Беларускi дзяржаСћни унiверсiтет
Гістарични факультет
Кафедра гiсториi Беларусi старажитнага годині i сяреднiх вякоСћ
В В В В В В В В В В
Реферат па тема: Унутраная палітика АльгердавічаСћ у ВКЛ у канц Х IV - пачатку XV ст.
В В В В
ВиканаСћ:
Студент 3 курсу 2 групи
Чурила В.
В В В В В В
Мiнск, 2001
В
ПаСћстанне "рускаго" вань, викаристанне яго ва Сћнутрипалітичних канфліктах. Апошнія дзесяцігоддзі ХІУ - пачатку ХУ ст. Сталі асобним, супяречлівим, насичаним падзеямі периядам ва Сћнутраним жицці Вялікага княства літоСћскага и рускаго. Дау ен здабиткі, што Сћвасобіліся ва Сћмацаванні центральнай залагодить. СпарадзіСћ ен и супяречнасці, якія паСћсталі Сћ формі так званага "рускаго" вань, якое прийшлося вирашаць на працягу наступнага стагоддзя з лішкам.
Так канца ХІУ від. Вялікае княства ЛітоСћскае СћяСћляла сабою федератиСћнае дзяржаСћнае збудаванне, дзе вакол ядра ("уласна Літва), так би мовіць, накручвадіся "земли прислухаючие". Пад Літвой разумеліся земли верхняга и сяредняга Панямоння, Павілля, якія стаялі каля дзяржаСћних витокаСћ Вялікага княства, а таксамо земли Берасцейшчини, Піншчини, скотарство. Та "Прислухаючих" адносіліся "рускіе" териториі Падзвіння (Полацкая и Віцебская), ПадняпроСћя, Смаленская и КіеСћская, Валинь, Падолле, пазней Жмудзь, што далучиліся да княства Сћ ХІУ-пачатку ХУ ст. "Рускіе" княжацкія пологи РуракавічаСћ захоСћвалі Сћ палею большасці Сћладу, палітичную сістаму, культурна-релігійния традициі у сваіх землях, аказваючися плиг гетим тодькі Сћ васальнай залежнасці ад вялікага князя літоСћскага. Падобнае становішча іх задавальняла, що не спараджала СћнутридзяржаСћних канфліктаСћ. Больш таго, прадстаСћнікі вялікакняжацкай фаміліі, атримліваючи ва Сћладанні "рускіе" земли, часцяком прималі праваслаСће і "русіфікавалісяя". Прикладам таму можа служиць пінскі князь, син Гедиміна Наримунт и яго сини
Династичная барацьба інший палового 70-Першай палового 80-х рр.. ХІУ ст. з умяшаннем у яе знешніх СІЛ привяла да акаталічвання язичицкай Літви и да паглиблення релігійних супяречнасцей у шматетнічним, полірелігійним гаспадарстве.
Першай ластаСћкай будучи канфліктаСћ на антипольскай, антикаталіцкай Гліба стаСћ виступ у 1386 супраць вялікага князя літоСћскага и Сћжо без пяці хвілін Караль польскага Ягайла яго старейшага брата Андре Альгердавіча, князя Полацкага. У лютим 1386 Андре (гета яго праваслаунае імя, язичніцкае ж - Вінгальт) пачаСћ ваенния дзеянні, падначаліСћши палею уладзе Гарад и замкі Дрису, Друю, Лукомль. Яго вірні саюзнік смаленскі князь СвятаслаСћ Іванавіч узяСћ у аблогу Мсціслау, Які ранєй належаСћ Смаленскаму княству, а таксамо Віцебск и Оршу. Па Сћкараляванні на люблінскім Соймі 1386 г.Ягайли и приняцці ім каталіцтва, Андре Полацкі адмовіСћся ад присягі польскаму Караль и вялікаму князю літоСћскаму, мативуючи палі дзеянні немажлівасцю манарха-каталіка валадариць на праваслаСћних землях.
Падобная пазіция и адкрити ваенни виступ не міг не привесці да Сћнутранага канфлікта. Дерло Сћдар аб'яднанага війська АдьгердавічаСћ - Скіргайли (Практична намесніка йгайли Сћ Вялікім княстве літоСћскім), Дзмітрия Карибута, Сімяона-Лугвенія - биСћ нанесені па Смаленскім рацям, якія на працягу Сћжо дзесяці дзен здабивалі МсціслаСћ. Бітва паміж ІМІ адбилася 29 красавіка 1386 на раце Вехри пад Мсціславам и закінчити параженнем смалян: "І побито було багато безліч людей князів і бояр ", - адзначиСћ летапіс. БиСћ забіти сам смаленскі князь СвятаслаСћ Іванавіч, а на яго месца пасу-Джани стауленнік Скіргайли Юри Святаславіч.
Праз рік - у сакавіку 1387 - биСћ арганізавани вялікі паходу князя Скіргайли на Полацк. ЗакончиСћся ен узяццем горада, князем якога з'яСћляСћся Андре. Полацкі князь Андре биСћ узяти Сћ Палон и адпраСћлени да Ягайла, а яго ж бліжейшия саюзінікі, у критим ліку, син, билі забіти. Граматай пекло 28 красавіка 1387 Ягайла афіийна перадаСћ Полацкае княства разам з іншимі вялікакняскімі землямі пад удаду братові Скіргайле.
Увогуле 1387 можна лічиць рокам змянення Сацияльна-прававога становішча білоруських зямель у Вялікім княстве ЛітоСћскім и Рускім. Граматай Караль польскага, вялікага князя літоСћскага и спадкаемца Русі "(так Удадислава - Ягайлу велічалі афіцийния дакументи) ад 20 лютаго 1387 аб привілеях феадалам за пераход у каталіцкую віру Якраз и була непасредним спараджальнікам "руської проблеми" Сћ Вялікім княстве. Паводле вишейназванай грамат Знац каталіцкага веравизначення, якаючи Сћ большасці була балцкага паходжання, атримлівала неабмежавания праві валодання и распарадження сваімі вотчинамі, а таксамо визвалялася пекло виканання шерагу дзяржаСћних павіннасцей. На праваслаСћних землеСћладальнікаСћ, што вялі палю радасл...
