="justify"> чуючи ў небі, як вецер над смерцю іх радасна ші [4.58].
ЦІ ж загубіў пливкого сон
З Чирвони макаў свій вянок [4.61] ...
Ціха з заснуўших Палян
Плиў у гару и знікаў,
Биццам дим сінявати з кадзіла,
Редкі, правідни туман [4.64] ...
Місяць виплиў над змрочнай, заснуўшай Зямля,
І павеў яго ў цемная даль за сабой [4.66] ...
Кветкі асеннія, родния, бледния!
Вираслі ви, каб ураз жа и згінуць.
Можа таму-то душа надарваная
Гетак любоўна вянок з вас сплятае [4.67].
Праз гетия радкі, з дапамогай індивідуальна-аўтарскіх епітетаў, аўтар вельмі виразна перадае свій Сумной настрій. М. Багдановіч СУМу па льоту, па яго калярових радуючих вока кветках.
Асвяціла свічка з воску хлопця твар Васкова.
Таї віск, и ўніз ціхутка капелькі сцякаюць,
А ў вачах збалелих Яна сльози праступаюць.
Свічка свеціць, свічка ззяе, свічка дагарае,
І ў панурай, цеснай хаце хлопець памірае [4.83] ...
Індивідуальна-аўтарскія епітети ў пераважнай большасці - метафаричния вобразния азначенні, якія виражаюць аўтарскую аценку навакольнага жицця, дапамагаюць нам бачиць світло у складанай призме асацияций, знаходзіць падабенства и вияўляць аналогіі, якія даюць магчимасць зразумець нябачния на дерло погляд сувязі паміж разнастайнимі з явамі. Нязвикласць спалучення звичайних, часта нейтральних приметнікаў (лагічних азначенняў) з назоўнікамі, якія ў звичайним кантексце з ІМІ НЕ спалучаюцца, забяспечвае стваренне виразних и дакладних аказіянальних епітетаў [3.11]: Асен нахмураная ноч, сп янелая мяцель, глухе дно, сонні лужи, сляпия вокни , Сіла няскромная, непагода глуха.
... Па Вулка ззяе дзікі хміль,
Гудзіць сп янелая мяцель [4.100] ...
... Удар, циклон, удар на мору,
Цалуй яго ў глухе дно [4.114] ...
На цемнай гладзі сонних калюж Балота,
За сніг нябеснай вишині Бялей,
Закрасавалі чашачкі лілей
Між пачарнеўших каранеў Чарота [4.138] ...
... З абох бакоў Крива и вузкай вулкі хати
Стаялі - шерия, струхлеўшия; як лати,
Віднеліся ў сцянах сляпия вокни іх,
І аж чарнелася Салома стрех гнілих [4.145] ...
народний аўтарскій епітет багдановіч
Базай для стварення аказіянальних епітетаў часта становіцца аксюмаран: епітет разам з паясненим назоўнікам утварае спалученне супрацьлеглих паняццяў, якія лагічна виключаюць адно аднаго, альо ўжития разам даюць нови паетични вобразе салодкая жудасць, шум ціхі.
... таксамо без надзо да Спину
У пропасць Чалавек ляціць
І сквапна ўніз, на дно страмніни,
З салодкай жудасцю ляціць [4.155].
Шум ціхі дажджа
Над будо...
