рство. У центральних и паўдневих РАПН Магілеўскай губерні ўсе поле рукава пакривалі ўзорам НЕ ў виглядзе Палос, а раўнамерна па ўсім полі ў виглядзе сеткі, якая складаецца з невялікіх ромбікаў, усяредзіне якіх билі размешчани маленькія разеткі.
У заходніх РАПН Менскай, а таксамо ў Гарадзенскай губерні ўзор у виглядзе широкай и некалькі вузкіх Палос размяшчаліся зверху и ўнізе рукави, а сяредзіна заставали гладкай, безузорнай. На паўдневим захадзе Беларусі, гетак жа як у насельніцтва Ўкраінскага скотарство, візерунок на рукавах размяшчалі ў виглядзе падоўжних Палос [14, с. 70].
Спачатку Сарочка з вишитим каўняром, манжетамі, манішкай, «палікамі» и рукавамі ЦІ затканая расліним або геаметричним арнамент була вясельнай вопраткай дзяўчини, зверху якой надзявалі андарак ЦІ спадніцу з Фартух. Пасли, у Першай палавіне ХХ ст., На змена їй приходзіць блузка, сукенка, пашитая з пакупной тканіни.
У пачатку ХХ ст. ПАКРА жаночих Кашул мяняецца са змяненнем іх функциянальнага призначення. Яни становяцца сподняй бялізнай. Рукаў кашулі ўкарочваецца, знікае каўнер, палікі І Великому глибокім робіцца шийни висловився, Радзіх сустракаецца вишиўка. Критим не менше побачим з їй да сяредзіни ХХ ст., А ў асобних РАПН и пазней, суіснуюць традицийнага крою кашулі [6, с. 158 - 164].
Асаблівасці крою паяснога адзення и адметнасці, якія набивае касцюм у залежнасці ад складу частак, з яўляюцца принциповай и важнай адзнакай характаристикі лакальна распаўсюджаних на териториі Беларусі типавих вариянтаў. На гета падставе ўстанаўліваецца некалькі асноўних базавих комплексаў традицийнага касцюма: жаночи комплекс, у Які ўваходзіць паясное адзенне з нясшитих палотнішчаў тканіни (наприклад, калишка, панева), з Саянам, шубейкай и сабранай па таліі спадніцай, якая мела розния назв.
Панева травні адметнасці НЕ толькі декаратиўния, альо и канструкцийния. На Беларусі сустракаецца адзін з вариянтаў у виглядзе напалавіну сшитага прамавугольніка каля 120 см даўжиней. Тканіна перагіналася Папаліа, фіксавалася на поясі так, што нясшития часткі звісалі з бакоў, утвараючи так звания «Крила». Рознілася спосабамі драпіравання на фігури.
У спадніци з некалькіх точаў захаваліся некатория адзнакі структури гетих больш ранніх елементаў. Так, паміж полкамі спераду ўстаўляўся кавалак, Які адрозніваўся ДЕКОРИ І частина Колер. Некалькі падоўжаних Полак сшивалася вертикальна. Колькасць точаў стварала аб ем. На Беларусі мелі распаўсюджванне широкія ў 3 - 5 Полак спадніци. Існавалі спадніци и з гаризантальним швом, так звания папяречкі.
Па таліі спадніци збіраліся ў зборкі, пришиваўся пояс або Матузов. Па нізу таліі зборкі фіксаваліся - гетим дасягалася шчильнае абляганне. Ад бедраў уніз складкі разиходзіліся, раскриваючи ўвесь аб ем.
Такою була універсальная канструкция, на Аснова якой нараджаліся розния па абліччу регіянальния вариянти жаночага паяснога адзення. Іх асаблівасці можна визначиць па ДЕКОРИ, агульним колеравим рашенні, нюансах у кроі и деталях, па материялу.
Паясное адзенне, пашитае з добраякаснага материялу и «специялістам» (заїжджих ЦІ мясцовим майстрам), називалі андаракамі. Андарак звичайна шилі з воўни, так називаліся и спадніци са змешаним валокнаў [15, с. 53 - 61]. «Андарак» жіночий наряд - святкова, суконна синього кольору...
