, праз паетизацию В«роднага кутаВ». Плиг разглядзе Я. Ку-пали на дерло план вилучана В«гармонія мислі и формиВ» видаті-нага пісняра-адрадженца. А Сћ М. Багдановіча - гета гума-ністични пафас, сцвярдженне агульначалавечих каштоСћнасцяСћ, високі естетични Сћзровень вершаСћ, наватарскае Сћзбагаченне паезіі дасканалимі жанравимі формамі. p align="justify"> Канцепция А. Навіни, скіраваная супраць недааценкі літа-ратури як з'яв Мастацкай, Знайшла палю падтримку Сћ літаратурна-критичним асяроддзі, а гета пеСћним чинам сведчила аб прафесійним узроСћні Сћсей тагачаснай критикі. I калі гісторик У. ІгнатоСћскі Сћ адной з публічних лекцій на тему В«Малодшия пісьменнікі БеларусіВ» паспрабаваСћ асвятліць творчасць Я. Коласа, Я. Купали, М. Багдановіча, Ц. Гартнага з чиста класавих, партийних пазіций, дик сустреСћ рашучую нязгоду з боці газети В«БілорусьВ». АСћтари змешчаних там дзвюх критичних нататак - В«АдзінВ» и В«А.Г.В» - паказалі метадалагічную заганнасць спро-шчана-сациялагічнага Подивившись на літаратуру, бо Такі погляд нівеліруе ТВОРЧА асобі мастак слова, зводзіць Сенсит твора да ілюстрациі пеСћнага тезіса, увогуле разбурае літаратуру . У. ІгнатоСћ-скім праводзілася думка, нібита творчасць пісьменнікаСћ абу-моСћлена толисі іх Сацияльна паходжаннем, а мативи твораСћ В«випливаюць виключна з еканаміцкага становішча білоруського працоСћнага людуВ» 20. Апаненти У. ІгнатоСћскага так абвяргаюць ло-гіку ягоних разважанняСћ: В«ПраСћда, Наші Пісняри вийшлі з працоСћнага люду. Альо яни - не толькі працаСћнікі. Шкірні з іх есць грамадзянін у агульнай масе народу, син палі бацькаСћшчини; а што Самана галоСћнае, шкірно пясняр Перш за Сћсе - асобі, індивідуум В»21. p align="justify"> Як бачим, критикі глядзяць на Я. Купалу, Я. Коласа як на прадстаСћнікоСћ усяго білоруського народу, а не пеСћнага класа. Пяс-няр - гета абаронца інтаресаСћ нациі. I так творчасці кожнага мас-така слова павінен Биць індивідуальни падиход. Не менше істотнай була прапанова, каб плиг аналізе канкретних твораСћ критикі зиходзілі з принципаСћ агульначалавечай каштоСћнасці Мастацтва. В«Розгледить літаратурнай творчасці можа Биць толькі з аднаго пунісгу - чалавечнага. Тади характар ​​білоруський літа-ратури виявіцца сам сабою В». p align="justify"> Тагачасная критика лічила сваім абавязкам НЕ толькі тата-ляризаваць у друку мовазнаСћчия ПРАЦІ, школьния дапаможнікі, лексікаграфічния виданні, а ставіла вань и пра неабходнасць широкай, усебаковай падтримкі и абарони білоруський мови як найгалоСћнейшага елемента нациянальнай культури, найважней -кроку сродку и форми вияСћлення духоСћнага жицця білоруса. I Сћ гетим кірунку критикай и публіцистикай було Зроблено няма. «гдна мова - скарб народні, у їй Сабран и захавать Сћсе, што травні народ найлепшага, найдаражейшага, што падимае Чалавек на вишейшия Ступені культури; у ем уся мінуСћшчина народу и буду-чина. Мова - гета Працюю Народнай души, яе живое стваренне. I та му яна, рідна мова, паказвае нам усьо асобнасці як Чалавек...
