була наладжана витворчасць разнастайних вирабаСћ з жалеза, апрацоСћваліся каляровия и каштоСћния метали. Існавалі ганчарнае, кастарезнае и іншия раместви. Новагародак веСћ гандаль з паСћдневарускімі гарадамі, Прибалтикай, Польшчай, Візантияй и Блізкім Усходам. На Новагародскай зямлі було шмат гарадоСћ: Слонім, ВаСћкависк, Гродна, Зельва, Свіслач. br/>
вань 7
пасли смерці Усяслава Полацкае княства було падзелена на асобния дробния княстви паміж яго синамі. З'явіСћся шераг асобних княстваСћ: Полацкае, Мінскае, Віцебскае, Друцкае, ІзяслаСћскае, Лагойскае, СтрежаСћскае, Гарадзецкае. Аднако прастол у Полацку лічиСћся галоСћним. p align="justify"> У XII ст. вялікае значенне набивае Менскае княства. Дерло менскі князь Гліб Усяславіч у 1116 гадах захапіСћ частко териториі дригавічоСћ. Уладзімір Манами разам з чарнігаСћскім, смаленскім, пераяслаСћскім князямі пачаСћ паходу на Мінскае и Друцкае княстви. Оршу и Копись Манами перадаСћ Смаленску. У 1119 яму Сћдалося захапіць Мінск и на некатори годину прилучиць яго да сваіх уладанняСћ. p align="justify"> Такім чинам, Полацкае княства заклать пачатак білоруський дзяржаСћнасці. Полацк - дере, вядоми паводле пісьмових криніц, горад на білоруських землях. Полацкае княства було раннефеадальнай дзяржавай. У Полацкім княстве дзейнічаСћ вечави парадак. Віча запрашала князя на княжанне, видавала закони, вибірала СћраднікаСћ, ухвалять аб'яСћленне Вайни. У Полацкім княстве віча праіснавала да канца XV ​​ст. (1488), калі горадо було дадзена магдебургскае права. p align="justify"> ВиканаСћчая Сћлада Сћ Полацкім княстве належала князю. Акрам таго, князь биСћ зайняті адміністрацийнай справай, вяршиСћ суд, ахоСћваСћ гандлевия шляхі и каравани Сћ сваім княстве. p align="justify"> У ІХ - ХІІ стагоддзях Полацкае княства Займаюсь 1/3 сучаснай териториі Беларусі. Паводле сучаснага адміністрацийнага падзелу, у Полацкую зямля Сћваходзілі Цалко Віцебская вобласць, паСћночная Частка Мінскай и паСћночна-заходная Частка МагілеСћскай. Полацкае княства було адним з буйними дзяржаСћних утваренняСћ сяреднявечнай ЕСћропи. Горад займаСћ виключна вигоднае становішча на Палаце ля яе Сћпадзенні Сћ Дзвіну. Узвишенню горада сприяла праходжанне праз Полацк адгалінавання воднага гандлевага шляху "з Варага у грекі" - са Скандинавіі Сћ Візантию. Паводле згадак скандинаСћскіх саг, ужо Сћ VI стагоддзі на Полацкай зямлі билі палі Князі. Так ІХ стагоддзя Полацк збіраСћ вакол сябе навакольния зямлі. Альо у ІХ стагоддзі зазнаСћ агресію з боку Кіева и НоСћгарада, у виніку чаго на пеСћни годину страціСћ палю незалежнасць. Полацкія земли Сћ гети перияд плацілі Кіеву даніну, удзельнічалі Сћ кіеСћскіх паходу на Візантию. З цягам годині Полацкую зямля напаткаСћ ліс інших усходнеславянскіх дзяржаСћ, адбилося драбленне и паслабленне Полацкага княства. p align="justify"> Працягваюцца спречкі аб трактоСћци терміна "палачане". 1-а лічаць, што палачане - старажитнае Сћсходне-славянскае плем'я, пекло якога пайшлі кривічи; 2-я - што гета самастойнае плем'я, утворанае пекло змешвання дригавічоСћ, кривічаСћ и балтаСћ; 3-i - што палачане гета адгалінаванне кривічаСћ.
вань 8
ДухоСћнае и культурнае жицце наших продкаСћ Цесна звязана са старадаСћнімі вераваннямі и культамі. Язичніцтва (пекло царкоСћнаславянскага "язици" - народи, чужаземци) - приняти Сћ гістаричнай літаратури термін, Які абазначае старадаСћнія вераванні, што існавалі да паширення хрисціянства. Язичніцтва Сћключае Сћ сябе релігійния СћяСћленні и ідеалагічния напластаванні різни гістаричних епох. "Язичніцкае" для хрисціянства було сінонімам "варварскага". p align="justify"> Хрисціянства на КіеСћскую Русь прийшло з Візантиі и распаСћсюджвалася зверху - пекло еліти да народу. Дерло царква була пабудавана Сћ Кіеве, відавочна, яшче Сћ IX стагоддзі. Сучасніца Візантийскага імператара Канстанціна Барвянароднага - кіеСћская княгіня Вольга - приняла хрисціянства. А яе Сћнук Уладзімір Святаславіч у 988 - 989 гадах пачаСћ хришченне Русі. Слідах за Кіевам примусова падпадала пад абрад хришчення насельніцтва Полацк и НоСћгарад. Забаранялася стара и Сћводзілася нова абраднасць; месцев паганскіх маленняСћ разбураліся. p align="justify"> Уладзімір знішчиСћ свяцілішча язичніцкіх багоСћ - Дажбога, Стрибога, Сімаргла, Мокаши, Перуна. Па яго загидила Перуна привязалі да конскага хваста, пацягнулі да Дняпра, и слугі князя па дарозе білі яго бізунамі. Па загидила князя кіяне прийшлі раніцай да дняпроСћскага берага и па знаку прибиСћшага разам з Уладзімірам мітрапаліта Сћвайшлі Сћ Ваду па шию. АдбиСћся абрад хросту. p align="justify"> пасли знішчення Перуна Сћ Кіеве на іншия Сћсходнеславянскія земли адправілася місія гречаскіх и балгарскіх святароСћ разам з дзядзькай князя Уладзіміра - Дабриняй з військам. Маршрут іх пралягаСћ праз Полацкае княства да НоСћгарада, и дерло на іх шляху биСћ ТураСћ, дзе місіянерам аказалі Сћпар...
