чернім, зяленим, як лід ... [4.65].
Поле нікне ў сребним тумані,
Сніг блішчиць, як халодная сталь,
І лятуць травні легкія сані,
Унашего я ў сінюю даль [4.71].
Альо што там блішча? ЦІ не ти, сястрица,
ЦІ чи не ти ліешся, сребная раку [4.116]?
Ў души гариць агонь нуди, - панури, Чорней [4.132].
Зялени, биццам лід, халодни небасхіл,
І праз імглу яго патроху праступае
Маленькіх, мілих зор дрижачи, сребни запал [4.142].
Максім Багдановіч, сапраўди, уживае ў сваіх вершить вялікую колькасць агульнамоўних епітетаў. У палею большасЦІ, гета якасния и адносния приметнікі (легка, грізна хмара, тонкі, маркотни, зялени маладзік, шерия Дні; сребни запал, сребни туман), таксамо редка, альо сустракаюцца дзееприметнікі (дрижачи запал). Сінтаксічная функция гетих епітетаў у асноўним азначенні.
Треба адзначиць, што Пает вельмі трапні викаристоўвае гетия епітети ў сваіх вершить, што паказвае на яго широкае Бачані світлу и любоў да палею радзіми, да свойого роднага краю.
1.2 Індивідуальна-аўтарскія епітети ў паезіі м. Багдановіча
Епітети-придаткі
Асаблівасць індивідуальна-аўтарскіх (редкасних, аказіянальних) епітетаў заключаецца ў критим, што яни дапамагаюць больш поўна раскриць адметнасць мастацкага Стила таго ЦІ іншага аўтара. Гетия епітети визначаюцца аригінальнасцю, самабитнасцю аўтарскага ўживання. Яни адлюстроўваюць светапогляд пісьменніка, яго індивідуальния асаблівасці асенсавання речаіснасці. Індивідуальна-аўтарскія епітети редкасния, таму што яни адзінкавия, іх ствараюць аўтари мастацкіх твораў з Мета уздзеяння на читача. Такія вобразния азначенні надзвичай редка спалучаюцца з аднимі и тимі ж словамі; яни адзінкавия, неўзнаўляльния. Ступень устойлівай сувязі ўнутри атрибутиўнага словазлучення, у якім паясняльнае слова - аказіянальни епітет, невялікая. Умовай узнікнення індивідуальна-аўтарскіх епітетаў служиць незвичайнасць, нестандартнасць спалучення слоў, якая адлюстроўвае своеасаблівасць аўтарскіх асацияций, непаўторнасць Бачані світлу майстром слова. Тия ЦІ іншия якасці, уласцівасці па палею сутнасці НЕ належаць прадмету ўнутрана, що не винікаюць з яго зместу, аўтар бяре іх з нейкай іншай сфери на Аснова знешняга ЦІ ўнутранага падабенства. У виніку ствараецца непаўторни зрокави, слихави, абаняльни вобразе. Індивідуальнасць и непаўторнасць мастацкаму Стила МАКСІМА Багдановіча надаюць менавіта редкасния, аказіянальния епітети.
Сонца ціха скацілася з горкі;
Місяць білі заплакані свеціць,
Аглядае бахматия зоркі,
Цягне з Возера сребния сеці [4.54].
... Ўсе сціхла. Альо вось паветра рассякае
Агністи меч и зіхаціць вясела.
... Удариў ен - и грукат пракаціўся;
Мігае грізні меч, удари не сціхаюць,
І ўніз халодния бічи криві сцякаюць,
А людзі кажуць: гета дождж праліўся [4.57].
... І паасобку загінулі Хмари бяздольния тия,
