ћ наш годину. РЋ апусцелай весци живуць троє адзінокіх старих. З апошніх СІЛ цягнуць хатний гаспадарку. Сварацца, мірацца, спрабуюць наладзіць адносіни. Ліс кожнага з іх склалось па-рознаму, нялегка и неадназначна. Альо шкірно па-свойму задаецца вечнимі питаннямі: для чаго жилі, навошта, што здаров Сћ гетим жицці, и што маглів б Биць ...
У п "есе Вечар адчуваецца біль i тривога за ліс неперспектиСћних Весак. В«ВечарВ» - гета Сћспамін и адчуванне пекло вескі, якую Чалавек любіць и аб якой шчира таскуе. У їй, як ні Сћ якой іншай сучаснай п'єсою, есць іскра живога и непасреднага пачуцця.
Яна прасякнута чіпляючись Гумаров, ліричнасцю. АдухоСћления блізкасцю да природи героі А. Дударава Сћвасабляюць гармонію спрадвечнага вясковага жицця з яго високімі патрабаваннямі и критериямі. p align="justify"> п'єсою В«ВечарВ» пачинаецца з фрази: В«Усе людзі Добрия, альо яни забиваюць пра гетаВ». Чалавек створани па вобразе и падабенстве Божаму, гета значиць, першапачаткова па нябеснаму и зямной призначенні ен святі, душа яго чистая. А далейшая жицце абумоСћлена нейкімі канкретнимі Сћмовамі бицця. p align="justify"> Гетая п'єсою на проста світла. Яна - празристая и напоСћнена такім святлом и яснасцю. Аж звініць палею празристасцю! І Самана галоСћнае - у їй вельмі шмат Гумаров. НаіСћнага, чистага и вельмі добраго. p align="justify"> Вось прачинаецца Мульцік и па раз и назаСћседи заведзенай парадку примаецца за шераг спраСћ, що не дадзеливая да канца ні Аднан, каб и заСћтрашні дзень биСћ поСћни клопатаСћ. Вось приходзіць да калодзежа Ганна, набіраючи Ваду и заводзіць звичайни размова аб снах, хваробах, адзіноце. Вось гастрит Сћключаецца Сћ спречку аб Сенсит бицця. Вось Мульцік виганяють спречніка са Двара. Нова карціна пачинаецца амаль з таго ж набору Падзу и заканчваецца новим вигнали Гастриту, тієї сиходзіць, каб вярнуцца и зноСћ Биць вигнаним ... Ен биСћ такім гети дзень Сћчора, будз заСћтра, будз яшче столькі дзен, колькі кожнаму з старих адмер лісам. І Сћ гетих спречках-сварках няма ні лютасці, ні гніву, ні нянавісці. Есць біль, есць страх, есць смутак. І як-то неСћзаметку п'єсою з гучнай и пафосною становіцца ціхай и камернай. p align="justify"> Чалавек павінен пастаянна знаходзіцца Сћ разумовай працесе, и тади Сћ яго з'явіцца стрижань, пазіция. Гасподзь Бог дае яму випрабаванне - Сћтримаецца гети стрижань Сћ ім б або не. Калі Сћтримаецца, душа становіцца моцнай, магутнай и моцнай, що не гледзячи на тое, што яго будуць сустракаць и трагічния моманти Сћ жицці, и перияди, калі абставіни будуць яго ламаць. Ен вистаіць и Сћзмоцніцца. А слабкі Чалавек ідзе слідах за грамадствам. Ен тут жа падпарадкоСћваецца и ламаецца, прибудоСћваецца да нових акалічнасцяСћ, служиць ім. p align="justify"> Героі В«ВечарВ» істотним чинам адрозніваюцца пекло гарадскіх персанажаСћ В«парогВ». У В«неперспектиСћнайВ» весци Вежкі з...
