дження (XIX-XX стст.)В» -
У Наступний артикуле В«Евалюция білоруський адрадженскае ідеалогіі и адбіцце яе Сћ літаратуриВ» А. Луцкевіч разглядае шляхі развіцця нациянальнага самаСћсведамлення беларусаСћ пекло пачатку XIX ст. да ревалюциі.
Рамантизм пачатку XIX ст. аб'ектиСћна зварочваСћ подивимось творцаСћ на мінуСћшчину свойого народу. Альо приналежнасць пісьменнікаСћ да шляхти, якаючи и па нациянальнай свядомасці Сћжо шмат у чим адрознівалася пекло білоруського сялянства, привяла да таго, лічиць А. Луцкевіч, што В«літаратура XIX ст. страшенна бід-ная па палею ідеалогіі В». А. Луцкевіч тлумачиць таке становішча Сћ білоруський літаратури становішчам у грамадстве, дзе В«шляхта баіцца акгиСћнасці масиВ». I толькі В«лірнік вясковиВ» У. Сиракомля ди К. КаліноСћскі Сћ сваіх творах, на мнение критика, В«сялянства хочуць бачиць як актиСћную масуВ». p align="justify"> Наступний крок у развіцці нациянальнай ідеалогіі Зроблено народнікамі (Ф. Багушевіч, Я. Лучина и р. д.) - В«На патриятизм абапіраюцца Наші народнікі, альо іх нациянальни ідеал - Дужа вузкі, аднабокі: усьо зводзіцца да культу роднаВ мови, - В«каб НЕ СћмерліВ». I толькі нова адрадженская плинь приводзіць творцаСћ да розумінню и асенсавання ІМІ Сћ літаратури ідеі нациянальнай незалежнасці, як перадумови натуральнага развіцця нациі: В«Пекло дамагання звичайнага мясцовага самаСћрадовання, палітични ідеал білоруських адрадженцаСћ ... праходзе праз фази аСћтанамізму, фе-дералізму и Сћрешце - дзяржаСћнае незалежнасці В».
У артикуле пра Я. Коласа критик називав В«Нову зямляВ» В«цудоСћнай паемаюВ», у якой Колас В«даСћ запраСћднае и поСћнае - так канца - вияСћленне білоруський сялянскае душиВ».
Жиццеваму и творчаму шляху Я. Купали присвечани артикул А. Луцкевіча В«Наспіви ліри Янкі КупалиВ». Працягваючи ранейшия развагі аб значенні творчасці Я. Купали Сћ жицці бе-ларускай нациі, А. Луцкевіч приходзіць да виснови, што Сћ пас-ляревалюцийних вершили Купала - В«прарок свойого народу, прарок перамогі ідеі АдрадженняВ». p align="justify"> Гети артикул пісаСћся А. Луцкевічам у студзені 1929 р. Хутка пачаліся жудасния годинник, и таму з горкім пачуццем читаюцца вер-ня радкі критика: В«I жиццеви и пяснярскі шлях Купали визна-чиСћся Сћжо Хіба так канца . Важка спадзявацца пекло яго нечага неча-канага, што з сучасним духоСћним воблікам Купали маглів б ака-зацца Сћ супяречнасці, бо тое, та чаго ен сягоння дайшоСћ, гета ж витвар больш як 20-гадовае евалюциі Купали. 3 вясковага хлопця вирас вялікі Пает - Волат слова, вирас павадир свойого народу В». У творчасці Купали видзяляецца агульначалавечи момант, праз што Пает размаСћляе НЕ толькі са сваім народам, альо и з іншимі: В«Усе Наша нациянальнае сілай творчага Талент свойого Купала падимае на вишиню агульналюдскага розумінню, знаходзячи Сћ ім и адбіраючи ценнасці агульналюдскае вагіВ». А. Луцкевіч спрабуе визначиць каштоСћнасці, якія аб'ядноСћва...
