биў призвани на службу ў Чирвоная Армію. Павестка ваенкамата застала яго ў кузні, дзе ен працаваў з бацькам.Пад марш «Развітанне славянкі» пакідаў Леанід в. Дзмітриеўшчина Азярецкага сельсавета. Сярод призиўшкоў напаткаў Леаніда Пугаўку. Так два Леаніди з Глибоччини трапіліслужиць пад Ленінград на станциі Левашова. Леанід Ткачонак скончиў палкавую школу, атримаў звання старшага сяржанта.Калі пача вайну, абодва землякі билі накіравани у Ленінград на Вибаргскую старання. Ноччу ixаддзяленне ўзнімала над Ленінградам аерастати, перагароджваючи шлях нямецкім самалётам. А тия рваліся бамбіць Бадаеўскія склади, дзе захоўваліся прадукти. Фашисти лютаваліўсё больш. Інши раз абстрел нaciўхарактар ??шалёнага агнявога нальоту - спачатку па адним раене, потим па другім, па трецім. Годинах да 80 батарей адразу біліпа ўcixраёнах горада. Билі абстрели, якія працягваліся 26 гадзін запар. Альо ленінградци змагаліся, а з iмiiнаши землякі. Цяжкія випрабаванні випалі воінам, якія абаранялі Ленінград, яни з гонарам вийшлі з ix. Чи не пусцілі ворага у Ленінград, утрималі палі рубяжи ... Асабліва памятнай падзеяй для Леаніда Ўладзіміравіча застали навагодняе свята 1942, якое Байцим сустракаліў сваім непераможним Ленінградзе. Няхай горад узяти ў кальцію, но ў Палон, не у рабства. Вось ужо п'яти місяць вораг імкнуўся зламаць у ленінградцаў волю да жицця, зламаць ixдух, адняць віру ў перамогу. Альо людзі верилi, што перамога будз. Фашистаў ужо адагналі пекло Масква, адбілі зноўЦіхвін. За 900 дзён блакади Леанід Уладзіміравіч талькі раз трапіўу шпіталь. Леанід Канстанцінавіч Пугаўка, заёс свойого земляка на плячах iаддаў Медика. Поўнае знясіленне арганізма. Каля Місячий прабиў Ткачонак у шпіталі Потим биў наюравани на Ладажскае Возера ахоўваць «дарога жицця». Калі була прарвана блакада Ленінграда, Леанід Уладзіміравіч удзельнічаў у визваленні гарадоў Чирвонае Сяло, Гатчина, Пскоў, Тарту, фарсіраваў раку ОДЕР. Удзельнічаўу баях на териториі Чехаславакіі, Венгриі, Аўстриі, Германіі. За мужнасць iхрабрасць у баях старший сяржант атримаў пекло камандавання падзяку. 3 грудня узнагарод Ткачонка сама дарагая - медаль «За абарону Ленінграда».
Леанід Канстанцінавіч Пугаўка (пра якога ўспаміналася вишей) биу ў ліку абаронцаўЛенінграда, раздзяляў з iмiўсе цяжкасці тих незабиўних дзён. Потим билі6aiна Курскай Дузе пад Кіевам, на Сандамірскім плацдармі, у Польшчи, пад Берлінам. Закончиў Вайн ў празем. Леанід Канстанцінавіч адзначани многіміўрадавиміўзнагародамі за баявия Справи iза доблесним працю взяти ўмірничас. Л.К. Пугаўка - Герой Сациялістичнай прац.
Ригор Ригоравіч Сідорка таксамо з лікyабаронцаў горада на Няве. У сотнях баёў удзельнічаў са cвaiмпадраздзяленнем малодшие палітрук Ригор Сідорка. I вось зімой 1943 ен тpaпіўу Ленінград. Цяжка було глядзець на суворі ваенни горад, на знясілених голадам, холадам, штодзённимі артилерийскімі абстреламіiбамбёжкамі людзей. Аб yciм убачаним у Ленінградзе Ригор Сідорка расказваў Байцим .... Гети бій разгареўся нечакана. Гітлераўци кінуліся наперад вялікіміcіламі. Іх падтримлівалітaнкі, самаходкіiартилерия. Варожия аўтаматчикі павялі шквальний агонь. Адзіг за адним падалі мужния абаронци горада. Альо яни НЕ адступалі.Раптам на флангу ўзвода змоўк кулямёт. Старший сяржант Сідорка кінуўся туди. Кулямётчик ляжаў нерухомости з акриваўленай Головата. 20 метраў аддзяляла фашистаў пекло наших пазіций. I РАПТ кулямёт загавариў зноў.Гета доўгай Чаргях удариў па гітлераўцах старший сяржант. РАПТ тупі ўдар у Левана плячо. Ригор на хвіліну страціў притомнасць. Нягледзячи на вострое біль iцемру ў вачах, ен падняў Головата. Вораг блізка. Адной рукою Сідорка перазарадзіў кулямёт iпрацягваў весці агонь. Міна разарвалася побачим. Удар у патиліцу.- Палітрук! Старший сяржант! Живи, - ускрикнуў баец узвода узбек Малдабаеў, калі тієї адкриў вочи.Ён дапамог Ригор Сідорку ўстаць на ногі.-Замок, замок кулямёта, - прагавариў старший сяржант iзноў страціў притомнасць.6 кіламетраў ніс салдат свойого камандзіра. А потим билі шпіталь, робота ў Альшеўскім райваенкамаце Башкіриі, сакратаром Новамаскоўскага райкому камсамола ў Днепрапятроўскай вобласці, iзноў6aiз бандамі недабіткаў фашисцкіх прихвасняў у Чарнавіцкім раене. I толькі пасли гетага Ригор Ригоравіч Сідорка вярнуўся на радзіму, та мірнай ПРАЦІ ў калгас «Яблинька». Та ордена Чирвонай Зоркіiінших баявих узнагарод прибавіліся медалімipнaraчасу.
Аляксандр Фёдаравіч Вазнясенскі таксамо ўдзельнік абарони Ленінграда. Баявое хришченне атримаў у пасёлку Вінніца каля Ладажскага Возера. Шмат було цяжкіх баёў, iўсюди наша марських пяхота, у якой служиў А. Вазнясенскі, стаяла насмерць. Асабліва пам'ятні биў бій за Печангу. Ветеран успамінае: «Було гета ў лістападзе 1944 Нас, марскіх« пехацінцаў висадзіў есмінец «Гнеўни». Тре6а пераадолець 3 кіламетри голи скалістай мясцовасці. а потим штурмам узяц...
