"> У беларусай маскіраванне, пераапрананне ў карнавальния касцюми суправаджалі каляндарния святі - Каляди, Масленіцу, Ушесце, семуха, Купалле, Дажинкі, Багача, зімових Міколу и Юр я і сямейния ўрачистасці - хресьбіни, вяселле и виконвалі гаспадарча-аграрну, магічную, псіхалагічную, медиятиўную, ізалюючую функциі.
Виключную ролю ў стваренні святочнай, вяселай и ўрачистай АтмАсфери ў навагоднія Дні ў білоруський весци разам з пераапранутимі меў абход калядоўшчикамі двароў аднавяскоўцаў з викананнем велічальна-віншавальних Пісенні [14, c. 153].
Калядаванне на Беларусі праходзіла, як правіла, з Вечар другог дня Каляди напяредні новаго року. У гетия Дні, як толькі надийдзе вечар, калядоўшчикі, сабраўшися невялікімі групамі, пекло Трох да пяці Чалавек, адпраўляюцца хадзіць па весци з віншаваннямі. Падишоўши да хати, старший Стукало ў ВАКОНІ шибу и намагаєтеся ў гаспадара дазволу павіншаваць яго са святого. Калі дазвол атримани, тади спявалі. Стоячих на Дваро пад вокнамі ЦІ па запрашенні гаспадара зайшоўши ў хату, каляддоўшчикі виконвалі свае велічальна-віншавальния песні. У велічальнай песні шкірного, да каго яна була звернута, атримліваў хвалебну характаристику. Гаспадара будинку праслаўлялі ў яго ўменні весці гаспадарку, багацці Двара. Услаўленне гаспадині адбивалася праз умеласць у рабоце и руплівасці. Калі гаспадарская дачка була дзяўчинай на виданні ўшаноўвалі яе пригажосць и працавітасць. Гаспадарскі син, Які биў яшче нежанати, праслаўляўся ў адвазе и спритнасці. У віншаваннях виказваліся Добрия пажаданні: гаспадарам будинку павялічиць свае багацце ў новим годдзе - каб зямля ўрадзіла, а живела дала вялікі приплод, каб добра раіліся пчоли и Г.Д.; хлопцеві и дзяўчине - адшукаць добраго жаніха и нявесту, узяць шлюб у Наступний Годзе.
Пажаданні калядоўшчикаў завяршаліся просьбай, каб іх адарилі. Гаспадари давалі пірагі, сала, каўбасу, гріш калядоўшчикам. Усе гета Складанний ў мяшок, и калядоўшчикі накіроўваліся да наступнай хати. Яни абиходзілі ўсе сяло. У беларусаў Каляди називаюць будь-яку навагоднюю абрадавую їжаку, атриманую ў якасці ўзнагароди за викананне навагодніх велічанняў-віншаванняў. Сабраўши калядния падарункі, калядошчикі спраўлялі затим навагоднія вечаринкі са святочнимі застоллямі: пілі гарелку, піва, весяліліся, спявалі, танцавалі [19, c. 234, 305].
Вось што можна расказаць пра абрад Каляда ў стражитни годину, а што да нашага годині то, у дваццатим стагоддзі, з причини вядомих гістаричних Падзу, Нови рік стаў шанавацца більш. Гета, напеўна, нядренна, альо традициі забиваць усеткі Нельга. І адмаўляцца пекло іх - таксамо. Заразитися ми святкуем и Каляди и Нови рік. І ўсе часцей тютюнового на вуліцах гарадоў людзей, якія калядуюць. Екзатичнае відовішча. Хоць гета вельмі старажитная традиция - спяваць песні ў гонар Каляди, бо Каляди - вельмі старажитнае язичніцкае свята, якое зусім НЕ звязана з розч Христовим, як думаюць некатория. Так атрималася, што з приходам хрисціянства на Беларускія землі, а було гета ў раннім сяреднявеччи, царква пачатку неміласерна змагає з папяреднімі светапоглядамі. На месцев капалень - паганскіх храмаў-будаваліся хрисціянскія церкви, паганскія святі замяняліся хрисціянскімі. Прикладна таксамо атрималася и з Калядамі. На годину зімовага сонцастаяння, а гета галоўни & laquo; чиннік » імпрези, випадає нарадженне Ісуса Христя.
Таму и НЕ дзіўна,...
