. У виніку Алечка, Надав баючися грізного бацькі, закахалася ў старейшага за сябе мужчину, у якога Расц дзіця. Калі Алечка зацяжарила, Леанід, прикриваючися синам, фактична адмовіўся дзяліць адказнасць за ўчиненае. Дзяўчина застаецца Адна са сваімі праблемамі, гатова да ўсяго. Глибіня дзявочага розумінню абставін, калі спадзявацца можна толькі на сябе, сталенне Алечкі праз пакути виклікаюць НЕ толькі агіду да ўчинку Леаніда, но и нараджаюць захапленне душеўнимі якасцямі галоўнай гераіні.
Для прози І. Мележа вельмі натуральна, што ен Надал вялікую ўвагу інтимним пачуццям: праяўленне чалавека ў каханні - Найбільший яскрава характаристичная риса ў партреце героя. Уміння бачиць сутнасць міжасобаснага канфлікту и реалізаваць яго з усёй сілай у мастацкім слові - істотная адметнасць мележаўскага Стила. Гети ж канфлікт па-Новам виявіцца потим у шчимлівим вобразе Канапляначкі.
Наогул, матиў пошукаў шчасця альбо праблєми здради ЦІ неразборлівасці ў каханні ўласціви многім творити празаіка. Так, у Рамані Мінскі напрамак урач Мари Андрееўна, у якой НЕ ўдалося асабістае жиццё, знаходзіць шчасце з партизанам Тураўцом. Удаву Аксінню, што Адна застали ў напаўразбуранай вёсци з синам, сватають падриўнік Шашура. Аляксєй Лагуновіч пасли смерці жонкі Ніни бяре шлюб з яе сяброўкай Клаван. У Аповесці І. Мележа Блізкае и няблізкае сардечная дилема ўзнікае и ў Зибіна. У Ніжнім Тагіле застали ягоная нявеста надзо, а на Беларусі ў партизанскім атрадзе яго виратавала пекло смерці будучи жонка Женя.
Думкі пра шчасце и льно адказнасць Перад критим, каго кахаеш, непакояць и Марціна - аднаго з герояў мележаўскага циклу Гарач жнівень. На яго вачах плиг прариве партизанскай блакади загінула жонка Ганула. Альо мінуў годину, и пасли Вайни Марцін, ужо старшиня калгаса, адчувае ў сабе пяшчоту да Альони Гаркуша, нечакана апинуўшися на душеўним раздарожжи. Зноў-Такі, Ганно Чарнушка, хоць и найбліжей да азначення адналюбкі, на працягу ўсяго твора не раз спрабуе ўладкаваць асабістае жиццё: з Васілём, потим з Яўхімам, з Башликова, з Міканорам.
Адним словами, І. Мележа дае права сваім героям шукаць свае шчасце, памиляцца, випраўляць памилкі, знаходзіць новае Кахане, загойваць душеўния рани. Паказваючи балючия працеси ў сфери чалавечих пачуццяў, аўтар НЕ апускаецца да пустога маралізатарства, а хутчей спачувае сваім героям. Наяўнасць моцнай інтимнай плині дазваляе І. Мележа значний пашириць арсенал вияўленчих сродкаў для паказу разнастайних характараў, што виразна праяўляецца ў момант, калі ў фокусі аповеду аказваецца паўнакроўни, виразна акреслени жаночи персанаж.
Нови Павароті у адлюстраванні жаночага характар ??звязана з ваеннай тематикай. Характерни для ваеннай прози сюжет ратавання жанчинай параненага салдата ў тилу ворага (І. Мележа Блізкае и няблізкае, І. Шамякін Начния зарніци, В. Бикаў Кар єр, Сцюжа, вочной стаўка, І. Пташнікаў Алімпіяда и інш.) У нечаканим вариянце ўвасобіўся ў апавяданні Што ен за чалавек. Брат Галіни Сасноўскай биў Парані, калі збіў американскі самалёт, што перасек савєцкую мяжу. Сястра приязджае да ягонай жонкі дзеля падтримкі братавай. Вобразе Галіни ўвабраў спрадвечния Риси білоруський жанчини, якаючи стримана пераживае свае гора, умее браци на палі плечима чужи клопат. І. Мележа, як ен гета часта робіць, що не расказвае падрабязнасці з жицця Галіни ў лагери смерці, що не націскае на шкадаванне, а дазваляе здагадацца пра тое, што іменна прийшлося перажиць жанчине, вивезенай у Германію. Галіна Хава на фермі американскага лётчика Давіда - и па Даносили свойого баўера трапляє ў канцентрацийни лагер. Пачуццё ў яе специфічнае, дваістае. Гета, з аднаго боці, неспакой пра параненага американцамі ў мірни годину брата, а з другог - ціхая сімпатия да американскага народу, Які звязана ў яе свядомасці НЕ з імпериялістичнимі памкненнямі заатлантичнай краіни, а з виратаваним Давідам.
З яўленне ў творити вобразе американца НЕ толькі наватарства, но и свядоми вибар аўтара, Які надзяляе лётчика рисамі звичайнага чалавека, што трапіў у бяду. Нягледзячи на тое, што твор увогуле адпавядае ідеалагічним канонам прози перияду хрушчоўскай адлігі, заўважаецца, што агульначалавечае хвалюе празаіка ў большай Ступені, чим вузкапалітичнае. ТВОРЧЕ імператиў аўтара гучиць так: ти - чалавек, и я - чалавек, и няважна, у якой краіне ми народжани.
Заўсёдная ўнутраная гатоўнасць да спачування и дапамогі, няздольнасць пакінуць чалавека ў бядзе, богабоязнасць - яшче некатория з характерних рис нациянальнага жаночага характар.
Такім чинам, ужо ў апавяданнях І.Мележ засведчиў, што ў яго творах ёсць месца сенсава напоўненаму жаночаму вобразе, Глибока нациянальнаму жаночаму характар.
Цикл аповесцяў Гарач жнівень па духу Найбільший набліжани да галоўнай кнігі І. Мележа - Палескай хронікі. У ім...
