Сћжо Сћ Мастацтва Старажитнай Грециі даСћ аб сабе Знац індивідуальна-аСћтарскі пачатак, пра што, калі Брацило, наприклад, літаратуру - Тієї від Мастацтва, Які нас цікавіць у дерло Чарга, - сведчаць трагедиі Есхіла, Сафокла, ЕСћрипіда. Індивідуальнае и адкрита заяСћленае аСћтарства Сћ наступния епохі праяСћляла сябе Сћсе больш актиСћна, а Сћ Нови годину пача дамінаваць над калектиСћнасцю и ананімнасцю.
Разам з критим на працягу шерагу стагоддзяСћ (аж так ХVІІ-ХVІІІ стст., Калі з'яСћлялася надзвичай упливовай нарматиСћная естетика класіцизму) ТВОРЧА ініциятива мастакоСћ була абмежаванай и Сћ значнай Ступені скаванай патрабаваннямі (Нормамі, канонамі) жанраСћ и стиляСћ, якія Сћжо склаліся. Мастацкая свядомасць з'яСћлялася традицияналісцкай.
На працягу двох апошніх стагоддзяСћ характар ​​літаратурнага, ди и Сћсяго мастакоСћскага аСћтарства, прикметна змяніСћся. Вирашальную ролю адиграла плиг гетим естетика сентименталізму, и асабліва рамантизму, якаючи Моцний пацясніла І, можна сказаць, адкінула Сћ мінулае принцип традицияналізму. "Центральним "Персанажам" літаратурнага працесу стаСћ не твори, падначалени канону, а яго стваральнік; центральнай категорияй паетикі - не Стила альбо жанр, а аСћтар ". Калі раней (та ХІХ ст.) АСћтар, як правіла, ариентаваСћся на аСћтаритетную традицию (Жанравую и стилевую), то поза ен настойліва и сміла деманструе палю ТВОРЧА Свабоду. АСћтарская суб'ектиСћнасць плиг гетим активізуецца и атримлівае нове якасць. Яна становіцца індивідуальна-ініциятиСћнай, асабовай І, як ніколі ранєй, багатай и шматпланавай. Мастацкая творчасць плиг такіх варунках усведамляецца менавіта як увасабленне "Духу аСћтарства". p> Форми присутнасці аСћтара Сћ розчини даволі шматстайния.
АСћтар дае аб сабе Знац Перш за Сћсе як носьбіт таго альбо іншага СћяСћлення аб реальнасці. І гета визначае принциповую значнасць у складзе Мастацтва яго ідейна-сенсавага боці, - таго, што на працягу ХІХ-ХХ стст. імянуюць, як правіла, "ідеяй" (пекло ст. - греч. idea - паняцце, уяСћленне). Ідея твора - гета вираженне Сћ ім целага комплексу думак и пачуццяСћ, што належаць творцеві.
Мастацкая ідея (канцепция аСћтара), якаючи присутнічае Сћ розчини, уключае Сћ сябе накіраваную інтерпретацию и аценку аСћтарам пеСћних жиццевих з'яСћ, а таксамо Сћвасабленне філасофскага подивившись на світло у яго целаснасці, суаднесенае з духоСћним самараскриццем аСћтара.
Мастацкія ідеі (канцепциі) адрозніваюцца пекло навукових, філасофскіх, публіцистичних абагульненняСћ іх месцев и Роля Сћ духоСћним жицці Чалавек. Абагульненні мастакоСћ (уласна мастакоСћ, пісьменнікаСћ, паетаСћ и інш.) Няредка папяреднічаюць пазнейшаму светаразуменню, творці виступаюць часта Сћ якасці прадвеснікаСћ и прарокаСћ.
Разам з критим у Мастацтва, дере за Сћсе Сћ славесним, Широкий адлюстроСћваюцца ідеі, канцепциі, ісціни, якія Сћжо Сћмацаваліся Сћ грамадстве. Мастак виступаємо Сћ дадзеним випадкі як рупар традициі, яго Мастацтва дадаткова пацвярджае агульнавядомае, ажиСћляючи плиг гетим яго, надаючи яму вастриню, своечасовасць и нову пераканальнасць. Творити падобнай змястоСћнай напоСћненасці пранікненна и хвалююча напамінаюць людзям аб критим, што, стаСћши звикл и само сабой зразумелим, аказалася напаСћзабитим, сцертим у свядомасці, альо НЕ страціСћшим палею каштоСћнасці. Мастацтва Сћ дадзеним випадкі Сћваскрашае стария ісціни, даючи ім НОВА жицце.
плиг Сћсей важнасці и значнасці ідейнага боці мастацкага твора мастакоСћская суб'ектиСћнасць НЕ зводзіцца толькі да рациянальнага засваення, да Сћласна асенсавання речаіснасці. АСћтар, як правіла, заСћседи гавориць больш, чим хацеСћ и задумваСћ. Такім чинам, у творах Мастацтва вельмі часта присутнічае Нешта падспуднае, ненаСћмиснае, сімптаматичнае.
НенаСћмисная, сімптаматичная суб'ектиСћнасць шматпланавая. "Гета Перш за Сћсе тия" аксіяматичния "СћяСћленні (уключаючи вераванні), у Свеце якіх Живе стваральнік твора як Чалавек, укаранени Сћ пеСћнай культурнай традициі. Гета таксамо "псіхаідеалогія" грамадскай групи, та якой належиць пісьменнік и якой надавалі вирашальнае значенне літаратуразнаСћци-сациелагі 1910-1920-х гадоСћ на чале з В. Пераверзевим. Гета, далей, вицеснения са свядомасці мастак хваравітия комплекси, у критим ліку и сексуальния, якія вивучаСћ З. Фрейд. І, нарешце, гета надепахальнае, узиходзячае да гістаричнай архаікі "калектиСћнае бессвядомае", здольнае складаць "міфапаетични падтекст" мастацкіх твораСћ, аб чим гавариСћ К.Г. Юнг ". p> У мастацтвазнаСћстве и літаратуразнаСћстве ХХ ст. неСћсвядомления и сімптаматичния бакі аСћтарскай суб'ектиСћнасці няредка вилучаюцца на дерло план и плиг гетим абсалютизуюцца. ТВОРЧА воля, свядомия мають намір, духоСћная актиСћнасць мастак абходзяцца маСћчаннем, недааценьваюцца альбо ігнаруюцца па сутнасці. Така практика непримальная, бо хварее аднабаковасцю. На Сћсе аСћтарскія "адхіленні" треба глядзець у комплексі, праз агульную призму ідейна-емациянальнай напоСћн...
