усцішнага, пекло чаго хацелася читаць іх больш І Великому - яни нечим палохалі и нікуди заварожліва звалі ... В».
Пра палі празаічния розчини 3. Бядуля пісаСћ: В«Што датичиць фабульних криніц, то ніводнае апавяданне Сћ мяне НЕ придумана, у Аснова паложани сапраСћдния фактиВ». Амаль усьо Беларускія празаікі ішлі прикладна гетим шляхам. I далей: В«Калі я жиСћ у весци, то назіраСћ побут сялян: беднасць, цемната, п'янства. Вось гетия людзі, сами забітия, каристаліся маей сімпатияй В». p align="justify"> У шерагу апавяданняСћ 3. Бядулі сялянскае, вясковае жицце - цяжкое, невиноснае, без ніякай надзеі на прасветліну Сћ будучині. Так ліку такіх апавяданняСћ адносяцца Сћжо названия В«Малої дривасекіВ», В«Пяць лижак заціркіВ», В«На Каляди до синаВ», а таксамо В«Гора Сћдави СимоніхіВ», В«ЗлодзейВ», В«АшчаслівілаВ», В«Лявоніха и СимоніхаВ» и шераг інших.
У ранніх апавяданнях Бядулі няма героя, з якім можна було б звязаць хоць невялікую надзо на палепшанне жицця. Штосьці падобнае травнем у ранняга МАКСІМА Гарецкага, асобния розчини якога цяжка, невиносна читаць (В«АнтонВ», В«Ціхая плиньВ»). У іх Такі велізарни напав адмоСћнай енергіі, што сам працес читання робіцца пакутлівьш. Штосьці падобнае бачим и Сћ лірици Купали. p align="justify"> Беларуская літаратура пачатку XX ст. (1900-1917) стала Сћжо прафесіянальнай літаратурай. Яна крейди Сћсе жанри. I калі мець на Сћвазе білоруську прозу, паказ у їй асноСћнага насельніка краю селяніна-мужик, то менавіта імени Якуба Коласа, Змітрака Бядулі, МАКСІМА Багдановіча, МАКСІМА Гарецкага свецяць у їй Найбільший яскрава. p align="justify"> Стила Бядулевих навів афарбавани легкім сумам, елегічнаю тугою. Ад біблейскага вихаванне пісьменніка ідзе, відаць, притчавая стриманасць ягонага апавядання. Адсюль жа пахрдзіць и завастренне сітуаций, якія робяць вобразе навів запаміналь-нимі. Мала сказана пра характар ​​герояСћ навели В«Малої дривасекіВ», альо вельмі запамінаюцца гетия працавітия, бедния хлапчукі. Тієї сами мастацкі прием завастрення есць у апу-вяданнях В«Пяць лижак заціркіВ», В«Вялікодния яйкіВ», В«Лявоніха и СимоніхаВ», В«ЛетапісциВ» и інш. p align="justify"> Сярод ранніх празаічних апавяданняСћ 3. Бядулі няма твораСћ разгорнутих, з широкім ахопам Падзу. У навели, як правіла, адзін-два героі, адна падзея, адна псіхалагічна-емациянальная настраевасць. p align="justify"> Бядулевай прозі Сћласціва пільная Сћвага да колераСћ, адценняСћ, гукаСћ, якія ніби складаюць фон чалавечага жицця. Ен ніколі НЕ праміне настрою вакольнай природи, якаючи Сћ яго ніби живая істота. Пантеізмам проста прасякнута Мастацкая палітра пісьмен-ніка. Дождж, сніг, мароз, зорнае неба, ліс, речка, вецер - без малюнкаСћ параСћнанняСћ, епітетаСћ, якія характаризуюць знешні світло, Нельга Сћявіць НЕ толькі ранню, альо и пазнейшую прозу пісьменніка. p align="justify"> У жніСћні 1915 у сувязі з набліженнем фронту газета В«Наша НіваВ», якаючи виходзіла на працягу дзевяці гад...
