винослівих хлопцаў [14, c. 35, 87, 205].
У паўдневих слов'ян меў месца культ свяшченнага бика (автомобілів). Згодна з павер їм, у гетих народаў бик ЦІ карова приносілі гаспадарци пладавітасць хатняй живели и ўражлівасць на полі, іх Надав ўводзілі ў хату на свят і частавалі абаранкамі. Маска крейди рогі. Чалавек хаваўся пад тканінай, што примацоўвалася да маскі. Магчима ў годину калядавання ен примаў за ребри каркас. Меліся адтуліни для вачей. Некалькі Менш распаўсюджана ў беларускім калядаванні вадженне каня (кабил). Уключенне каня (кабил) у магічния дзеянні каляднага циклу, адумоўлена важнай гаспадарчай ролей каня ў сялянскім бице. Кабил рабілі Моцний и вялікую. Мала, калі яе суправаджаў адзін Чалавек, вялікая - з циганом, дзедо и мужик. Кабил рабілі так: бралі шест и прасоўвалі яго праз два решати, паміж якімі ўсаджвалі Маладога хлопця. Затим рабілі спераду галавіт з вушамі и ззаді хвіст з лену и накривалі старої світкай, саматканкай пасцілкай.
На Магілеўшчине пудзіла падобнае да каня, рабілі з лучини, ільну и Палатна. Пасярод спіни пудзіла прасоўваўся Чалавек, Які меў виглядають вершніка.
У Бресцкай вобласці хлопець примацоўваў да пояса решата. Так якога мацаваліся дзве палкі. Як аглоблі, тулавішча рабілі з вати, Головата абшивалі Бєлай тканінай, на якой малявалі морду каня, пришивалі гриву з ільну и простирадло звешвалі да долу, каб закриць ногі. Сам вершнік апранаў шинель, саламяную шапку, валенкі, рукавіци на рукі, та тварюка приклейвалі вуси з лену, пафарбавания чорнай фарбан. У руках у вершніка була драўляная шабля, а праз плячо вісела торба.
У калядним Гурця биў и жораў. На високай палци рабілі Птушини галавіт, да палкі примацоўвалася Широкий Футре ЦІ ўзятая ў зборкі прасціня, пад якой хаваўся хлопець. Жораў танцаваў, доўгай Дзюбан біў гледачоў и ўсяляк смяшиў іх. У Гурця павадироў и пераапранутих суправаджалі Казу, каня, мядзведзя и жарава, Найбільший вядомимі на Беларусі ў ХІХ - ХХ стст. Билі дзедо, циган, маладзічка, німець, афіцер, бариня, у некатора месцев яшче и яўреі.
Галоўная маска сярод антрапаморфних персанажаў - дзедо, Які суправаджаў Казу або хадзіў у пари з бабай. Яго таксамо апраналі ў вивернуті кажух, альо на спіне рабілі горб. Тади бралі бяресціну, праразалі ў їй вочи и рот, утикалі ніс з бяресціни и ніткамі навязвалі за вушамі и маска трималася. Намазвалі над ротах вуси саджай, над вачамі брови. Барадеї привязвалі з пянькі ЦІ лену. Табакерку давалі ў рукі: ен и тютюну нюхаў у тієї жа ніс, у берасцяни и кий у руках тримаў.
На Магілеўшчине дзедо - гета хлопець, адзети старим, з Барадеї, зробленай з ільну, з Гарбо на спіне, на галавіт каўпак з бярозавай кари и ў руках бізун. Твар забруджани саджай. Баба (баба Яга) виглядала страшнай, Брудно, у рваним адзенні. На мнение некатора даследнікаў, маскіравання персанажи дзедо и баба прадстаўлялі ў годину карнавалу памерших продкаў.
Абавязкова ў Гурця маскіраваних присутнічаў доктар. Ен биў АПРАнути ў білі халати, шапку з Чирвони крижикам, насіў акуляри зробления з дроту, без шкла и вялікую сумку праз плячо, у якой ляжалі таблеткі з бульби або Моркви, кузнечния шчипци для виривання зубоў, мікстура (гарелка), што давала яму магчимасць імправізаваць и смяшиць присутних.
Даволі екзатични виглядають мелі и калядния цигани. Неабходна падкре...
