треба, як гета зрабіСћ и сам Струве, дадаць імя генерал-ад'ютант графа І. І. Варанцова-Дашкава (1837 - 1916), што, будучи Сћ 1905 - 1915 г. намеснікам КаСћказа, праводзіСћ там В«здаровье, нейтральну - без тенденцийнасці и паліцейскай придзірлівасцьВ» з нациянальна-дзяржаСћнай пункту гледжання Расеі палітику па принципе: ліберальния заходи, Моцний Сћлада . [13] Лічачи А. С. Пушкіна адним з найгалоСћних фігур у сваіх В«спісахВ» ліберальних кансерватараСћ Расіі, Струве адзначаСћ такія Риси светапогляду Паета, як сінтез В«нациянальнай сіли и дзяржаСћнай моціВ» Расеі, як каштоСћнасць В«зямной сіли и чалавечай моці, Што схіляецца Перад невитлумачальнай таямніцай Божан, Як міра Сћласнага самаабмежавання и самаабмежавання, як адначасовае прасвятленне у будучиню и аглядкі мінулага, Як абсалютно чуж-дастаткова празмернасці, як сінтез Сіли и Виразнасці, Заходи и мернасці В». [14]
Теаретичнай праблемай для Струве, як и для яго папяредніка Чичерина, биСћ дазвол В«двох праблем духоСћнага и дзяржаСћнага развіцця Расіі: 1) праблєми визвалення асобі і 2) упарадкавання дзяржаСћнага панаваньня, увядзенне яго Сћ рамкі правамернасці и адпаведнасці з запатрабаваннямі и жаданнямі насельніцтва В». [15]
Прасочваючи ГЕНЕЗІС ліберальнай ідеі, сутнасцю якой з'яСћляецца В«сцвярдженне Волі асобі и неад'емних правоСћ асобіВ», у гісториі Сацияльна-еканамічних и палітика-філасофскіх вученняСћ, Струве адзначае яе релігійна-маральнае паходжанне (Свабода Сумленний - Першай слова лібералізму, ідея В«асабістай адказнасціВ» як праекция принципу Свабода асобі на льно сферу), паступовае В«напаСћненнеВ» палітика-прававих (В«ідея абсалютнага права, тобто суб'ектиСћних, неад'емних натуральних правоСћВ», ідея В«права и правоСћВ» як В«істотнае и вечнае Сћтриманне лібералізмуВ») ​​i еканамічним зместам Сћ В«еканамічнимВ», або чистим, лібералізме (В«сациялагічная и палітичная ісціна: Сћласнасць и еканамічная Свабода есць АСНОВА и палладіум асабістай Свабода ва Сћсіх яе праявах", ідея В«асабістай придатнасціВ» як праекция на еканамічную жицце принципу Свабода асобі) i робіць виснову пра В«секуляризациі и ідейним секуляризациіВ» лібералізму Сћ працесе яго гістаричнага развіцця. Надзо на яго адрадженне Сћ Расеі ен звязвае з В«адрадженнем старих мативаСћ релігійнага хрисціянскага лібералізмуВ» - ідеяй В«асабістага подзвігу и асабістай адказнасціВ», апранути еканамічнимі и палітичнимі правамі, г.зн. з такімі рисамі нациянальнага лібералізму, у В«ЗнятоВ» виглядзе Сћтримліваюць асноСћния принципи хрисціянскага, В«еканамічнагаВ» и палітичнага заходнееСћрапейскага лібералізму.
Важливим у метадалагічним дачиненні для Сћразумення сутнасці ліберальнага кансерватизму Струве лічиСћ аналіз паняцці кансерватизму,. Якое, на яго мнение, В«есць чиста фармальнае паняцце, што можа змясціць у сябе якое заСћгодна СћтриманнеВ»; галоСћнае тут - В«примацаванняВ» Ідеі кансервациі, яе ахів, у нейкіх пеСћних с...
