оСћную з "Рускіх" (сенняшніх білоруських, украінскіх, часткова велікарускіх) ди часткова гістарична літоСћскіх зямель гети привілей НЕ распаСћсюджваСћся.
Натуральна, гетакі дискримінацийни для вялікай колькасці аристакратиі Вялікага княства літоСћскага и рускаго акт виклікаСћ у іх асяродку резкае незадавальненне палітикай вярхоСћнай залагодить. Апошняй кропляй, якаючи антиягайлаСћскія, антикракаСћскія настроі давлячи да вишейшай кропкі и мабілізавала Сћ антипольскі лагер Надав некатора прадстаСћнікоСћ нядаСћнанароджанай каталіцкай знаці, стала призначенне у канц 1384 на месцев віленскага старасти (ім з'яСћляецца літвін Андре ГаштаСћт) Паляк. Реакция, што зафіксаваСћ летапіс, була адмисловая: "... таго перед тою й не було в земли літовской, чужінец володіє Велікім князівством ".
СклаСћшуюся антиягайлаускую сітуацию вилучати викаристаСћ даСћні апанент Караль польскага и вялікага князя літоСћскага, яго стриечни брат ВітаСћт. Напачатку 90-х рр.. ХІУ ст. ен виступіСћ з праграмай стварення самастойнага вялікакняжацкага гаспадарства, якое б супрапьстаяла, з аднаго боці, Польшчи, в а з другог - Масквє. Унутри дзяржави для ажиццяСћлення палею праграма ВітаСћт узяСћ у саюзнікі апазицийную польска-каталіцкай експансіі знань, за межамі Вялікага княства - крижацкі Орден, якому було вигадна пагаршенне адносін паміж княствам и польскім каралеСћсгвам, а таксамо Сћнутрания забуренні Сћ суседнім гаспадарстве.
СпаймаСћши момант, калі князь Скіргайла, што биСћ галоСћнай апорай Ягайла Сћ Вялікім княстве літоСћскім, пакінуСћ Вільню и накіраваСћся Сћ Піолацк, ВітаСћт запрасіСћ да сябе многіх князеСћ и Баяр з усіх зямель дзяржави и пачаСћ агітацию супраць чужаземнага засілля Сћ Вдлікім княстве ЛітоСћскім. Агітация закінчиться Сћсезгоднай пастановай адваяваць для літвінаСћ Вільню. КнязеСћска-баярская антиягаСћлайская апазіция раз'ехадася да падрихтоСћкі виправи.
Кароль польскі и вялікі князь літоСћскі імгненна зреагаваСћ на арганізавани ВітаСћтам мяцеж и Сћжо Сћ лютим 1390 паве польскія войскі на Берасце, Кам'янець и Гародню - умацавания апорния пункти. ВітаСћта. Піачалося Сћпартае ваеннае супрацьстаянне. Пасли дастаткова доСћгай аблогі Берасце и Кам'янець скариліся польскім аддзелам. НайдаСћжей трималася Гародня. альо на дапамогу Ягайла прийшлі Атрада Скіргайли, Удадзіміра и Карибута АльгердавічаСћ. У красавіку 1390 и гетия цвярдиня впала.
ВітаСћту нічога НЕ заставали рабіць як ратавацца Сћцекамі да сваіх саюзнікаСћ у Орден. Там ен набраСћ Нови сіли І з дапамогай крижакоу літах 1390 м. здзейсніСћ виправити на Вільню. Абарона Вільні була самим драматичним момантам династичнай Вайни Вітаута и Ягайла, асобния епізоди якой дазваляюць Даць їй визначенне грамадзянскай.
Так, плиг абароне віленскага Кривога горада, Які Сћдалося адваяваць вітаСћтаваму війську, загінуСћ брат Ягайла Каригайла, аднако замкі Високі и Ніжні віленскай цвярдині, што абаранялі Атрада польскія і "рускія" (сярод абаронцаСћ биСћ князь Федар Астрожскі), трималіся Моцний, адбіваючи Сћсе штурми. У годину аднаго з іх биСћ забіти брат ВітаСћта ТаСћцівіл. Вільня так и застали няскоранай.
Наогул, 1390 НЕ даСћ перавагі ніводнаму з бакоСћ, што супрацьстаялі адзін аднаму. Розв'язка наступіла Сћ Наступний 1391 Годзе. ВітаСћту з вялікай ваеннай сілай у критим ліку крижацкай, удалося завалодаць, не без дапамогі гродзенскага гарнізона, дзе була значная колькасць воінаСћ з Вялікага княства, моцнай крепасцю Гародняй. Затим яму паддаецца Наваградак. Ягайла Сћ гета сітуациі шукае вийсце шляхам адабрання у свойого стауленіка Скіргайли ТрокаСћ и падаравання іх ВітаСћту (Скіргайлу ен Надал КіеСћ).
Альо польскім Караль ініциятива Сћпушчана и Сћ жніСћні 1392 Ягайла и ВітаСћт сустракаюцца Сћ Востраве, дзе заключаюць пагадненне. Згодна яму да Вялікага княства вяртаецца самастойнае, що не Сћ адной асобі з польскім Караль, вялікае княженне. ПраСћда, асобни гаспадар для Вялікага княства літоСћскага и Рускаго дараваСћся толькі на годину жицця ВітаСћта. Для гета була Сћжо практичная ануляция КреСћскай уніі. Ддя папяровай яе захаванасці ВітаСћт, згодна ВостраСћскаму пагадненню, абавязваСћся Биць вірним Караль, каралеве, и Польскай Карон. аб критим, што билі гета папяровия абяцанні гавораць далейшия падзеі, ди заСћвага летапісца, што Сћвакняжанню ВітаСћта "рада була ціла земля літовская и руская. "
Але "рускае" вань Сћвакняжанне ВітаСћта НЕ вирашила. шераг знешнепалітичних праблем, у дерло Чарга параженне на Ворсклі пекло ардинцаСћ у 1399, крейди сваім винікам дагавор паміж Вялікім княствам ЛітоСћскім и Польшчай 1401, Які Сћ працяг привілея 1387 зноСћ жа супрацьстаяу у полірелігійнай дзяржаве Знац каталікую и праваслаСћную.
Названия данументи падрихтавалі приняцце пастанови Гарадзельскага сойму 1413, паводле якой праваслауная Знац Вялікага княства літоСћска...
