орденаСћ - арганіеаций манахаСћ ці манашак, створаних для ажиццяСћлення канкретнага віду дзейнасці: добрачиннасці, адукациі, дапамогі хвореньким, прапаганди віри и Г.Д. У каталіцкай царкве існуе вище названих 150 манаскіх орденаСћ. Некатория з іх дзейнічаюць на териториі Беларусі. Таксамо есць шматлікія арганіеациі веруючих для виканання самих різни завдань.
заразили у каталіцкай царкве налічваецца каля 4,5 тис. біскупаСћ, каля 450 тис. святароСћ и каля мільена манахаСћ и манашак. Усе яни виконваюць целібат (пекло ЛАЦ. Caelebs - нежанати) - Зарок бясшлюбнасці. p> На Беларусі на 1 студзеня 1999 існавала 399 каталіцкіх приходаСћ. Есць вки епархіі: Мінская, МагілеСћская, Пінская и Гродзенская. Кіруючм органам прихода з'яСћляецца приходскі сход, Які вибірае виканаСћчи орган - приходскі Савета. Апошні складаецца са старшині, яго намесніка, скарбніка и членаСћ ревізійнай камісіі.
Для падрихтоСћкі святароСћ існуе каталіцкая семінария Сћ Гродна, викладанне там вядзецца пераважна на польскай мове.
5. Уніяцтва на Беларусі
В
Уніяцтва (пекло ЛАЦ. unio - САЮЗ, аб'яднанне) - рух у хрисціянстве, заснавани на аб'яднанні з каталіцтвам інших хрисціянскіх накірункаСћ на Сћмовах вяршинства Папи Римскага и приняцця каталіцкіх дагматаСћ плиг захаванні своеасаблівасцяСћ культу.
Найбільший вядомай спробай аб'яднання з'яСћляецца Бресцкая унія, якаючи була укладати Сћ 1596 у Бресце па ініциятиве кіраСћнікоСћ праваслаСћнай царкви ВКЛ. Яе причинамі з'яСћляюцца:
I. Неабходнасць вихаду з таго_кризіснага стану, у якім апинулася прваслаСћная царква. Гети кризіс биСћ абумоСћлени як вонкавимі, ​​так и Сћнутранимі причинамі. У ХVІ ст. на териториі Беларусі распаСћсюджваецца Рефармация, якаючи крейди тут вельмі вялікія поспехі. У сучаснікаСћ Надав узнікала думка, што паступова яна вицісне з ВКЛ праваслаСће и каталіцтва. Каталіцкая царква Хутка аправілася пекло наступлення и пача працес Контррефармациі. ПраваслаСћная ж не магла гетага зрабщь, бо була слабкою. КіраСћнікі праваслаСћнай царкви ВКЛ у палею барацьбе з пратестантамі НЕ маглі абапірацца на канстанцінопальскіх патриярхаСћ, бо тия Самі з падзеннем Канстанцінопаля трапілі Сћ залежнасць пекло турецкіх султанаСћ. ПраваслаСћния скардзіліся, што канстанцінопальскія патриярхі, якія лічиліся вярхоСћнимі архіпастирамі іх царкви, що не звяртаюць на яе ніякай увагі и НЕ клапоцяцца аб їй. Сярод праваслаСћних святароСћ панавалі разбешчанасць и невуцтва. Надав епіскапи НЕ ведалі добра хрисціянскае веравученне и НЕ маглі правільна виконваць набаженства. Яни больш клапаціліся пра свае Сћласния праворуч, чим пра впорався царкви, паводзілі сябе як типовия свецкія феадали: лаяліся з суседзямі, палявалі, пілі. Сярод праваслаСћних святароСћ Мелася шмат такіх, якія билі жанатимі некалькі разоСћ, што категарична забаранялася кананічкимі правіламі. Сам Мітрапаліт КіеСћскі Анісіфор Дзеванька да свойого пасвячення.Сћ сан биСћ удаСћцо...
