юць розния народи, и спиняецца на пригажосці: В«Краса - тієї супольни мову народаСћ, Які іх звязвае Сћ вадну сям'ю. I гетим мовою прамовіСћ Купала на Сћвесь світло - пекло імя білоруського народу В». p align="justify"> Наступний артикул - В«Максім БагдановічВ» з падзагалоСћкам В«У дзесятия Сћгодкі смерці ЯгоВ» - істотна дапаСћняе сказанае критикам пра М. Багдановіча ранєй. В«Багдановіч - Пает палуто-наСћ ... Яго ролю Сћ білоруський паезіі можна прираСћнаваць да роли таго, хто СћвеСћ у музику паСћтони, хто на іх збудаваСћ нову гармонію В». Асабліва імпанавала критику Працюю М. Багдановіча над словами: В«Багдановіч - вялікі вучицель: ен паказаСћ, як, маючих Сћ души Іскру божую, можна виказаць роднаВ МОВА усьо, што пераживае, што адчувае НЕ толькіВ« народ прості В», альо и інтелігент еСћрапейскага типу В». А. Луцкевіч развівае виказания ім у артикуле пра Купалу меркаванні наконт суадносін нациянальнага и інтер-нациянальнага, больш виразна акреслівае іх узаемасувязь у мас-тацтве: В«Нациянальнае стаецца агульналюдскім праз укриту Сћ ім чистую красуВ». I таму В«пясняр чистай красиВ» травні вялізнае зна-ченне для беларусаСћ, бо, В«викриваючи вічну, неСћміручую красу Сћ нашим рідним, беларускім, Багдановіч уводзіць нас у сям'ю культурних народаСћ з болинай пеСћнасцю, чимся тия, хто піша вялікія трактати аб нашим праві на гета В».
праблєми пригажосці Сћ М. Багдановіча, на мнение А. Луцкевіча, разглядаецца Сћ творах В«АпокрифВ», В«У весциВ», В«МузикаВ», дзе М. Багдановіч сцвярджае духоСћную сутнасць краси, яе біс-карислівасць . Аналізуюцца Сћзаемадачиненні грамадскага и Есте-тичнага пачаткаСћ у мастацкім розчини. Критик лічиць, што В«грамадскія мативи, заклікі, ідеали могуць складаць змест мас-тацкага творства, могуць служиць Магутни пабудженнем да тварення, альо НЕ могуць диктаваць сваіх законаСћ красіВ». p align="justify"> Артикул А. Луцкевіча В«Ідеолаг Народнай інтелігенциіВ» присве-чани М. Гарецкаму, якога ен лічиць В«найглибейшим з ідеолагаСћ білоруський адрадженскае Народнай інтелігенциіВ». А. Луцкевіч па-Важа М. Гарецкага за В«натуру абдораную, чуйну и адзиСћчивую на Сћсе, што робіцца наваколВ». Менавіта гетим ен тлумачиць ня-спинния пошукі пісьменнікам свойого ідеалу: В«Гарецкі асабліва вострое пераживае и Шуканов грамадскага ідеалу, и захапленне агульналюдскімі питаннямі и містичнимі настроямі, и Сћрешце да-ходзіць да яснага нациянальнага ідеалуВ». А. Луцкевіч сцісла абма-леСћвае диялектику развіцця нациянальних поглядаСћ М. Гарецкага: В«Праходзячи Сћсе етапи культурнага зростанню (пекло несвядомай абарони білоруського да свядомага служення), Гарецкі разам з критим перажиСћ и Сћсе етапи развіцця білоруський ідеіВ». АсноСћним у жицці пісьмен-ніка, заСћважае А. Луцкевіч, становіцца беларуская праворуч, В«для якой Живе и працуе сам Гарецкі, якой шчира Адда палі сіли, палі здольнасці, свій ТалентВ». Перад намі паСћстае вобразе трохі нечака-нага Гарецкага - фанатика білоруський Справа: В«Беларуская на-ци...
