енасці и скіраванасці твора.
Акрам Сћсвядомленага асенсавання жицця и стихійних "УварванняСћ" душеСћнай сімптаматикі мастакоСћская суб'ектиСћнасць уключае Сћ сябе таксамо пераживанне аСћтарам асабістай творчай енергіі, якое імянуецца Натхнення. Вирашенню ТВОРЧА завдань, якія ставіць Перад сабой аСћтар, так ці інакш спадарожнічае напружаная засяроджанасць на іх, амаль поСћная заглибленасць у дадзения праблєми. "Пакути творчасці" даюць пеСћни полон и суправаджаюцца радасним адчуваннем асабістих здольнасцей, магчимасцей, своеасаблівим душеСћним пад'емам, Які и можна назваць Натхнення. Таленавітия Пает, пісьменнікі даволі часта Сћ таборі натхнення пішуць як би пад диктоСћку аднекуль дзвінку, "звисоку", фіксуючи менавіта сами патребния слів.
Шераг мастацкіх тваренняСћ нясуць на сабе адбітак нязмушанай легкасці, артистизму, весялосці, "мацерціянства", як годинах виражаюцца. Адзначаная акалічнасць дала падстави вучоним-мастацтвазнаСћцам суаднесці Мастацтва з гульнею и вилучиць у ім побачим з іншимі и дадзени пачатак. Аб критим, што Сћ Мастацтва присутнічаюць елементи гульні, гаварилі Сћ свою годину многія вядомия мастакі и вучония. Некатория з іх, як, наприклад, Т. Ман, Ф. Ніцше, Х. Артега-і-Гасет, Р. Барт и Надав Л. Талстой, спрабавалі абсалютизаваць гульняви пачатак у Мастацтва, што НЕ зусім правільна. Як зазначалось В. ХалізеСћ, "гульня (як и Сћсе іншия форми культури) травні пеСћния межи и рамкі. Гульняви пачатак так ці інакш афарбоСћвае ТВОРЧА (У критим ліку и Мастацкая) дзейнасць Чалавек, яе стимулюе и суправаджае. Альо гульня як така принципова адрозніваецца пекло Мастацтва: калі гульнявая дзейнасць непрадуктиСћная, дик Мастацкая творчасць накіравана на винік - на стваренне твора як каштоСћнасці. Плиг гетим гульнявая афарбоСћка Мастацкая-творчага працесу и самогу яго прадукта можа Биць не так ужо и яскрава виражанай, а то и зусім адсутнічаць. Присутнічае ж гульняви пачатак у сапраСћдних мастацкіх творах галоСћним чинам у якасці "абалонкі" аСћтарскай сур'езнасці. Адно з яркіх сведчанняСћ таму - паезія Пушкіна, у приватнасці раман "ЯСћген Анегін".
Дзейнасць пісьменніка, Які так ці інакш "апрадмечвае" Сћ розчини палю свядомасць, стимулюецца и накіроСћваецца яго біяграфічним вопитам и жиццевимі паводзінамі. На гетую акалічнасць вучония пачалі звяртаць асаблівую Сћвагу, пачинаючи з часоСћ умацавання біяграфічнага Метад Сћ літаратурнай навуци (Ш. Сент-БеСћ и інш.). Плиг гетим уплиСћ на розчини, асабліва на іх змястоСћни бік, біяграфіі пісьменніка, яго індивідуальнага жиццевага вопиту и манери паводзін годинах Моцний пераСћвялічваСћся. Сення ж для пераважнай большасці сур'езних вучоних аксіяматичнай з'яСћляецца думка, што Надав тади, калі твор наскрозь аСћтабіяграфічни, асобі аСћтара Нельга ні Сћ якім разі поСћнасцю атаясамліваць ні з галоСћним персанажам-прататипам, ні з суб'єкт, пекло імя якога вядзецца апавяданне.
У ХХ ст. атримаСћ пеСћнае распаСћсюджанне и пункт гледжання, згодна з якім Мастацкая дзейнасць поСћнасцю ізалявана пекло духоСћна-біяграфічнага вопиту творці. Надав болів: аСћтар - гета Нейко напаСћміфічная істота: яго няма ні да напісання тексту, ні пасли таго, як текст завершуємо; паСћнату Сћлади над напісаним травні толькі читач. Менавіта так глядзіць на Сћзаемадачиненні аСћтара и твора пераважная большасць заходніх структуралістаСћ и постструктуралістаСћ, и Сћ дерло Чарга вядоми французскі вучони Р. Барт. Дадзени падиход атримаСћ назви "канцепциі смерці аСћтара ". Як піша В. ХалізеСћ, "у Аснова бартаСћскай канцепциі - ідея НЕ маючай між актиСћнасці читача, яго поСћнай незалежнасці пекло стваральніка твора. Гетая ідея далеко не нова. У Расіі яна Сћзиходзіць да прац А.А. Патебні. Альо менавіта Р. Барт давеСћ яе да крайнасці и супрацьпаставіСћ адзін аднаму читача и аСћтара як НЕ здольних да зносін, сутикнуСћ іх ілбамі, паляризаваСћ, загавариСћ аб няСћхільнай адчужанасці и варожасці адзін аднаму. Плиг гетим Свабоду и ініциятиву читача ен асенсаваСћ як есеісцкае самавольства. Ва Сћсім гетим бачицца сувязь бартаСћскай канцепциі з критим, што імянуюць постмадернісцкай пачуццевасцю.
Канцепцию смерці аСћтара, якаючи, несумненна, травні перадумови и стимули Сћ Мастацкай и калямастацкай практици нашага годині, правамоцна <. > Расцаніць як адну з праяСћ кризісу культури І, у приватнасці, гуманітарнай думкі ".
АСћтарскі пачатак надзвичай Моцного дае аб сабе Знац таксамо и Сћ агульнай танальнасці твора, якаючи можа Биць у целим жиццесцвярджальнай альбо песімістичнай, а Сћ непасредна-канкретним напаСћненні и вияСћленні - гераічнай, трагічнай, драматичнай, сентиментальнай, рамантичнай, камічнай и р. д. У айчиннай, ди и замежнай літаратурнай навуци и естетици, няма адзінага терміна, якім би абазначаліся героіка, трагізм, драматизм, сентиментальнасць, рамантика, камізм и іншия падобния и паСћтаральния годину пекло годині Сћ складзе твораСћ сусветнага Мастацтва прикмети и Сћласцівасці. Наші вучония імянуюць іх то віда...
