r />
1. СУАДНЕСЕНАСЦЬ вобразе ЗЯМЛІ З ВЕЧНИМІ ВОБРАЗАМІ
вобразе зямлі - з яўляецца адним з центральних у паезіі Е. Акуліна, Які ўключае розния іх аспекти.
Найбільший Яскрава розкриті вобразе зямлі, дзе аўтар паказвае Зямля як гарант Свабода, годнасці, упеўненасці ў сенняшнім и заўтрашнім Дні; Чалавек у яго адносінах да зямлі, узаемния стасункі паміж ІМІ; зямля як Бацькаўшчина и Чалавек як яе син и гаспадар. Засяродзім спачатку ўвагу на дерло аспекце праблєми.
Зямля - ??слова мнагазначнае. Тлумачальни слоўнік білоруський мови дае наступния яго значенні:
1) Треццяя пекло сонца планета, якая верціцца вакол Сонца и вакол палею асі.
) месцев жицця и дзейнасці Чалавек плиг супастаўленні з небам як уяўним светам багоў.
3) Суша ў адрозненне пекло воднай прастори.
) Верхні шар кари наша планета, глеба, грунт.
) Паверхня, плоскасць, на якой стаім.
) Територия, якая знаходзіцца ў чиім-небудзь викаристанні; глеба, якая апрацоўваецца ў сельскагаспадарчих метах.
) Краіна, дзяржава [7, с. 297].
Скіруем нашу ўвагу на асноўних значеннях гета лексеми, якія ўживае Е. Акулін.
Мій рідний кут, як ти мені міли!
Забиць цябе не маю сіли [8, с. 3]? гетия СЛОВА відав шкірного беларус. Якаючи пяшчота, ласка льецца пекло іх. Так казаў пра свій рідний кут Я. Колас.
Е. Акулін пологах з скотарство. Пра Палессе, яго сувору природу и людзей напісана няма самих різни па жанри твораў. Незвичайни, привабни край прицягваў уваг многіх пісьменнікаў. Пра яго пісалі Іван Тургенеў, Аляксандр Куприн и інш. Шкірні з іх па-свойму падиходзіў да апісання природи гетих мясцінаў. Аляксандр Куприн, наприклад, у Палескім цикл реальна, амаль фізічна адчувальна ўзнавіў світло скотарство ва ўсей разнастайнасці яго праяў, адкриў читачу сами патаемния куточкі векавога бору, дзе незалежна и нябачна для Чалавек існуе жицце.
ПАЛЕССЕ звязана ліс многіх білоруських пісьменнікаў. Тут прайшлі першия гади настаўніцтва Якуба Коласа, што надзвичай паўпливала на яго фармаванне як мастак, грамадзяніна. Пра гета Яскрава сведчиць аўтабіяграфічни вобразе галоўнага героя трилогіі На Ростань Андре Лабановіча.
У невялічкай палескай весачци Глінішчи пачиналася жиццевая дарога Івана Мележа. На ўсе жиціе пісьменнік захавать сами светлия ўспаміни аб сваім краі, незвичай-нацяжкім для чалавечага жицця и виключна багатим фарбамі, живапісам [9, с. 326]. Як адзначиў Алесь Адамовіч у кнізе здалека и зблізку, I. Мележа міг и павінен биў викаристаць палю перавагу Перад Куприним и Коласа? паказаць звичайнасць незвичайнага, штодзеннасць и звикласць, сапраўдную глибіню чалавечую, псіхалагічную таго, на што читач и літаратура традицийна працягвалі глядзець, як на етнаграфічную екзотику альбо рамантику: На старонках раманаў Палескай хронікі створани кантраст паміж хараством души палешука, Які насуперак усяму? Балота, пустечи? захаваў шмат привабнага, што травні агульначалавечи Сенсит и тимі змрочнимі ўмовамі, у якіх ен жиў [10, с. 69].
Уладзімір Караткевіч таксамо любіў Палессе, цікавіўся яго гісторияй, грунтоўна ведаў культуру, побит, традициі...
