З нинішні палітика ВКЛ
Знешняя палітика Вялікага княства ЛітоСћскага НЕ була свабоднай пекло відпливаючи на яе Сћнутрипалітичних працесаСћ у дзяржаве.
Унія з Полипчай, нягледзячи на складания Сћнутрания винікі, мацавала міжнародния пазіциі княства, дазволіла аб'яднаць сіли абедзвюх дзяржаСћ супраць агульних знешніх ворагаСћ.
У XIV - Першай палового XV ст. галоСћним ворагам, з якім Вялікаму княству ЛітоСћскаму даводзілася весці напружаную барацьбу, билі лицарем ТеСћтонскага и Лівонскага орденаСћ. У 1409 пача В«вялікая вайнуВ» паміж Польшчай, Вялікім княствам ЛітоСћскім, з аднаго боці, и ТеСћтонскім орденам - з другог. Вирашальни Сћдар биСћ нанесені ТеСћтонскаму ордену Сћ бітве пад Грунвальд (Полипча) 15 ліпеня 1410 Крижакі билі разбіти Сћшчент, пасли чаго Сћжо НЕ змаглі акрияць. У складзе війська вялікага князя літоСћскага на чале з ВітаСћтам Акрам літоСћскіх харугваСћ билі полацкая, віцебская, мсціслаСћская, гарадзенская, берасцейская, пінская, новагародская, ваСћкавиская, лідская и іншия Беларускія харугви, а таксамо рускія (смаленскія), украінскія, чешскія войскі и татарська конніца. Асаблівую стойкасць виявілі смаленскія харугви. Адна з іх Цалко загінула, дзве астатнія вистаялі. У виніку жорсткай бітви войскі саюзнікаСћ прарвалі фронт крижакоСћ, акружилі іх и знішчилі. У гетим баі биСћ забіти и вялікі магістр ордена Ульріх фон Юнгінген. Пасли параження пад Грунвальд Нямецька агресія була Спину. Казімір, пераемнік Жигімонта, давеСћ да канца Справу Ягайла и ВітаСћта. Таруньскі мір 1466 м., Які абумовіСћ далученне вусця Вісли да Польшчи и васальнае падпарадкаванне їй Привіслення, азначаСћ знікненне з арени палітичнай барацьби гетага даСћняга ворага Вялікага княства ЛітоСћскага и Полипчи.
У сяредзіне XV ст. працягваліся набегі татар на територию Вялікага княства ЛітоСћскага. Так гетага годині Залатая Арда Сћжо канчаткова розпалася, на яе руінах у нізоСћях Волгі Сћ інший чверці XV ст. сфарміравалася нова дзяржава - Вялікая Арда, якаючи працягнулася пекло Волгі да Дняпра. Так 1459 ханам Вялікай Арди биСћ Саід-Ахмед, ен яшче да 40-х гадоСћ XV ст. рабіСћ набегі на паСћдневия земли Вялікага княства ЛітоСћскага и Галіцкую Русь. У 1455 у годину аднаго з паходаСћ Саід-Ахмеда на Сћкраінскія земли княства ЛітоСћскага яго Атрада билі разбіти войскамі кіеСћскага князя Сямена Алелькавіча. Сам хан биСћ узяти Сћ Палоп у 1457, потим ен з няволі Сћцек. Набегі Вялікай Арди на територию Вялікага княства ЛітоСћскага на гетим практична спиніліся.
З іншого палового XV ст. у знешняй палітици Вялікага княства ЛітоСћскага паСћстае вань Сћзаемаадносін з мацнеючим суседі на поСћдні - Кримскім ханством. Родапачинальнік династиі кримскіх ханаСћ Хаджі-Гірей знаходзіСћся першапачаткова Сћ сяброСћскіх адносінах з ЛітоСћскай дзяржавай. Пасли яго смерці Сћ Кримі пача-лася династичная смута. У 1468 на ханскі прастол узишоСћ Менглі-Гірей, Які паступова скіраваСћ палю палітику да Рускай дзяржави. У 1480 м. у виніку перамоСћ паміж Іванам III и Менглі-Гіреем биСћ за-ключает абарончи САЮЗ.
На працягу 1481 паміж Вялікім княствам ЛітоСћскім и Крим вяліся перамови аб развіцці добрасуседскіх адносін. Абодва бакі регулярна пасилалі адзін аднаму пасольстви. Аднако ужо Сћ жніСћні 1482 па дамоСћленасці з Масква Менглі-Гірей пайшоСћ Вайн на КіеСћскія земли, узяСћ КіеСћ, разрабаваСћ яго и падпаліСћ. Пад націскам кримскіх татар паСћдневия межи Вялікага княства ЛітоСћскага, што плиг ВітаСћце працягнуліся да Чорнага мору па вусці Дняпра и Днястра, адступілі на поСћнач. Амаль штогод кримскія татари наведвалі КіеСћшчину, Падолію, Валинь, билі и далей, на Палессі. На білого-рускія земли толькі за перияд з 1500 па 1569 татари зрабілі 45 набе-гаСћ. Яни суправаджаліся рабаСћніцтвам и разбуреннем білоруських сіл и гарадоСћ. Татари бралі Сћ Палон мірнае насельніцтва и потим няредка прадавалі Палон у рабства. Татарська конніца легка праходзіла Сћ брил Беларусі, паколькі на поСћдні не було Дістатися абарони. У 1505 татари дайшлі да Мінска и Новагародка и Сћзялі Сћ Палон каля 100 тис. мірних жихароСћ. У 1521 татари спустошилі земли паміж Слуцький и Пінскам. Центральная Сћлада ВКЛ для Сћмацавання бяспекі на паСћдневих межах вимушана була ствариць казацкія заслони. У 1527 літоСћскімі, беларускімі и Сћкраінскімі атрадамі було нанесено пара-женне кримскім татарам пад Каневі на Украіне. 3 гетага годині апошнія Сћжо НЕ маглі рушиць далека на поСћнач. Пазней татарскія ханство викаристоСћваліся Вялікім княствам ЛітоСћскім як інструмент усходняй палітикі.
Зх канца XV ​​ст. абвастриліся адносіни паміж ВКЛ и Рускай дзяржавай. Таму було некалькі причин. p> Так канца XV ​​ст. амаль Сконч палітичнае аб'яднанне ПаСћночна-Усходняй Русі пад уладай вялікага князя маскоСћскага. Ен лічиСћ сябе нациянальним рускім гаспадаром и СћзяСћ на сябе місію аб'яднання Сћсіх рускіх зямель. Так гістарична вилучиліся два центри, вакол якіх Сталі аб'ядн...
