інни стаяць у центри визначальних сілаў грамадства, Биць галоўнимі дзейнимі фігурамі на гістаричнай авансцене.
аднако так не атрималася. Гетих людзей НЕ приняў, а ў многіх випадкі Жорсткий вицесніў з жиццевага творчага активу просталінейни и схематични ў сваіх развагах и дзеяннях спрашченец цяжкіх и Складання завдань, так кликані вонкави Чалавек. І. Мележа Глибока и па-грамадзянску сміла раскриў ў «Палескай хроніци» вялікую драму жицця, звязані з паспешлівимі и дагматичнимі дзеяннямі гетага «вонкавага Чалавек». Аднако тут адкриваюцца ўжо Нови далягляди сур езнай и праблемнай размови.
3. Звичаі и абради
У Аснова «Палескай хронікі» ліг багатая фактични материял. 3 уражанняў маленства и юнацтва І. Мележа ўвайшлі ў розчини мастацкія апісанні Калядаў, вяселля ў палескай весци, виїзду куранеўцаў на сенакос. У Раманов з циклу «Палескай хронікі» (асабліва ў творить «Людзі на балоце») Широкий адлюстравани Народния абради, якія пісьменнік увеў для паказу багацця гістаричних, льно, етичних, естетичних звичаяў и традиций беларусаў-падлеткаў. Падрабязна абмалявания, яни ўяўляюць з сябе маляўнічия масавия відовішчи, своеасаблівия «спектаклі», як разважаў мележаўскі герой Міканор. У якасці ілюстрациі паспрабуем супаставіць абрад Калядаў, што битаваў и побуті на Палессі, и яго адлюстраванне на старонках Рамана І. Мележа.
.1 Каляди на Палессі
«Ва ўсходнеславянскіх народаў назва« Каляди »(рос. святки) замацавалася за периядам з 24 Сніжне па 6 студзеня (па ст. ст.). На працягу гетих двох тидняў забараняліся некатория роботи (гнуць, віць и іншия). Дазвалялася рабіць саману неабходнае па гаспадарци. Вечар ж усьо називаліся святимі.
На Беларусі вячера ў дерло дзень Калядаў крейди агульную Назва - «куцця», таму што ў гети дзень абавязкова варилася «куцця» (каша з ячних круп) »[13, с. 10]. «Аб гетим есць звесткі, зафіксавания ў літаратури яшче ў канц XVIII ст.» «На працягу ўсіх Каляди спраўляліся вки куцці. Паколькі дере, Посная куцця, служив пачаткам Каляди и спраўлялася з вялікай урачистасцю, то и атримала Назву вялікай куцці. Яна називають «поснай», таму што страви гатаваліся без живельнага тлушчу.
Шкірна гаспадиня ў гети дзень з самай раніци вимивала ўсе ў хаце, а пасли пачинала рихтаваць вячеру, якая павінна була складацца прикладна з такіх страў: селядзец з Алеем ЦІ риба, квас з грибамі, бліни з макам, аўсяни кісель І, нарешце, куцця. Звараная куцця Перад заходам сонца ставілася на покуць. Каштаваць яе забаранялася НЕ толькі да вячери, альо и ў годину гатавання. Як толькі пачинала цямнець и зоркі з яўляліся на небі, на стіл клалі сіна и засцілалі Абрус. Уся сям я до гетаму годині павінна була Биць будинку. Биў Такі Звичай, што маладия жанчини ў дерло рік свойого замужжа приходзілі на куццю дамоў, каб павячераць у роднай сям і. Гаспадар, месца якога було на покуці, садзіўся за стіл дере, пасли па старшинству садзіліся каля яго сини. Па другі пліч сядзела гаспадиня з астатнімі дзецьмі. Шкірні павінен биў каштаваць пекло усіх страў. Апошняй стравай абрадавай вячери була куцця.
У гети ж дзень варажилі аб будучи ураджаі льну: вицягвалі з-пад Абрус сяніну. Калі вицягвалася доўгая, то льон будз високі. Добра звараная куцця Служив прикметай багатага ўраджаю ячменю; калі ноччу на небі многа зораки...
