палякаСћ (асаблів...
