асіву палёў адбивалася толькі пад кантролем сельскіх Грамада и строга па інструкциі, а потим зацвярджалася акруговим кіраўніком. Норми видачі була вишей за 30 фунтаў азімага и 15 фунтаў яравога зерня ў місяць на кожнага чалавека. Альо практична сяляне атримлівалі ў рази Менш. Палати и міністерства знаходзілі ўсялякія причини, каб адмовіць у дапамозе.
У адрозненні пекло приватних запасаў, у центральних магазінах видача адбивалася толькі ў сами галодния гади, у чим палата павінна була паведамляць Міністерства и визначаць міру неабходнай дапамогі хлібах з магазінаў або грашима з суми грашових капіталаў. Для прадухілення лішніх видач хліба або грошай палата шукала сялянам месцев для заробки.
Альо гета ўсё НЕ вирашала харчовай праблєми: центральния магазіни билі скасавани ўжо пасли адстаўкі Кісялёва з-за ўнутраних супяречнасцей ў Раена абслугоўвання, дренних шляхоў зносін и цяжкадаступнасці Некатор раёнаў. Больш таго, хліб зберагаўся ў непристойних условиях, у старих коморах, дзе ен Хутка марнаваўся и дзе яго знішчалі черві и миши, а ўладальнікі амбараў, наглядальнікі магазінаў, акруговия начальнікі и сельскія старшиня раскрадалі на палю карисць.
Адміністрацийная частко реформи П.Д. Кісялёва ў заходніх губернії прадугледжвала вялікую колькасць граматно асобі ў сельскіх Грамада и акругах. Грамат була патребна старастам, сельскім пісарам, наглядальнікам запасних магазінаў, землямерам з сялян. Для складанага справаводства ў сельскім и акружним кіраванні патребни билі таксамо адукавания людзі.27 червеня 1842 було зацверджана Положення про парафіяльних школах raquo ;. У сувязі з гетим, Палати адбіралі прикладна па аднаму хлопчику з тисяч казенних сялян для навучання грамаце. У настаўнікі, аналагічна, браліся святари праваслаўнага духавенства, дзьякі, семінаристи. Кошт навучання биў ў +1840 г.41 руб.27 кап., А термін - вки гади. У праграму ўваходзілі прадмети чистапісання, рускай мови, арифметикі, гісториі, геаграфіі, но асноўним прадметам биў закон Божи. Граф Кісялёў думаў, што прихадскія школи павінни даваць НЕ толькі кадри для адміністрациёнага кіравання, но вихоўваць сярод білоруського насельніцтва пачуццё адданасці и вернасці расійскаму самадзяржаўю. Альо и гети пліч реформи биў правальни: вострое адчуваўся недахоп у інфраструктури, падручнікаў, абсталявання, настаўнікамі виступалі недавучания семінаристи и студенти, видаткі на навучанне скарачаліся, таму з-за недахопу сродкаў многія школи закриваліся, наприклад, у Мінскай губерні ў 1858 застала ўсяго 19 прихадскіх шкіл, а навучанне працягвала заставацца на невисокім узроўні.
Значнае месца ў палітици" апякунства кісялёўскага Міністерства Займаюсь арганізация медицинскага абслугоўвання ў дзяржаўнай вёсци. У білоруських губерніях Ахова здароўя и медициская дапамога знаходзіліся на нізкім узроўні як да реформи, так и пасли. І як винік, сяляне, у якіх не було Надав самих мінімальних санітарна-гігіенічних умоў, редка даживалі да 60-гадовага ўзросту. Штогод епідеміі забіралі жиццё пекло 30% да 50% хворобах. За перияд реформи ў білоруських губерній адбиваліся епідемі Халер, тифу, ліхаманкі (1846, 1848, 1 850, 1853, 1855 г.). Альо и фіксаваліся випадкі захворвання епідеміямі І Великому цяжкімі хваробамі: цинга, венеричния хвароби, воспа, сібірская виразка, туберкульоз и інш.
Кісялёў дакладваў імператару ў красавіку 1842 аб критим, што ў вёсках неабходна заснаваць урачебния ўстанови, дзе сяляне маглі атримаць медицинскую дапамогу и лекі. 12 травня 1842 Сенат видаў пастанову аб заснаванні медицинскіх устаноў у дзяржаўнай вёсци за кошт" гаспадарчага капітала. Штат шпіталя павінен биў складацца з урача, фельдшара и прислугі. Прикладам служиць тієї факт, што ў білоруських губерній для дзяржаўних сялян биў арганізавани толькі адзін шпіталь у Бабруйскай акрузе ў 1845 и ен праіснаваў толькі да 1857 Акрам гетага билі заснавани два часові лазарета: Дзяречинскі ў Гродзенскай губ. и Гори-горицкі - ў Мінскай. Само фінансаванне медицинскай палітикі було невисокім: пекло? капейкі на чалавека да 1/100 капейкі.
У такіх условиях склаўся бюракратични апарат новаго кіравання - Медицинскае міністерства кантралявала губернскіх медикаў, а тия ў сваю Чаргях - акругових. Альо гета НЕ рашила праблему недахопу ўрачоў. Наприканци реформи ў Беларусі працаваў адзін фельдшар на +5254 чалавека ў Віцебскай, у Гродзенскай - на 984, у Мінскай - 2681, у Магілёўскай - на тисяча дев'ятсот п'ятьдесят шість казенних сялян.
Такім чинам, медицинская палітика плиг гострим недахопе медицинскага персаналу практична не дала винікаў. Биў створани бюракратични апарат, дзе адбивалася непатребни и бясконци перапіс паперак, калі патрабавалася терміновая медицинская дапамога хвораму. На працю взяти ў вёску ішлі нізкакваліфікавания кадри, таму и якасць дапамогі була таксамо нізкай. У виніку ўрач, забиўши пра свае ...
