інтервенциі значная Частка білоруска-літоСћскай шляхти парушила дадзеную ранєй присягу вернасці цару и адкрита виступіла на боці Напалеон, звязиваючи з ім спадзяванні на скарейшае аднаСћленне Речи Паспалітай у межах 1772 р. для перестороги білоруського насельніцтва вайну з 'явілася адной з самих винішчальних на териториі Беларусі.
АсноСћни цяжар Вайни ліг на плечі сялян, якія Сталі аб'ектам реквізіций и проста рабаСћніцтва ваюючих бакоСћ. Нова Сћлада НЕ толькі НЕ адмяніла пригон, а, больш таго, павялічила на палю карисць пабори з сялян, чим виклікала Сћзмоцненае супрацьдзеянне и варожасць апошніх. Жихари многіх Весак пакідалі хати, забіралі маемасць и Сћцякалі Сћ ляси. Вядоми партизанскія Атрада Сћ БарисаСћскім, Дрисенскім, Полацкім Павєтьє. Уздим сялянскага партизанскага руху меСћ накіраванасць НЕ толькі супраць марадзераСћ, альо и супраць сваіх пригнятальнікаСћ. p align="justify"> У адрозненне пекло Беларусі на етнічна рускіх землях напалеонаСћская армія адразу ж натикнулася на Сћпарти супраціСћ усіх станаСћ грамадства, уключно з дваранамі, што прадвизначила яе параженне. 26 жніСћня 1812 адбилася бітва пад Барадзіном, у якой французька армія була знясілена. Адначасова перайшлі Сћ настанням расійскія войскі на поСћначи и поСћдні Беларусі.Восенню 1812 напалеонаСћская армія пача адступленне. Баі зноСћ перамясціліся на Білорусь. Тут адбиСћся канчаткови розгром французскай арміі. 14-16 Лістапада плиг пераправе праз раку Бярезіну, Напалеон згубіСћ больш за 20 тис. Чалавек. Далейшае адступленне яго арміі ператварилася Сћ бязладния Сћцекі. У перамогу Расіі Сћнеслі Сћклад и салдати, рекрутавания з білоруських губерняСћ. Некалькі дзесяткаСћ тисяч іх було Сћ часцях русскіх армій, што визначиліся Сћ Барадзінскай бітве. p align="justify"> сніжно Напалеон пакінуСћ лагер у Смаргоні и збег у Париж.
Вайна завдала Беларусі вялікія чалавечия и еканамічния страти. Загінула шмат людзей. Толькі Сћ Мінскай губерні загінула больш за 50 тисяч Чалавек. Билі разбурани многія Гарад и вескі, амаль напалову скарацілася колькасць живели. У Віцебскай губерні не застали ніводнага каня. Зменшиліся пасяСћния полишаючи. Вайсковия дарогі билі Сћсеяни трупамі. Толькі Добрия Сћраджаі 1813 и 1814 гг. виратавалі народ пекло масавага голаду и епідемій. Аднако царскі Сћрад и Сћ гетих умів працягваСћ адстойваць пригонніцкія парадкі. У царскім маніфесце 30 жніСћня 1814 р., дзе Сћ сувязі з заканченнем Вайни дараваліся розния міласці саслоСћям, аб сялянах було сказана наступнае: "Сяляне, вірні нам народ, Няхай атримаюць узнагароду палю пекло бога". Што датичиць асобі, якія принялі пліч Напалеон Сћ гета Вайне, то Аляксандр I, кіруючися ваенна-стратегічнимі и палітичнимі меркаваннямі, схіляСћся "до забуття минулих оман". Маніфестам 12 сніжно 1812 аб'яСћлялася дараванне критим, хто вернецца з-за мяжи Сћ двомісячний термін, толькі па сканченні гетага терміна іх маенткі канфіскоСћваліся
