ць дзягу ... В«Не бі, - кажа ... - Мали ен, хударляви ... В»I бацька слухаСћ яеВ» 9. p align="justify"> Яна вивучила хлопчика грамаце, ні разу яго НЕ пакриСћдзіла. Альо пара шчаслівага дзяцінства Сконч, прийшло юнацтва, о з ім клопати и нечаканасці. Аднойчи бацька разбудзіСћ МАКСІМА сярод ночи и сказаСћ, што яни з панам и Малад панічом пойдуць на важливу впоратися. I загадаСћ сачиць за панскім домівках, сцерагчи ДАбро и даглядаць гаспадарку. Больш ен ні бацькі, ні пана, ні паніча НЕ бачиСћ. ЗастаСћся Максім за галоСћнага работніка Сћ панскім домі. p align="justify"> Гади ішлі, жилі яни з Панна добра. Яна вельмі любіла гуляціі у карти, у дурня, часта клікала яго да сябе и яни смяяліся да Сћпаду. p align="justify"> Альо тут прийшла нова бяда: панна захварела, у яе памутнеСћ розум. А гуляціі у карти яна клікала яго, як и ранєй. Абридла Сћсе гета нарешце Максіму и сказаСћ ен слузе: В«Скажіть, Іпто мяне НЕ знайшоСћВ». А калі тієї пачаСћ пяречиць, дадаСћ: В«Скажіть, што я памерВ». p align="justify"> Чи не паспеСћ ен вярнуцца дахати, бачиць, ідзе панна. Ен ліг на тапчан, вицягнуСћся, глядзіць адним вокам, што будз далей. Увайшла панна, В«глянула на мяне, цяжка Сћздихнула, на калені стала и давай Пацера гавариць:
За душачку зморлую ... Як жа яго? Як жа яго? В»p align="justify"> А я з тапчана падказваю: В«ВасілекВ» - В«ні ... ні ... НЕ Васілек ... - ЗабиСћшися, што з нябожчикам суперечка вядзе, кажа панянка ...
Максім, - ізноСћ падказваю я з тапчана.
Ага, ага, Максім, Максім ... В»сорамна и жахліва мені стала, а придумаць нічога не магу ... Устаць? - Горш Будз: спужаць магу. p align="justify"> Між тою панна прачитала малітву, пасли падишла бліжей, пацалавала Сћ мокрі пекло поту, халодни лоб. В«Хутка спаткаемся, ВасілечакВ», - шапнула і ... ціхенька - на ципачках - вийішіа.тут здаров зноСћ бяда: В«Не злез, а зваліСћся я з тапчана ... Толькі гета и памятаю В»10. Рукі, ногі звяло Максіму - не павярнуцца. Чатир тидні праляжаСћ ен так без памяці Сћ гарачци. А калі СћстаСћ, даведаСћся, што панна памерла, и яе адвезлі на могілкі. p align="justify"> Сярод інших апавяданняСћ Ядвігіна Ш. гетая гістория незвичайная и незвичайни жанр твора. У центри Сћвагі пісьменніка - не асобни драматични випадак, як у большасці яго апавяданняСћ и гумаресак, а целае чалавечае жицце, доСћгі Ланцуг Падзу и фактаСћ, аб'яднаних адзінствам уласнага лісі героя и яго паслядоСћним усприняццем Падзу. Таму и форма апавядання - няспешная споведзь Чалавек, Які Сћжо ніби адишоСћ з гетага світла, нагадвае форму народнаго падання, билі. Аднако гета НЕ бувальщина и НЕ падання Сћ іх класічним виглядзе, таму што пісьменнік толькі часткова притримліваецца фальклорнай традициі, викаристоСћваючи яе як сродак умацавання епічнага пачатку и категаричнага імперативу апавядання. p align="justify"> ЗаСћважаецца, як епічная форма билі, з яе атрибутикай (аддаленасцю Падзу пекло сучаснасці, міфалагічним а...
