нне хрисціянства на Беларусі
Так приняцця хрисціянства Сћсходнія слов'яни з'яСћляліся язичнікамі ці паганцамі. Гета значиць, што яни пакланяліся РІЗНИТЬСЯ з'яву природи - Агню, Сонца, місяцю, Вадза и Г.Д. Напяредадні хрисціянізациі склаСћся Пантеон багоСћ слов'ян, якія мелі антропаморфни виглядають (виглядалі як людзі). ГалоСћния багі - Пярун - бог грому, маланкі и Вайни, Сварог - бог неба, Ярила - бог сонца, Велес - бог-абаронца хатняй живели. Центрамі язичніцкай релігіі билі свяцілішчи - Капішчи, дзе адбиваліся малебни, ахвярапринашенні, у критим ліку и чалавечия. Служкай паганскага культу биСћ жрец - пасреднік паміж людзьмі и багамі. Жраци падтримлівалі агонь на капішчах, бо агонь валодаСћ свяшченнай ачишчальнай сілай. Сваіх нябожчикаСћ слов'яни спальвалі на вогнішчи, а знатних - Надав разам з жонкамі, рабамі и вялікай колькасцю Прилад ПРАЦІ. Гета гавориць аб існаванні развітих уяСћленняСћ пра жицце пасли смерці.
Менавіта Сћ тієї годину склаліся галоСћния святі слов'ян, звязания з сельскагаспадарчим и каляндарним цикламі, шанаваннем продкаСћ. Некатория з іх дайшлі да наших дзен. Гета зажинкі - пачатак уборкі Сћраджаю, звязванне першага Снап и Дажинкі - свята апошняга Снап; масляніца - свята адрадження сонца Сћ пачатку Вясна, калі пякліся бліни - сімвали нябеснага свяціла. Культ шанавання продкаСћ увасабляецца Сћ святах Дзяди и РадаСћніца. Нови рік у слов'ян пачинаСћся з сакавіка місяця - гета таксамо було звязана з нарадженнем сонца, хуткім пачаткам сельскагаспадарчай ПРАЦІ.
Альо паганства Сћжо НЕ адпавядала патребам кіруючай вярхушкі КіеСћскай Русі. Суседнія дзяржави и дзяржави, з якімі Сћсходнія слов'яни билі звязана гандлевимі сувязямі адмовіліся ад паганства на карисць хрисціянства (ЕСћропа), ці мусульманства (Азія). На землях Старажитнай Русі таксамо билі знані з хрисціянствам. Бабка Уладзіміра Святаславіча, княгіня Вольга, приняла хрисціянства Сћ Канстантинопалі разам з некаторимі прадстаСћнікамі кіеСћскай знаці. У Кіеве пад годину княжання Святаслава дзейнічала Дзесяцінная царква, и шмат кіеСћлян, што ариентаваліся на супрацоСћніцтва з Візантияй (асабліва нараджаемае заможнае купецтва) веравизнавалі хрисціянства па Сћсходнім абрадзе.
На Полаччине билі палі приклади знаемства мясцових жихароСћ з хрисціянствам, якое пача пранікаць у IX ст. Ісландскі помнік пісьменнасці "Сага аб хришченні" распавядае пра Торвальда ВандроСћніка (ен ахрисціСћ Ісландию), Які вяртаСћся на радзіму пасли паломніцтва Сћ Палесціну. Яго шлях пралягаСћ праз Полацк, дзе місіянер заснаваСћ монастир Іаана Прадцечи, альо неСћзабаве и сам памер (пахавани Сћ гетим монастир).
Билі знані з хрисціянствам у сям'і першага гістарична вядомага полацкага князя Рагвалода. Нездарма Рагнеда Адда перавагу Яраполку, а не РЋладзіміру - дерло сприяльна адносіСћся да хрисціян. Усе дзеці Рагнеди билі вядоми сваімі прихільнимі адносінамі да хрисціянства. Пасли ліквідациі гарема Уладзіміра Рагнеда пастриглася Сћ манашкі, узяСћши імя Анастасія и жила Сћ ЗаслаСћі Сћ скіце, Які, на жаль, так и НЕ пераСћтвариСћся Сћ дерло жаночи монастир на Беларусі.
Афіцийна КіеСћская Русь приняла хришченне Сћ 988 р. Ужо Сћ 992 р. у Полацку була заснавана епархія - царкоСћная теритарияльная адзінка, што кіравалася епіскапам. Була пабудавана дерло царква Сћ імя Багародзіци. Першимі епіскапамі билі грекі (з Візантиі) ці балгари. У 1005 була заснавана ТураСћская епархія. Абедзве епархіі Сћваходзілі Сћ склад КіеСћскай мітраполіі. Самим вядомим тураСћскім епіскапам биСћ наш славути культурніші дзеяч Кірила ТураСћскі, Які жиСћ у XII стагоддзі. p> РаспаСћсюджванне хрисціянства ішло досиць марудна, яно Хутка пранікала Сћ сем'і феадалаСћ и знаці, купецкага люду, альо амаль НЕ крейди Сћпливу Сћ сельскай мясцовасці, дзе па-ранейшаму шанавалі старих паганскіх багоСћ. Гетаму сприяла суседства білоруських зямель з балцкімі пляменамі, што веравизнавалі язичніцтва. Адначасова тут спрабавала распаСћсюдзіць уплиСћ хрисціянства заходняга абраду. Яшче Сћ 1013 у Турава дзейнічаСћ біскуп Рейнберг з Калобжиц, што приехаСћ разам з дачкою польскага Караль Баляслава, жонкай тураСћскага князя Святаполка Уладзіміравіча. Хрисціянская царква юридична була адзінай, альо паміж заходняй и Сћсходняй часткай яе існавалі вельмі напружания адносіни. Па загидила вялікага кіеСћскага князя Уладзіміра Рейнберг биСћ зняволени Сћ Кіеве, дзе и памер. У 1054 хрисціянская царква канчаткова падзялілася на праваслаСће и каталіцтва, што дало ідеалагічную падставу Сћ XIII ст. нямецкім лицарем рабіць нападаючи на славянскія земли - яни ваявалі супраць "схізматикаСћ", ератикоСћ и неслі разам з агнем и Крижі "СапраСћдную" віру - каталіцтва. p> Пад годину барацьби за княжаскі трон у Кіеве (пасли смерці Уладзіміра) у 1015 билі забіти Князі-браття Барис и Глеб. Менавіта яни Сталі першимі Сћсходнеславянскімі святимі (кананізавани Сћ 1072). Гетих святих шанавалі Сћ Полацкім княстве. Два сини Р...
