ях. У адной з калиханак фальклорнага зборніка Е.Раманава, уключанага ў кнігу «Дзіцячи фальклор», згадваюцца вобразе варкоти, дримоти: «А ти, Коця, що не вурчи, А Ригорка спі-маўчи. На коціка варкота, на Ригорку сон-дримота »Такія вобразе есць и інших Калиханка, наприклад:« На Каточка варката, на дзіцятка дримата. Придзі, каток, начаваць, Дзіцятачка калихаць. На Каточка варката, На дзіцятка дримата. Засні, засні, ціха спі ». Варкота, сон-дримота, безумоўна, такія ж старажитния міфічния вобразе, як Сон, Дримота, Угамон, што сустракаюцца ў рускім и ўкраінскім фальклори. Паводле ўяўлення першабитних людзей, Варкота, Угамон, Дримота и іншия билі живимі істотамі, якія дзейнічалі, рухаліся, дапамагаючи або, наадварот, перашкаджаючи дзіцяці хутчей заснуць.
Некатория калиханкі НЕ столькі присвечани дзецям, колькі адлюстроўваюць навакольнае жицце, пачуцці маці. Сюди належаць скаргі маці, што дзіця їй звязана рукі: «За табою, дзіцятка, мені гульня прапало. Мені гульня прапало, гуляціі Волі не стала ». Тут и шмат гумаристичних твораў. У некатора творах праступаюць сацияльния мативи. Многія Пает викаристоўвалі форму калиханак у палею творчасці. Варта пригадаць розчини Ф.Багушевічак, Я. Купали. Калиханкі літаратурнага паходжання ўваходзілі ў побут, у Народнай інтерпретациі битавалі побачим з традицийнимі.
Реалістичния замалеўкі, звязания з битам сялян, іх жиццем, ми знаходзім у многіх традицийних Калиханка. У адних Праця і жицце селяніна паказваюцца праз дзеянні хатніх живел, другія непасредна малююць заняткі сялянкі:
Люлі-люлічкі,
Сяду а я прасці
І дзіця калихаці. (№ 11)
побачим з замацаванимі традицияй типовимі калиханкамі спяваюцца ля калискі и іншия песні, якія набиваюць характар ??калиханак дзякуючи манатонна-ритмічнай мелодиі и ўживанню припева «люлі-люлюшкі», «баю-бай».
Форма и мастацкія асаблівасці калиханак абумоўлени іх призначеннем - супакойваць дзіця манатонним наспівам, размераним ритмом. Усе яни вельмі простия па кампазіциі, з виразним ритмом и надзвичай багатай рифмай. Ритмом калиханак перадае саме пагойдванне калискі. Годинах сюжет у Калиханка толькі намячаецца, няма поўнага яго раскрицця и завяршення. Як и ў інших творах для дзяцей, у Калиханка виразна адчуваецца апавядальнасць. Многія з іх нясуць зусім канкретную інфармацию, неабходную и цікавую для дзіцяці. Шматлікія калиханкі расказваюць дзіцяці аб учинках ката, малююць яго знешнасць. Уласціва и форма диялога (песні пра чатирох волікаў; «Зайчику, шеранькі, дзе ти биваў?» И інш.).
Для калиханак надзвичай характерна рифма. Вялікі знаўца дзіцячай псіхалогіі, творчасці дзяцей и літаратури для іх К.І. Чукоўскі звяртаў уваг на тое, што дзеці Найбільший любяць и Найбільший даступни для іх сумежния рифми. Яни НЕ любяць, каб рифмавания радкі стаялі далека адзін пекло другог, гета абцяжарвае ўсприманне. У Калиханка парния рифми Найбільший распаўсюджания:
Што виведу нітачку -
Камару на світачку,
Астануцца кончикі -
Камару на штончикі. (№ 11)
У многіх Калиханка абавязковая ўнутраная рифма.
Сталі кури сакатаць,
Треба курям чаго Даць.
...
