янальная праворуч, праворуч нациянальнага адрадження бе-ларускага народу - гета найвишейши дагмат грамадскае релігіі ГарецкагаВ», што, безумоСћна, накладала Моцний адбітак на ягоную творчасць. Разглядаючи аповесць М. Гарецкага В«Дзве душиВ», А. Луцкевіч у дерло Чарга адзначае, што аповесць В«розкривання духоСћнае хараство барцоСћ за білоруську нациянальную ідеюВ». p align="justify"> А. Луцкевіч падтримлівае М. Гарецкага Сћ яго жаданні сінтезаваць духоСћнае и нациянальнае, бачачи менавіта гети шлях перспектиСћним для адрадження білоруського народу: В«БезумоСћна, таВ« новаго Чалавек В»дарога ідзе праз паглибленне свойого духовага Я, праз узбагаченне палею души. А з скарбаСћ ДУХУ калі НЕ нарадзіСћся, дик народзіцца и Шукало Гарецкім, дий НЕ адним толькі ім, запраСћди нови В«Чалавек-білорусВ». p align="justify"> Артикул В«На нових шляхахВ» пачинаецца з літаратуразнаСћчих разваг пра суадносіни форми и зместу, пра значенне форм у літаратурнай творчасці Сћ гісториі культури народаСћ. А. Луцкевіч падхоплівае и развівае Багдановічаву ідею паскоранага развіцця білоруський літаратури. Ен робіць назіранні за развіццем ритмікі, форми Сћ білоруський паезіі XIX-XX стст., Признаючи вучобу яе на сусветних візерунках. А. Луцкевіч адзначае СћплиСћ експресіянізму на пасляревалюцийную паезію Я. Коласа и Сћ яшче большай сту-пені - на паезію М. Багдановіча и Я. Купали: В«Гета Сћсе людзі, узгадавания агульнаеСћрапейскай КультуралВ». У паезіі Я. Купали и М. Багдановіча ен знаходзіць відпливаючи сімвалізму, футуризму и спрабуе визначиць Нови мативи и форми Сћ Малад білоруських паетаСћ на прикладзе зборнікаСћ У. ДубоСћкі В«СтромаВ», У. Жилкі В«УяСћленнеВ» и М. Чарота В«босі на вогнішчи В». Вось адна з яго кароткіх и емістих характаристик: В«Уладзімір Жилка СћВ« УяСћленні В»адтварае псіхалагічни пліч нациянальнае ревалюциіВ». p align="justify"> В«Пад сінім небесВ» - артикул з падзагалоСћкам В«характе-ристика творчасці Наталлі АрсенневайВ». Яе дерло кніжка вершаСћ В«Пад сінім небесВ» (Вільня, 1927), піша А. Луцкевіч, - В«край, Такі Далекі пекло усяе Наша сучаснасці з яе цивілізацийнимі заваяваннямі, край фантазіі и хараства, дзе Пану непадзельна му-зика гукаСћВ». Гета, адзначае критик, - В«дерти варунак, дерло и найболин істотная адзнака запраСћднае паезііВ». p align="justify"> А. Луцкевіч вьідзяляе Сћ заходнебеларускай літаратури вки ідеалагічния кірункі: В«нашаніСћскіВ», В«барацьбяниВ», В«Шуканов краси харастваВ». Н. Арсеннева, на яго мнение, належиць да трецяга. Па-етка В«чуйна на біль и пакуту нашага гаротнага народуВ». Шукаючи адпаведнага визначення яе паезіі, А. Луцкевіч пераходзіць на мову вобразаСћ и параСћнанняСћ: В«Яе творити - гета запраСћди биццам тия сіненькія васілечкі пад нашим сінім небес - сярод жита, узрашчонага цяжкай працай и барацьбой селянінаВ». p align="justify"> А. Луцкевіч, безумоСћна, належиць да ліку аригінальних, кан-цептуальних критикаСћ. Альо, на наш погляд, суб'ективізм критика праявіСћся Сћ артикуле В«Бунт проці БогаВ». Р...
