што Каляди атаясамляюццпа з розч Христовим, и таму людзі аб ядналі язичніцкія и хрисціянскія традициі святкавання. Між тою гета свята Бога неба - Дажбога, бо пасли зімовага сонцастаяння дзень станавіцца больш доўгі и працягли. Значиць, Дажбог ужо прачнуўся. Зіма абавязкова скончицца, и прийдзе пара цяпла і праця. Язичніцкія калядния святі добра захаваліся ў нашим годині [18, c. 367].
Каляди доўжиліся НЕ адзін дзень. Калі пераносіць на сучасности каляндар, а Лепша узяць царкоўни, то яни ахопліваюць Каляди Христови, Дзень Васіля Вялікага и Вадохришча Ісуса. Сюди трапляє и Нови рік.
І так, пасли доўгага паста сціплая їжака и спіртния напоі недвухсенсоўна намякалі на працяглае застолле, плиўна пераходзячае ў бадзери сняданак. З гетага дня пачиналі хадзіць якія калядуюць - невялікія групи Малад людзей, якія спявалі калядния песні, славілі святі вечар, а заадно и гаспадароў. Апошнія ў палю Чарга імкнуліся надариць якія калядуюць рознимі смачнасцямі так, каб не було сорамна ні Перад суседзямі, ні Перад Багамі. Бо абрад калядавання непасредна злучани з принашеннем ахвяр язичніцкім Вярхоўним Бажаствам. Бо, на Палессе да наших часоў захаваўся Звичай адносіць гріш, якія даюць людзі ў калядния Дні, «на ахвяраванне» ў мясцовую царкву.
Калядоўшчикаў у іх нялегкай ПРАЦІ суправаджала «каза», альо НЕ сапраўдная, а перапранути ў кажух гарезни и вясели юнак. Каза була галоўним дзейсним тварюками. Верилі, што присутнасць гета живели ў Дваро адпужвае різни нячисцікаў, приносіць урадлівасць, ласкаві ўраджай, радасць и Дабрабит у хаце.Калядаваць пачиналі ўвечар напяредадні (з 6 на 7 студзеня) Каляди: на абедзенни стіл клалі сіна и гроша, якія ляжалі да Щедрикаў ( да новаго року - 14 студзеня), каб тое и іншае ў будучи Годзе НЕ перакладалася. У гети дзень 6 студзеня пасціліся да Вечар, и толькі з Першай зоркай садзіліся за стіл, на якім сярод інших нішчимних страў павінни абавязкова Биць куцця и Адвар. У вечар Перад нови рокам куцця Падаван з ситою - вадой, падсалоджанай медам. Їжака була багатай, м'ясний: бліни з верашчакай, смажаная каўбаса и інш. Адвар (своеасабліви ўзвар) звичайна рабіўся з Сушоном ябликаў и груш.
У калядни дзень хадзілі ў госці да сям'і сваіх хроснікаў насілі ім падарункі. Увечар моладзь, а частина І дзеці хадзілі па хатах, спяваючи калядкі. Усе гета са сміх, з жартамі. Акрам «кази» вадзілі «мядзведзя», «кабилку» и інш. На Палессе хадзілі калядаваць з зоркай з дубцоў, надзеўши яе на тичку, я ни биваюць шасціканечния, васмі канечния и дванаццаціканечния. Зорка абцягвалі Бєлай материяй, у сяредзіне гарела свічка. Так рабілася ў памяць пра Зорка, якая запалілася падчас нарадження Христя [19, c. 286].
Вялікай папулярнасцю падчас святкавання Калядак, каристаліся розния гульні, старадаўнія, рухомия, вяселия. Найбільш вядомая и ў поўнай заходи якаючи дайшла да нас, з'яўляецца гульня «Жаніцьба Цярешкі». Усе дзейства адбивалася ўначи и ў самай вялікай хаце. На працягу некалькіх дзен, дакладней начей «бацькі» вибіралі, жаніха, нявесту, сваталі, жанілі. Усе вясельния абради билі як сапраўднимі. Удзельнікі забави павінни билі ўмець танчиць «лявоніху», весці карагод-масткі, спяваць песні. Падрихтоўкі да театралізаванай гульні пачиналіся яшче ўвосень, и ўсе ўдзельнікі з нятярпеннем чакалі гетих зімових, калядних начей, каб звільню пасмяяцца и патанчиць.
Менавіта т...
