а, усьо часткі суаднясенні, усюд адчуваецца пачуцце заходи.
Так знакамітих и дасканалих твораСћ Сафокла належаць
В«Едип-царВ», В«АнтигонаВ», напісания на материяле папулярнага Сћ Старажитнай Грециі фіванскіх циклу міфалагічних паданняСћ.
У трагедиі В«Едип-царВ» Сафокла традицийна викаристаСћ міфалагічни сюжет. Міф распавядае пра знайду, Які стаСћ царом, а Сћ канц жицця даведаСћся, што забіСћ свойого бацьку и биСћ мужам палею маці. p align="justify"> У трагедиі Сафокла гаворицца аб чумі Сћ Фівах. Дзеянне у п'єсою пабудавана на пошуках забойци. Сафокла виступаю як майстар сюжету. Ен вміла каристаецца приемам пазнавання. p align="justify"> Сафокла викаристоСћвае Сћ розчини вядоми афінянам міф пра праклен, імкнуліся над царом Лайем и апраСћдалася на яго сина Едип. Ліс усіх персанажаСћ міфа була загадзя визначана гетим пракленам. br/>
Аб смяротних няшчасни рід.
ДГІ бескариснай працягу горкі
Нам судзіСћся Сћ Свеце!
Хто шчасце запазичиСћ на імгненне,
Яшче адчуць яго НЕ паспеСћ,
Як надиходзіць годину зноСћ
Тієї радасці пазбавіцца.
Частка твій - нам навука Сћсім,
Твій бідна травня Едип, твій, -
Чи не назавем Сћжо на Свеце я
Шчаслівим нікога.
Так, частка Лайя була прадвизначана критим, што Аін павінен загінуць пекло рук свойого сина, а ліс Едип критим, што ен меСћ забіць бацьку.
Герой Сафокла жахаецца прароцтва, спрабуе яго пазбегнуць, а калі даведаецца, што забіСћ бацьку, виколює сабе вочи. Міра, якой Сафокла міра сваіх герояСћ, лічаць іх Сумленний. p align="justify"> Даследнікі адзначаюць: зместам кожнай грецкай трагедиі есць льно вань. Чалавек павінен весці годна, Надав калі їй пагражае смерць - галоСћная думка трагедиі Сафокла В«АнтигонаВ» (442 р. да н.е.). Сюжет трагедиі Сафокла нагадвае калізію аднаго з вядомих епізодаСћ В«ІліядиВ» Гамера - вяртанне Ахіла ціла Га старим Приама. Па падання старажитних грекаСћ, кінуць ціла загінулага, Надав ворага, на паглум - азначала правініцца Перад багамі, нябожчикам и яго пологах. p align="justify"> У Сафокла ми Сћжо НЕ знаходзім тієї празристай и адназначнай канцепциі Чалавек, якаючи була Сћ Есхіла. У трагедиі В«АнтигонаВ» падимаецца вань аб дваістасці Чалавек, Які належиць адначасова и природзе, и грамадству. А гета цягне за сабой неадназначную и супяречлівую з пунктом гледжання маралі аценку яе учинкаСћ. p align="justify"> Два брата, Етеокл и Полінік, якія загінулі Сћ бітве за Фіви: дерло гераічна абараняючи рідні горад, а другі-у СПРОБА здрадліва захапіць яго. Цар Креонт, кіруючися дзяржаСћнимі меркаваннямі, загадвае аддаць Сћшанаванні першимі братамі, а другі, здрадніка, пакінуць без пахавання Сћ пол...
