fy"> Менавіта тут у реалістичную, Надав приземлена-битавую тканіну апавядання Сћриваецца гумаристичная нота. Праворуч Сћ критим, што В«Андрейка тримае Сћ руках ЛАЗів свісцелку, якую вдень скруціСћ яму дзедо, и ціхутка свішчаВ». Сміх и Грехем. Стари Мірон хочай викласці Перад синам усьо криСћди, якія чиніць над ім нявестка, а малому Андрейку палі Сћ Головата: ен прагнем свістаць, плиг критим як мага гучно, В«каб аж рехі пакаціліся з усіх старон, каб аж ліха на веніку приляцелаВ».
На перапляценні гетих двох мативаСћ будуецца апавяданне. Пісьменнік добра валодае Гумаров. p align="justify"> В«За дубовим сталом пішу Залата пяром міласціваму гасудару з нізкім паклонам, жалая Сћспеху Сћ дзялах ваших ...
Андрейка випучиСћ вочьц висунуСћ мову, засоп носах и пачаСћ старанна виводзіць літари. Ен іх маляваць хацеСћ надзіва, альо яни виходзілі Сћ яго вельмі нязграбния. Рука, умазаная Сћ сажу, пакідала сляди на папер: сцяжинкі и ручаінкі. p align="justify"> Руху пяро па Папер, як цяжкі віз па старої греблі ...
Ніс! Ніс! - ЗакричаСћ дзедо так устривожани, як би хата загарелася. - Сапсуеш паперу! В». p align="justify"> Літаратуру, у якой нараджаюцца такія апавяданні, ужо Нельга назваць пачатковай, правінцийнай. Дий паказ жицця як суцельнага пакутніцтва, прибітасці, приніжанасці селяніна-білого-руса апавяданнямі, падобнимі да В«ЛетапісцаСћВ», як би здимаецца. p align="justify"> ДоСћга пісьменнік ішоСћ да апавядання накшталт В«ЛетапісцаСћВ». НарадзіСћся ен з душею надзвичай Чула да хараства. Толькі малавата було краси Сћ навакольним жицці. I Сћсе-Такі дзівоснага хапает: В«Вось вецер прачинаецца и вандруе па лісі. Свеціць сонца, ноччу Сћзиходзіць місяць. Бруіцца речка. Спяваюць птушкі. Таямніча Сћздихае ліс. Неба пакриваюць цяжкія Хмари. Усчи-няецца дождж. За Вясна приходзіць літа, яго змяняе Восени, затим наступаючим зіма В». p align="justify"> Шмат видатних карцін, навакольнай природи, зменлівасці пари року, ночи и дня намаляваСћ Бядуля Сћ палею паезіі и прозі. Багацце, размаітасць білоруський природи, з якой ен звязана биСћ душею и серцам, що не далі яму загінуць як пісьменніку. В«Усе злілося Сћ адно - и стагі, и древи, и прасторВ». Гета імпресіяністични живапіс. p align="justify"> Такім чинам, найперш настаСћнікі Бядулі - сучасния яму Беларускія и рускія пісьменнікі - Колас, ЧехаСћ и многія іншия. I немагчима каго-небудзь асабліва видзеліць, бо Сћсе яни так ці інакш пачалі пісаць у Нова імпресіяністичнай манери. Славути Сезан пісаСћ: В«Мане - гета толькі вока, альо, божа мій, якое гета вока!В». p align="justify"> уражай незвичайнасцю бядулеСћскіх пейзажаСћ, Янка Скриган успамінаСћ: В«... упершиню прачитаСћ Вашу імпресіюВ« Пяюць начлежнікі В», пекло якой и да гетага годині чую и тую ноч, и начлежния Галаси, и дзвін цугляСћ, и хрумстанне коньмі ахаладзелай Роснано трави ... В»I далей:В« У іх (імпресіях. - І. Я.) многа було казачнага и таксамо таямнічага, и Надав в...
