евих канфліктаСћ, критим самим значний пашираючи жанравия магчимасці білоруського рама.
Раман К. Чорнага В«СястраВ» (1927-1928) и В«зямляВ» (1928) апублікавани амаль адначасова, и цяжка сказаць, Які з іх биСћ напісани ранєй. Мяркуючи па многіх змястоСћних и фармальних прикметах, В«зямляВ» стаіць бліжей да В«маладнякоСћскіхВ» апавяданняСћ празаіка, а В«СястраВ» Цесна лучицца з В«узвишаСћскімВ» периядам захаплення теорияй В«Живога ЧалавекВ» и В«псіхалагізмамВ», што виявілася Сћ ариентациі на творчасць Ф. ДастаеСћскага. Асаблівасцю гетих твораСћ з'яСћляецца тое, што и В«СястраВ», и В«ЗямляВ» амаль НЕ маюць сюжета Сћ яго традицийним разуменні як развіцця Падзу. Сюжет у Рамані В«СястраВ» - гета, па визначенню А. Адамовіча, В«адліви и приліви самих різни, годинах ледзь улоСћних, альо Сћсе ж абавязкова афарбаваних у грамадскі колер чалавечих настрояСћ, думак, париванняСћ В». Аналагічна пабудавани І сюжет Рамана В«зямляВ» - гета паводку Падзу, з'яСћ, масавих сцен, диялогаСћ и палілогаСћ, пейзажних замалевак и побитавих епізодаСћ. Многае сапраСћди, як пісала критика, Тлумача нявопитнасцю Маладога аСћтара и нераспрацаванасцю раманнага жанру Сћ білоруський прозі. Аднако відавочна и тое, што К. Чорней, пісьменнік-наватар, псіхолаг и філосаф, не міг не адчуваць рух сусветнай літаратури да паказу больш складанага Сћ параСћнанні з класікай малюнки Сћнутранага жицця Чалавек, та СћзнаСћлення Сћ вобразе В«паСћстання масВ» (Ар-тега-і-Гасет), уласцівага менавіта XX ст.
Асобния розчини, як, наприклад, раман Р. Мурашкі В«СинВ» (1929), билі папулярнимі Сћ канц 20-х гадоСћ у читача, аднако у гісториі станаСћлення білоруський прози НЕ адигралі асабліва значнай роли. Названо раман Р. Мурашкі биСћ цікави найперш навізной праблематикі, як адна з дерло СПРОБА засвоіць гісторика-ревлюцийную тему, узнавіць бурния падзеі нядаСћняга мінулага, реальни маштаб класавих сутичак. Героі гетага твора, уключаючи и Ігнася, билога пастушка и будучага свядомага змагара за ревалюцийния ідеали, галоСћнага героя Рамана, з'яСћляюцца носьбітамі класавай псіхалогіі и слабка прадстаСћлени як канкретния живи індивідуальнасці.
Раман Р. Мурашкі поруч з Раманов Я. Неманскага В«ДрапежнікіВ» (1928-1930) пазначиСћ Павароті літаратури да сацияльнасці и гістаризму, якія Сћ прозі 30-х гадоСћ прикметна пацяснілі тенденциі да псіхалагізму. Уласцівая апавяданням Я. Неманскага шматпланавасць и разгалінаванасць сюжета, грунтоСћная няспешлівасць мастацкага апавядання, увага да падрабязнасцей у поСћнай заходи виявіліся и Сћ яго епічнай задума паказаць пяредадзень ревалюциі. Пісьменніка зацікавіСћ Сацияльна-палітични відарис білоруський речаіснасці на пачатку XX ст., калі класавае размежаванне и партийния сімпатиі визначиліся з гранічнай яснасцю и виразнасцю. Імкненне паказаць антаганізм класавих інтаресаСћ у мастацкім плані вилілася Сћ широкім уживанні приему кантрасту: з аднаго боці, гета В«драпежнікіВ», о з другог - працоСћни люд. Асабліва виразна намалявани вобразе В«драпежнікаСћВ»: патомнага шляхціча и Сћдачлівага гандляра Стася ЛяскоСћскага, радавітага вяльможи Зігмунта Друцкага, спекулянта Майсея ЛіСћшица, губернатара Курлова. Раман наогул населені персанажамі, як би В«вихаплениміВ» з даревалюцийнага перияду білоруський гісториі, некатория з іх Глибока В«прапісаниВ» з псіхалагічнага боці: падпольшчик Росяк-ЗикаСћ, настаСћнік Пятра Мікалаевіч, Зося, селянін Кавальчик. Нягледзячи на палю незавершанасць (адсутнічала некалькі апошніх раздзелаСћ), раман Я. Неманскага В«ДрапежнікіВ» сведчиСћ аб прикметним паглибленні гістаризму Сћ білоруський прозі и з'явіСћся прадвесцем нарадження білоруського гістаричнага рама.
Риси В«Меніпавай сатириВ» імкнуСћся В«пришчапіцьВ» ЕПАС А. Мрий, аСћтар Рамана В«Запіскі Самсона СамасуяВ» (1929). АСћтар задумаСћ В«паказаць типовага вискачку Самасуя, што з мяшчанскіх нізоСћ прабіраецца да вяршині савецкай залагодить В»(Мрий А. Творити. Мн., 1993. С. 18.). Апублікавани билі толькі першия дзве часткі Рамана з Трох напісаних: маладнякоСћская критика Сћ асобі А. вольнаго, А. Дудара, А. Гародні аб'явіла твор В«паклепніцкімВ», и друкаванне апошняй часткі яго Сћ часопісе В«УзвишшаВ» було Спину. УстаноСћка на парадийнасць, свядомае змешванне смешнага з сур'езним, стваренне фантастичнай карціни білоруський пасляревалюцийнай речаіснасці заСћважаецца з дерло радкоСћ рама. У центри сюжета радави виканаСћца Сацияльна В«пражектаСћВ» перабудови світла, вихадзец з В«МужикоСћВ» Самсон Самас, Які пакідае бацькоСћскую хату дзеля кар'ери В«СаСћслужачагаВ». У розчини шмат камічних сітуаций, паля займальнасць, даецца шераг малюнкаСћ правінцийнага жицця. Криніцай сміху з'яСћляецца гратескнае спалученне Сћ адним виказванні різни моСћних стихій: битавой, звязанай з В«Карнавальна-цялесним нізамВ» (М. Бахцін) и В«високайВ», што вияСћляе кліше афіцийнага навамоСћя, казеннай словатворчасці. Намаганні героя В«арганізавацьВ» з дапамогай лозунгаСћ шматмерни світло ствараюць камедийную сіт...
