ћнай іманентнай дуалізм грамадска-гістаричнага працесуВ»), культурно-релігійния (абсалютно самакаштоСћнасць Свабода асобі и яе правоСћ, іх паходжанне пекло и В«замиканняВ» на релігійна- льно каштоСћнасцях, триадзінства асобі - нациі - дзяржави: В«дзяржава - асобіВ« саборная В»,В« дзяржаСћнасць - Сћсенароднае адзінства, або саборная асобі народу В») i палітика-сациялагічния падстави ліберальнага кансерватизму. Сам ен разумеСћ яго як збліженне, зліцце, сінтез В«еканамічнагаВ» ці чистага, палітичнага и В«хрисціянскагаВ» лібералізму и каштоСћнасних, духоСћна-культурнага кансерватизму, ці, інакш, класічнага заходнееСћрапейскага лібералізму и каштоСћнасна-традицияналісцкае кансерватизму В«ГлібаВ» (моцнай залагодить и льно -культурних традиций Расіі). p align="justify"> Калі Сћ В«ахавальнайВ» лібералізму Б. М. Чичерина можна Сћжиць нарматиСћна-метадалагічни критер гісторик-філасофскага аналізу різни типаСћ лібералізму, звязанага з прадстаСћленираслін пра В«ТріродовВ» законаСћ, нормаСћ и інститутаСћ інтерната, заахвочвае Свабоду приватнага асобі (так ці інакш Чичеринская кансерватиСћни лібералізм варта гегелеСћскай традициі метафізікі рацію), то ліберальни кансерватизм П. Б. Струве аказваецца В«нациянал-лібералізмамВ», Які виходзіць з так ці інакш зразуметай В«субстанціональностіВ» сувязяСћ індивіда и дзяржави. В«Ліберальния заходи, Моцний СћладаВ» - Такі палітични гасло Чичерина, В«Расеі патребния: тривала агароджи Свабода асобі и Моцний Сћлада,В» - такім було палітичнае Кредо Струве. На мнение апошняга, 2 гаслу паетична виказваюць В«формулуВ» ліберальнага кансерватизму и сапраСћдних патриетаСћ Расеі: В«НОВА жицце и стара моцВ». p align="justify"> Гістория даревалюцийнага лібералізму Сћ Расіі на прикладзе аднаго з вариянтаСћ іого нациянальних мадифікаций - В«ахавальнайВ» лібералізму Б. М. Чичерина и ліберальнага кансерватизму П. Б. Струве - пацвярджае заканамернасць: чим больш лібералізм звязана з нациянальним самавизначеннем и Сћнутрипалітичнимі праблемамі В«типу развіцця, даганяе,", критим больш ен В«прасякнутиВ» ідеямі кансерватизму. Струве пісаСћ: "Тоє, што Сћ найноСћши годину називаюць імпериялізмам, есць больш-Менш ясна розумінню таго, што дзяржава Жадан Биць і - паколькі дзяржава каштоСћна для асобі - павінна Биць Магутни. Усяк живая дзяржава була и будз прасякнута імпериялізмам Сћ гетим Сенсит .... Калі імпериялізмам разумець клопат пра знешнюю моц дзяржави, а пад лібералізмам - клопат аб справядлівасці Сћ яго Сћнутраних адносінах, то 19-га стагоддзя и пачатак 20 стагоддзя характаризуецца критим, што радуюцца Сћсюди тия дзяржави, у політіці якіх Найбільший поСћна зліліся и Сћвасобіліся абедзве гетия ідеі . В»(В« УриСћкі пра дзяржаву "1908). Альо я думаю, што ен вельмі няСћдала абраСћ слово для пазначення паняццяСћ, лібералізм гета зусім НЕ справядлівасць, а імперия травні яшче и Сћнутраную палітику, як би не важливіша знешняй. p align="justify"> А калі падиходзіць так, то треба Сћлічваць, што будь дзяржава Сћтримлівае Сћ сабе Сћсе...
