я була далучана да Вялікага княства Сћжо плиг ВітаСћце. У виніку аблогі Смаленска княжацкімі войскамі, як сведчиць летапіс, гараджане, В»Не могуіцн терпетн у граді голоду", вимушани билі здацца. p> У пачатку XIV ст. да Вялікага княства ЛітоСћскага було далу-чана и Турава-Пінскае Палессе, м. зн. басейн Припяці. Турава-Пінскія земли НЕ визначаліся асаблівай сілай. Іх дробния и слабия княстви на чале з нашчадкамі роду Святаполка Ізяславіча (Унук Яраслава) падпарадкоСћваліся галіцка-валинскім князям - Данілу Раманавічу и яго братові Васільку. Паводле звестак летапісу, туравапінскія Князі, "маючих лестощі до Даніілу и Васільку ", критим не менше часта схіляліся на бік свойого магутнага суседі - вялікага князя літоСћскага МіндоСћга, што замацаваСћся на Чорнай Русі. Хістанне скотарство Сћ решце решт Сконч яго далученнем да Літви. Плиг якіх абставінах гета адбилося, дакладна невядома. Аднако, паводле летапісних звестак, Гедимін (година княжання 1316 - 1341) яшче плиг жицці пасадзіСћ у Шнску, сталіци Турава-Пінскай зямлі, свойого сина Наримунта-Гліба. У інших Гарад яшче нейкі годину сустракаліся рускія Князі, альо вядома, што яни Сћжо знаходзіліся пад вярхоСћнай уладай вялікага князя літоСћскага. 3 умацаваннем у Пінску Наримунта паступова амаль усьо Палессе перайшло пад Уладу Літви.
Асаблівих поспехаСћ аб'яднальни працес дасягнуСћ плиг вялікім Князі Гедиміне, Які, як сцвярджаюць криніци, биСћ вмілим палітикам и здолеСћ заваяваць Давер наново далучаних зямель "розумним кіраваннем ". Ен Надав аддаваСћ перавагу Сћ кіраСћніцтве дзяржавай рус-каму пачатку. Гета тлумачицца як колькаснай и теритарияльнай перавагай рускаго насельніцтва Сћ адносінах да літоСћскага, так І Великому високім еканамічним, палітичним и культурним узроСћнем развіцця іх зямель. ЛітоСћскія Князі вимушани билі лічицца з гетим. Таму абяцалі В»не рухаць старини" і не «ўводзіць навіни "на гетих землях. Язичніцкая Літва памяркоСћна адносілася да хрисціянскай релігіі и слов'янського насельніцтва. Шмат хто з літоСћскіх князеСћ приняСћ пра-васлаСће. Гедимін жа, хоць сам и заставаСћся язичнікам, меСћ рускіх праваслаСћних жонак (Вольга и Єву) i дзецям сваім наладжваСћ хрисціянскія ШЛЮБ, НЕ пяречиСћ примаць хришченне. Вялікае значенне Сћ палею палітици ен надаваСћ паширенню роднасних сувязей са славянскім насельніцтвам. Аднаго са сваіх синоСћ, Альгерд, Гедимін ажаніСћ на Мариі ЯраслаСћне, дачце віцебскага князя, у якога НЕ було мужчин-нашчадкаСћ. Таму пасли яго смерці, у 1320, Альгерд атри-маСћ у літературна спадщина Віцебскі надзел. Другог сина, Любарта, ен ажаніСћ на дачце апошняга валинскага князя Лева Юр'евіча, пасли смерці якога Валинь Дастан Любарту (1325). Дачок сваіх ен павидаваСћ заміж так: АСћгусту - за сина маскоСћскага князя Івана Каліти;
Мари - за яго саперніка, цвярскога князя Дзмітрия Міхайлавіча;
Альдона - за Казіміра, сина польскага Караль Уладзіслава Лакеткі;
чацвертую дачку - за мазавецкага князя Баляслава Трайденавіча.
Поспеха аб'яднання сприяла и тое, што Сћ першия годинник розния пласти насельніцтва далучаних зямель практична НЕ приніжаліся Сћ права. 3 ІМІ заключаліся дагавори, што ахоСћвалі іх рацію и привілеі на гарантаванне целаснасці териториі и манапольнае права мясцових феадалаСћ на палі земли. Напачатку літоСћскія Князі НЕ праводзілі ломкі форм уласнасці, що не рабілі яе значнага пераразмеркавання на карисць літоСћскіх князеСћ, НЕ змянялі спосабаСћ стрибне сялян. Больш таго, літоСћская велікакняжацкая династия шмат чаго запазичвала Сћ сла-вянскага насельніцтва.
Так, Гедимінам була перанесена на Сћсе Вялікае княства ЛітоСћскае стараруская мадель дзяржаСћнага кіравання. У княствах Віленскім и Трокскім, спрадвеку літоСћскіх, з'явіліся гараднічия, цівуни, ключнікі, Баяра, смерди. Рускі СћплиСћ адлюстраваСћся и на характар ​​вайсковай впоралися. НеСћпарадкавания літоСћскія апалченні змяняліся стройнимі шматлікімі палкамі (шихтамі), якія маглі пераносіць працяглия паходу и билі добра Сћзброени, у критим ліку и сценабітнимі машинамі. 3-за перавагі слов'янського насельніцтва з дастаткова високім на тій годину узроСћнем пісьменнасці старабеларуская мова стала МОВА дзяржаСћних дакумен-таСћ. Яна распаСћсюдзілася Сћ асяроддзі літоСћскіх феадалаСћ, якія пасту-пова авалодвалі Культурал слов'ян. Некатория літоСћскія Князі Сћмелі гавариць толькі на дзяржаСћнай мове, як, наприклад, Ягайла, Унук Гедиміна. Альо простия літоСћци гета мови НЕ ведалі. ДзяржаСћния дакументи пісаліся на старабеларускай мове з адной Простан причини: літоСћци НЕ мелі палею уласнай пісьменнасці.
Усе адзначания фактари аблегчилі мірнае аб'яднанне літоСћскіх и рускіх зямель. Роля зброі Сћ гетим працесе крейди другаснае значенне. РаспаСћсюджанне Сћлади літоСћскіх князеСћ на земли Заходняй Русі НЕ знаходзіла енергічнага адпору и НЕ Сћспрималася як агресія. Годинах цяжка разабрацца, Які ж фактар ​​стаСћ вирашальним у далученні тієї ці іншай терит...
