Які вясновим Вечар »чупринай сем зор ЗАЛАТА / / На далоні мазольния змеў [4, с.79] (« Думаў: сення прайду сабе так.). »Стазвонная ліра ў мяне, / / ??Пясняр я, баян - чарадзей,? признаваўся ен у вершить «Вячерняе люстра вади. ,? Шапнуць б закляцце струні, / /? Збудзіць б мінулага дзень. . Лірични герой М. Танка плиў »Па казачним царстві.// Русалак, праяў, лесуноў, бачиў, як у «Тоні рачна сіняву / / Атрос Чумацький Шлях светлякоў, як над вадою» халадок Малади / / Узмахнуў верасневим крилом. Яму хацелася збудзіць" тади чари Балота, / / ??Калі тут АГНІ замігцяць, / / ??Каб, вивеўши свій карагод, / / ??Не міг вадзянік рагатаць [4, с.349].
Ідучи ў задума «сярод ніў неабсяжних, широкіх, тонка адчуваючи, як» Лірикай восені дихаюць далі «, ен абвострана реагаваў на адлет птушак у Вира, присумлена слухаў, як» звініць у блакіце високім// Сівое птушинае пров е « (»Вираі). Зусім зразумела, што яго вабілі вишиня, прастор, воля, нездарма ен захоплена ўсклікаў:" Наступний глядзіш? Столькі ў крилах Свабода! [4, с.235].
Лірични герой М. Танка, вязень «целі астрожнай», імкнуўся «Пісню падрихтаваць, / / ??Каб було з чим на барознах / / Вира страчаць (» Сцени и неба кавалак между кратаў.) . ЄП не меў «сціла и Папер, дик песні пісаў» на маўклівих мурах, «на калючих битися, / / ??На хмарах, што па-над Турмій / / Прилятаюць [4, с.58]. Яго песні-сни блудзілі »Між дарога чужих, / / ??Між муроў и крат, / / ??Між дратоў сталевих«, дзе ім було »душно, Цесна, благотна-цяжка (« ЦІ падуць калі.) [4, с. 154]. Яни рваліся »молодецтво, / / ??питомих волю з пут,« порожнистим сваім » палілі ланцугі, будзілі, клікалі «на шляхі» пригнечаних и абяздолених [4, с.73]. Адчуваючи сябе сябрів вітру «сонечнага краю, вітру» ніваў веснавих, лірични герой Паета цікавіўся ў яго, пра што ен спявае ля яго «астрожних крат,» ЦІ Хутка ўдариць / / Гром розплати над Зямля, калі яни ўрешце змогуць сустрецца и шчасліва абняцца («Вецер сонечнага краю.) [4, с.148] .3 падобним намагаєтеся звяртаўся ен и да лясной зязюлі, якая» на лістах рабою бярозкі Камусьці лічила «шерия гади:» Скажи мені, виражбітка Бараве , / / ??Мо чула дзе ЦІ, можа, знаеш ти: / / Калі да нас Свабода завітае, / / ??Калі з астрогаў вернуцца братчики? [4, с.96].
Духоўна-мастацкі воблік паезіі М. Танка акреслівалі експресіўнасць светаадчування, свежасць и вастриня подумки, емациянальна-пачуццевая ўсхваляванасць. Яна характаризавалася рамантизаваним вияўленнем суровага реалізму годині, Падзу и фактаў заходнебеларускага жицця, духоўна-маральнага світлу ліричнага героя.М. Танк імкнуўся да стварення ўмоўна-рамантичних сюжетних калізій и сітуаций, насичаних карцін и малюнкаў, яркіх фарбаў и адценняў. Наприклад, у вершить «Гета було, пам'ятаю, рана-рана.» ен пригадваў, як аднойчи «зазвінеў неспадзявана» гостем вяснови « »Жаўранак у сіняве палеў, Які биў« За мяжой, абвітаю Смуга / / За далекім золакам барвовим. . На прохання Паета расказаць, што ен там убачиў, падзяліцца радасцю, жаўранак »сипнуў шчодра ў шапку« Столькі пісень, сонца, світлих ріс, / / ??Што я ледзь сабраў іх у ахапак / / І так хати бацькаўскай данес » [4, с.43]. Цікави и своеадметни малюнак паўставаў у вершить «Зазімак. Пает ішоў »каляінай знаемай, / / ??Вирваўшися з-за астрожних муроў, и назіраў, як« Хмари чапляліся за саламяния стрехі, за вецер, / / ??Хмари, як згублени Вира, як »Сінія ночи прижмуриўши, вечар / / Раскручваў зребния трубкі імгли / / Па рижих п...
