асталіся толькі троє старих людзей: Ганна, Васiль-Мульцiк, Мiкiта-гастрит - пражилi аднолькавия па працягласцi, альо розния па Сенсит жиццi. Троє старих - Ганна, Васіль Мульцік и Мікіта гастрит. Па-рознаму прайшло іх жицце. p align="justify"> Урбанізация з яе видаткамі, масавия Сћцекі Малад вяскоСћцаСћ у горад - праблєми, якаючи НЕ магла НЕ хваляваць аСћтара, альо Сћ В«ВечарВ» яна дае штуршок да разгортвання целага комплексу питанняСћ - Сацияльна, гістаричних, а перадусім етичних . Поиск адказу на іх вядзе Сћ мінулае, спараджае згадкі-ретраспекциі, абгрунтоСћвае аналітичную, скіраваную Сћ колишнє, кампазіцию. Героі, для якіх настаСћ вечар жицця, наноСћ пераасенсоСћваюць пражитае, раздумваюць над винікамі Сћласнага шляху на зямлі. p align="justify"> Разам з критим яни не вимикають І з асноСћнага дзеяння, якое разгортваецца непасредна на вачах у гледача. Лінія іх жицця, Надав на схіле рік, доСћжицца, поСћніцца падзеямі, драматичнимі, а годинах и смешнимі. Есць у їй месца Надав любоСћнаму В«трохкутнікуВ». Як и папяреднія дудараСћскія персанажи, гетия троє живуць у АтмАсфери непрадказальнасці, експерименту. Видатнае адчуванне сцени дапамагло драматургу ствариць целасни ансамбль - трио, надзвичай удзячни для театральнага Сћвасаблення. p align="justify"> Добра i спагадлiвая Ганна НЕ можа жиць без ПРАЦІ: Корпаецца Сћ градах, Ганя на пашу Казу. Даживае яна свій вік адна: чи не СћтримаСћся на бацькоСћскай зямлi яе няСћдзячни син. Ганна Сћвесь годину, як и Мульцік, працавала на зямлі. Ні адпачинку, ні радасці не відає. У Вайн и пад бомбамі ляжала, и Сћ палею хаце гарела, траіх дзяцей пахавала за адзін місяць. I апошні син Віцек нейкі няСћдали атримаСћся - цягне ліс у Турм. Альо Ганна НЕ азлобілася на жицце. Яна толькі стомлена думае: В«Рабіла, рабіла, рабіла; а на гетим Свеце няма чаго пакінуць ... I нашто нарадзілася? В»p align="justify"> Навошта нарадзіСћся, відав Мульцік. У яго таксамо нялегкі ліс. Васiль-Мульцiк - Чалавек шчири, даверлiви, Улюблений Сћ жицце. Ен падаецца дзiваком, бо размаСћляе з Сонца i телевiзарам, хочай, каб старшиня калгаса викаристаСћ яго паслугi Сћ якасцi живога барометра. Дзiвацтва яго абумоСћлена адкритасцю характар, iмкненнем жиць у згодзе i зладжанасцi з природай i навакольним светам. Ен В«вки Вайни адпляскаСћ, сабляй махноСћци секлі, кулакі Сћ триццаць другім цвікамі да крижа прималацілі, на фінскай ногі адмарозіСћ, у партизанах німці расстрельвалі, потим ваяваСћ - два рази параніла, вки рази кантузіла. I гета яшче НЕ Сћсе! Двох дзетак за Вайн пахаваСћ, и ніпічимніца пасляваенная була, и хату пярун паліСћ, и карова здихала, и Жонка памерла, и син апошні гадоСћ пяць пісем НЕ піша В». Гора Сћзмацніла душу Васіля, надзяліла яго вялікім багаццем, дабриней, якаючи, колькі ні роздавай, що не вичерпваецца, як тієї калодзеж, што некалі паіСћ усю вагомі. Ад Мульціка ідзе да людзей цеплиня, спачуванне. Ен бачиць, як Чака Ганна весткі пекло свойого няСћдалага сина, и піша пекло імя Віцька ліст на радие, каб п...
