лючаць дадзения яго лінгвістичнага АНАЛІЗУ . Ранєй у лінгвістици текст биў материялам для АНАЛІЗУ, ен разглядаўся як асяроддзе, у якім функциянуюць разнастайния моўния адзінкі. У сяредзіне XX стагоддзя текст стаў разглядацца як асобі маўленчая адзінка, маўленчи твор, адпаведна гетаму сфарміравалася навуковая дисципліна - лінгвістика тексту, у якасці аб єкта якой, на мнение Т.М. Нікалаевай, виступаюць «правіли пабудови звязнага тексту и яго сенсавия категориі, якія виражаюцца па гетих правілах».
Текст ствараецца дзеля таго, каб аб ективізаваць мнение аўтара, пераўтвариць яго ТВОРЧА задумом, перадаць веди и ўяўленні аб Чалавек и Свецє, винесці гетия ўяўленні за межи аўтарскай свядомасці и зрабіць іх здабиткам інших людзей. Такім чинам, текст НЕ аўтаномни и НЕ самадастаткови - ен асноўни, альо НЕ адзінкави кампанент текставай дзейнасці. Важнимі складаючимі яе структури, Акрам тексту, з яўляюцца аўтар (адрасант), читач (адрасат), сама адлюстраваная реальнасць, веди аб якой перадаюцца ў тексце, и моўная сістема, з якой аўтар вибірае моўния сродкі, дазваляючи яму адекватной пераўтвариць палю ТВОРЧА задумом.
Вилучаюць наступния асноўния падиходи да вивучення тексту:
1) лігвацентрични (аспект суаднесенасці «мова - текст»);
2) текстацентрични (текст як аўтаномнае структурна-сенсавае целае паводле суаднесенасці з удзельнікамі літаратурнай камунікациі);
) антрапацентрични (аспект суаднесенасці «аўтар - текст - читач»);
) кагнітиўни (аспект суаднесенасці «аўтар - пазатекставая дзейнасць") [12, c. 12].
Як адзначае Н.С. Валгіна," у тексце укладати моўнамисленчая дзейнасць пішучага (гаворачага) суб єкта, разлічаная на реакцию читача (слухача), на яго ўсприняцце. Так нараджаецца ўзаемазвязная трияда: аўтар (стваральнік тексту) - текст (материяльнае ўвасабленне моўнамисленчай дзейнасці) - читач (інтерпретатар) . Такім чинам, текст аказваецца и винікам дзейнасці (аўтара), и материялам для дзейнасці (читача-інтерпретатара).
Само слова «текст» (Лат.textus) абазначае тканіну, спляценне, злученне. Таму важлива ўстанавіць и тое, што злучаецца, и тое, як и навошта злучаецца. У будь-яким випадкі текст уяўляе сабой аб яднаную па Сенсит паслядоўнасць знакавих адзінак, асноўнимі ўласцівасцямі якой з яўляецца звязнасць и целаснасць.
Текст можа Биць пісьмовим и Вусни па формі свойого ўзнаўлення.
Текст, па азначенні М.М. Бахціна, - гета «першасная дадзенасць» усіх гуманітарних дисциплін і" ўвогуле ўсяго гуманітарна-філалагічнага подумки ... Текст з яўляецца тієї непасреднай реальнасцю, реальнасцю думкі и пераживання, з якой толькі и могуць зиходзіць гетия дисципліни и гета подумки. Дзе няма тексту, там няма и аб єкта для даследавання и подумки [ 13, c. 306.].
Текст - гета твор маўленчага працесу, Які валодае завершанасцю, аб ективізуецца ў виглядзе пісьмовага дакумента, літаратурна апрацавани ў адпаведнасці з типам гетага дакумента, твор, Які складзени з назв и рада асаблівих адзінак, аб яднаних рознимі типамі лексічнай, граматичнай, лагічнай, стилістичнай сувязі, Які травні метанакіраванасць и граматичную ўстаноўку.
Текст - НЕ спантанная мова; ЄП не толькі імпліцитна разлічани на слихавое ўсприняцце; ЄП не толькі лінейни, ЄП не толькі рух, пра...
