юбові Паета да жанчини, якая таборі Хутка маці, есць Нейко святасць, нею напаўняецца душа праведного Чалавек ў дачиненні да природи, да зямлі, якая самаахвяруецца критим, хто Живе пекло яе. Як наприклад, у гетим чатирохрадкоўі:
Шчацем яна аж да краю,
Стаўши вагітнай, паўна.
Будна! Хутка зізналася
Мукі Кахане яна ... [3, 55]
. На ціхім Дунаі
Маладия гади ... У апошшя гади жицця (1916 - 1917) Максім Багдановіч напісаў шераг вершаў, у якіх услаўляе Маладосць и Кахане. Гети верш?- Апошні гімн маладосці, красі, Бацькаўшчине, Кахане. У вершить Маладия гади ... ЄП не толькі паетизуе, альо и ідеалізуе Маладосць, калі Чалавек НЕ пераживае ні жуди, ні нуди, калі ўсяго забірае ў Палон Слодич Кахане. У розчини намалявани партрет каханай, Які найхутчей НЕ звязана з канкретним жаночим вобразе, а вияўляе аўтарскі ідеал жаночага хараства: міли тварик, Залатая каса, сіняватия вочи. Сутнаснае паміж закаханимі раскриваецца праз агністи пагляд и гарачия слів. Паказальна, што ў вершить Маладия гади ... Пает НЕ гавориць пекло Першай асобі.
Маладия гади,
Маладия Жаданом!
Ні жуди, ні нуди,
Толькі шчасце Кахане.
Помніш толькі красу,
Міли тварик дзявочи,
ЗАЛАТА касу,
Сіняватия вочи. [3, 172]
Разам з критим для МАКСІМА Багдановіча Маладосць асациіруецца НЕ толькі з Каха, а укладати більше широкі Сенсит. Для маладосці характерни шириня и шматаспектнасць зацікаўленняў и жаданняў, унутраная ЕНЕРГІЯ, адчуванне паўнати СІЛ, свежасць и чисціня пачуццяў. Таму ў канц верша Пает заклікае читачоў як мага даўжей захоўваць Маладосць души:
будз жа, століття Малади,
Поўни светлимі днямі!
Пралятайце, гади,
Залатимі агнямі! [3, 172]
У гетим паетавим закліку аса6лівую сенсавую навантаження нясуць епітети светлимі днямі и залатимі агнямі, праз якія вияўляецца аўтарскае розумінню духоўнай маладосці, калі Чалавек здольни и ў сталлю узросце захаваць тое лепшае, што характерна для юнацтва.
Вийшаў з хати. Ціха спіць надворак ... розумінню Пает маладосці НЕ толькі як узроставай з'яву раскриваецца ў гетим Верше. У яго Аснова пакладзена така жиццевая сітуация, калі Чалавек імкнецца асенсаваць свае пачуцці, калі дробязі саступаюць месца Роздуми над пражитимі гадамі.
Вийшаў з хати. Ціха спіць надворак.
напливає радасць, з нею - сум.
Чи не злічиць у небі ясних зораки,
Чи не злічиць у серци світлих дум. [3,173]
Лірични герой верша Вийшаў з хати. Ціха спіць надворак ... - асобі мнагалучная. Яго пачуццевая сфера багатая и кантрастная, 6о радасць змяняецца сумам. Тое и інше, аднако, що не пригнятае Паета, пра што сведчаць епітети ясних и світлих. Паралелізм зоркі - души узмацняе ўяўленне пра душеўную раўнавагу ліричнага героя, яго светлия светаадчуванні. Тети агульни настрій НЕ здольни заглушиць балючия успаміни пра гаротнае жицце.
